Św. Alfons wzorem nabożeństwa  do Matki Najświętszej.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

„Tę umiłowałem i szukałem jej od młodości mojej i starałem się wziąć ją sobie za oblubienicę” — (Ks. Mądr. 8, 2).

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

PRZYGOTOWANIE. — Św. Alfons żywił niezmierne nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy i przez całe życie dawał ustawiczne i różnorodne tego dowody, spełniając ku Jej czci różne praktyki pobożne. Matka Boża, która nie da się nikomu przewyższyć w miłości, jakżeż wynagradzała Go za tę miłość tak za życia, jak i przy śmierci! Jeśli chcemy, aby Najświętsza Panna i nam Matką się okazała, naśladujmy Św. Alfonsa i przez swe czyny okażmy, że jesteśmy godnymi jego synami.

I. — Matka Boża jest najwznioślejszym stworzeniem w wszechświecie i Pan Bóg postanowił, by wszystkie Łaski, jakich chce ludziom udzielać, przez Jej Ręce na nich spływały. Przeświadczony o tej prawdzie Św. Alfons już od dzieciństwa ukochał Najświętszą Dziewicę i czcił Ją w szczególny sposób. Skoro poznał zwodniczość świata, na znak, iż opuszcza go zupełnie, zawiesił swą szpadę na Ołtarzu Królowej Niebios i oddał się całkowicie na Jej Służbę. Odtąd jego miłość ku Maryi, już i tak wielka, przez całe życie nieustannie w nim wzrastała.

Rano i wieczór z twarzą pochyloną ku ziemi oddawał siebie, a szczególniej swą czystość, w Opiekę Matce Najświętszej, całował w duchu pokornie Jej Rękę i prosił o Błogosławieństwo, jak syn prosi o nie swą matkę. Na „Anioł Pański”, gdziekolwiek był, klękał, aby z miłością pozdrowić swą Panią. Ilekroć usłyszał bicie zegara, odmawiał Pozdrowienie Anielskie i przyrzekł niczego temu nie odmówić, kto przez Miłość Maryi zwróci się doń z jaką prośbą. — W swej celi zawsze chciał mieć przed oczyma Obraz Matki Boskiej Dobrej Rady i do Niej ustawicznie się uciekał!

We wszystkich swoich potrzebach, nadając Jej tytuły, tchnące najżywszą miłością. Miał zawsze na sobie Szkaplerz, u boku Różaniec, nawet wtedy, gdy został biskupem, i nigdy nie zaniedbał go odmówić i to po kilka razy dziennie. Na uroczystość Najświętszej Dziewicy przygotowywał się przez nowenny, pościł w wigilie do tychże świąt i we wszystkie soboty — pragnął, po Panu Bogu najwięcej miłować Maryę na ziemi i w Niebie. Wreszcie chcąc, aby Ją także inni kochali, upominał swych misjonarzy, by zawsze głosili Jej Miłosierdzie; sam również ułożył książkę: „Uwielbienia Maryi”, która by i po jego śmierci w dalszym ciągu głosiła Chwałę tej wielkiej Królowej i do Jej Miłości pociągała wszystkich. Ponieważ szczycisz się tym, iż jesteś synem i czcicielem Św. Alfonsa, zbadaj się, jakie żywisz nabożeństwo do Matki Boskiej, porównaj je z nabożeństwem Św. Alfonsa i pamiętaj, że charakterystyczną cechą synów Świętego Doktora jest właśnie szczególne nabożeństwo do Matki Bożej.

II. — Marya kocha tych, co Ją kochają, owszem, jak powiada pewien pobożny autor, nigdy się nie da prześcignąć w miłości. Królowa Niebios widziała miłość Swego ukochanego syna Alfonsa i prześcigając go w niej, wypraszała mu niezliczone Łaski. Wzięła założone przez niego Zgromadzenie pod Swą szczególną Opiekę, broniła je nieustannie przed straszliwemu atakami piekła i jeszcze za życia Św. Alfonsa dała Zgromadzeniu Redemptorystów Św. Klemensa, który tyle zdziałał dla jego rozwoju. Poza tym błogosławiła apostolskie prace Św. Alfonsa i jego podwładnych i wyjednała mu u Niestworzonej Mądrości taką wiedzę, iż Św. Alfons został ogłoszony Doktorem całego Kościoła.

Poza innymi Łaskami Matka Boża pocieszała i umacniała Św. Alfonsa we wszystkich cierpieniach jego długiego życia i, jak pobożnie wierzymy, ukazała mu się i pocieszała go w czasie konania, a nawet po śmierci Świętego tak ściśle Swą cześć z jego czcią połączyła, iż dziś na całym świecie, jeśli kto mówi o Matce Bożej Nieustającej Pomocy, mówi też o Św. Alfonsie. O! ileż wielkich Łask ta Królowa Niebios i nam by wyjednała, gdybyśmy byli Jej godnymi synami. Niech owocem dzisiejszego rozmyślania będzie postanowienie — naśladować nabożeństwo Św. Alfonsa do Matki Bożej; prośmy, by nam do tego dopomógł.

Modlitwa.

Najwierniejszy sługo Maryi, Święty Alfonsie — ty wiesz, jak Ona zasługuje, by Jej służono, kochano Ją i czczono, uproś mi więc Łaskę, bym poznał Jej wzniosłe Cnoty, aby Je naśladować — najwyższe Jej Przywileje, by Ją podziwiać, chwalić i kochać. Mój Święty Opiekunie, chciałbym służyć Maryi, jak Ty Jej służyłeś, kochać Ją, jak Ty Ją kochałeś, wielbić — jak Ty Ją wielbiłeś, i tak być przez Nią kochany, jak Ona Cię kochała. Te wszystkie jednak pragnienia me siły przewyższają, me serce zbyt jest do stworzeń przywiązane, by mogło wznieść się tak wysoko. Dlatego zwracam się do Ciebie, mój potężny Orędowniku, uproś mi, bym kochał Maryę, czcił Ją i służył Jej ze wszystkich sił swoich. Uproś mi szczególniej, abym Jej zawsze wzywał pod tym, tak wielką niosącym pociechę tytułem: Matki Nieustającej Pomocy. Amen.

Zachęcamy do: