13 Czerwca.
Św. Antoni, cudotwórca.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Nazywał się pierw Ferdynand. Urodził się w r. 1195 w stolicy Portugalii w Lizbonie, z rodziny szlacheckiej choć ubogiej. Wychowany pobożnie w klasztorze Kanoników regularnych. wstąpił do tegoż zakonu mając 15 lat życia. Mówiono o nim, że był to anioł w ludzkim ciele, taki cichy, pokorny, pobożny, umartwiony. Słysząc o tym, jak poganie w Afryce umęczyli kilku misjonarzy, pragnął zostać misjonarzem i krew przelać za Chrystusa Pana. Wstąpił do Zakonu Św. Franciszka, tu otrzymał imię Antoniego i wysłany został do Afryki, ale w drodze zachorował. Widocznie inne cele miał Pan Bóg względem niego. Na pustelni franciszkańskiej umartwiał się, potem w klasztorze najlichsze roboty spełniał w pokorze. Przełożeni widząc, że ma dar wymowy, kazali mu uczyć się teologii, a gdy został wyświęcony na kapłana, powierzyli mu urząd kaznodziejski. Ognistą miał wymowę, więc słowa jego niby iskry zapalały zimne serca ludzkie. Nie przebaczał na ambonie nikomu; możnowładcom i urzędnikom wytykał błędy otwarcie. Żaden kościół nie mógł pomieścić słuchaczy zbiegających się na jego kazania, więc zwykle na polu przemawiał. Wezwany do Rzymu prawił kazania wobec Papieża, kardynałów i świeckich dostojników, a wszyscy dziwili się jego słodkiej, a gorącej wymowie. Papież nazwał go „Arką Pisma Świętego”, gdyż tak gruntowną miał znajomość Pisma Świętego i ciągle się nim posługiwał. Na kapitule otrzymał pozwolenie chodzenia z kazaniami wszędzie. Przebiegł więc całe Włochy, wzywając lud do pokuty i poprawy życia, a często stwierdzając cudami swoją naukę. Każąc na pogrzebie lichwiarza, rzekł: mówi Pismo Święte, gdzie skarb twój, tam i serce twoje, idźcie do skrzyni tego lichwiarza, a znajdziecie tam serce jego. Poszli i między pieniędzmi rzeczywiście znaleziono jego serce. Najczęściej mieszkał w Padwie, i stąd wychodził na podróże misyjne, dlatego zwano go „padewskim”. Wiele tysięcy grzeszników nawrócił, kłótników godził, lichwiarzy nakłaniał do zwrotu pieniędzy, błędnowierców z Kościołem Świętym pojednał, krzywdzicieli zmuszał do naprawy wyrządzonej szkody. Utrudzony pracą, zmarł dnia 13 czerwca 1231 r. w Padwie. Już w roku następnym 1232 Papież Grzegorz IX zaliczył go w poczet Świętych. Nad grobowcem jego wzniesiono okazałą bazylikę, w której dotychczas spoczywa w alabastrowym Ołtarzu.
Punkty do rozmyślania.
Chcąc poznać człowieka, trzeba słyszeć go mówiącego, mówi przysłowie. Z mowy poznajemy, czy człowiek jest dobrym lub złym. szczerym czy przewrotnym.
Pismo Święte mówi: Kto strzeże ust swoich strzeże duszy swojej (Przyp. 13). A strzeż się, abyś nie potknął się językiem, abyś nie upadł, gdyż byłby upadek twój nieuleczony (Eccl. 28). A jeżeli kto mniema, że jest nabożnym, nie powściągając języka swego…, tego nabożeństwo swoim jest (Jak. 3).
Modlitwa.
Kościół Twój Święty, Boże nasz, niech rozweseli Błogosławionego Antoniego wyznawcy Twego uroczyste wspomnienie, abyśmy za jego wstawieniem się wiecznego wesela dostąpić zasłużyli. Amen.
© salveregina.pl 2023