7 Grudnia.

Św. Ambroży.

 

 

 

 

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

 

 

Św. Ambroży arcybiskup Mediolanu

Nieustraszony obrońca Praw Kościoła Świętego urodził się w Trewirze 340 r. Ojciec jego był namiestnikiem cesarskim we Francji, a widząc wielkie zdolności syna, najlepszych sprowadzał mu nauczycieli. Wkrótce jednak zmarł ojciec. Ambroży udał się z matką do Rzymu, gdzie kształcił się dalej i został adwokatem. Miał porywającą wymowę, był roztropnym i szlachetnym, więc zyskał rozgłos i wziętość. Cesarz mianował go namiestnikiem Włoch północnych z siedzibą w Mediolanie. – Za jego rządów zmarł biskup miejscowy, a ludność która dawniej miała prawo wyboru biskupa, długo nie mogła się zgodzić na jego następcę. Poszedł raz na zgromadzenie Ambroży i wymownymi słowami upominał do zgody. Wówczas dziecię na ręku matki będące zawołało: – Ambroży będzie biskupem. Wszyscy powtórzyli ten okrzyk. Przyjął święcenia i 7 grudnia 374r. zasiadł na stolicy biskupiej. – Gorliwym był pasterzem, i wymownym nauczycielem Religii Chrystusa Pana. Bronił skutecznie Kościoła Świętego przeciw władzy świeckiej, odznaczał się wielkim miłosierdziem względem ubogich, nawiedzał chorych i często sam im usługiwał. Cesarz Teodozy kazał wyciąć w pień miasto Tessalonikę za to, że zbuntowało się przeciw namiestnikowi i zabiło go. Za tak srogą zemstę wyklął biskup Cesarza, a gdy szedł do kościoła, zabronił mu wstępu. Zdumiał się cesarz niesłychaną odwagą i stanowczością biskupa, i rzekł: Dawid jest Świętym, a przecież zgrzeszył! ‐ Ale Dawid pokutował, odparł biskup. Uczyń i ty podobnie. Przyobiecał cesarz poddać się pokucie publicznej i stał przed drzwiami kościoła przez 8 miesięcy, po czym biskup rozgrzeszył go. Z całego świata pisali ludzie do Św. Ambrożego zasięgając jego rady w trudnych sprawach. Długą chorobę cierpliwie znosił, dzień śmierci swej przepowiedział, a przyjąwszy Wiatyk, oddał Panu Bogu spracowanego ducha 397 r. – Ciało spoczywa w kościele jego imienia w Mediolanie. – Otrzymał tytuł Doktora Kościoła Świętego.

 

 

Nauki Św. Ambrożego.

Nie bogactwa jakie posiadasz, ale jałmużny jakie rozdałeś towarzyszyć ci będą po śmierci na Sąd.

Krzyżujemy ciało, gdy zwalczamy jego pożądliwości.

Prawdziwa siła człowieka polega na tym, aby umiał zapanować nad sobą, powściągał gniew swój i nie dawał ulgi swym żądzom.

Drzwi do Niebios otwiera tylko cnota i świątobliwość.

 

 

Modlitwa.

Boże, Który Sługę Twego Św. Ambrożego, biskupa wielką napełniłeś mądrością, i dałeś mu siłę do zwyciężania przeciwników Kościoła Świętego, użycz nam tej Łaski, abyśmy Wiarę Chrystusową serdecznie ukochali, i żadnymi względami ludzkimi wstrzymać się nie dali od spełnienia jej przepisów. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023