21 Lutego.
ŚW. ELEONORA, KRÓLOWA.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Szczęśliwa to rodzina, w której matka Jak anioł pociechy, uczy znosić cierpliwie nieszczęścia nawiedzające nas w życiu. Taką właśnie była Św. Eleonora. Córka była hrabiego Prowancji, we Francji położonej. Dla wielkich przymiotów tak duszy jak ciała poślubił ją król angielski Henryk III r. 1236. Małżeństwo to pobłogosławił Pan Bóg licznym potomstwem, które jednak wymarło tak, iż pozostało tylko dwóch synów i dwie córki przy życiu. Kiedy nowa trumienka zjawiła się na pokojach królewskich, Eleonora choć jej serce z boleści pękało poddawała się Mądrym Wyrokom Opatrzności, i pocieszała małżonka jako też pozostałe dzieci, aby czyniły podobnie. Pan Bóg w niezbadanej Swej Dobroci po to zabrał dziecinę do Siebie, aby jako aniołek szczęśliwy otaczało Tron Jego. — Toczył król Henryk wojnę z Francją, dużo więc z tego powodu miał przykrości i utrapień, ale znosił je mężnie, mając w małżonce swej rozumnego pomocnika i pocieszyciela. Wiele krzyżów i udręczeń miał król z możnymi panami, którzy wichrzyli w kraju, ale i te gorycze umiała mu osłodzić małżonka, nakłaniając go do cierpliwości i roztropnego postępowania. — Po śmierci Henryka 1273 roku wstąpił na tron syn jego Edward I, Eleonora zaś widząc posłannictwo swoje spełnione na świecie, porzuciła królewską okazałość, obfite dostatki, wszelakie wygody, — wstąpiła do klasztoru w Ambresbury. Tutaj jako uboga zakonnica żyła skromnie, ubierając się ubogo, i umartwiając postami swe ciało. Spełniała wszystkie podrzędne posługi w Zakonie, dając innym wzór pokory i zaparcia się dla Chrystusa Pana. Najchętniej zaś nawiedzała szpitale. Rozkoszą jej było usługiwanie chorym. Człowiek chory jest najnieszczęśliwszym, ulżyć więc starała się mu w cierpieniu i dolegliwości. Przez lat 19 żyła świątobliwie w Zakonie, i pracowała na pożytek bliźnim. Dnia 21 lutego 1297 powołał ją Pan Bóg do Swej Chwały. Za życia i po śmierci wypraszali sobie ludzie rozmaite u Pana Boga Łaski za przyczyną Św. Eleonory.
Punkty do rozmyślania.
- Wzorem pokory jest nam Chrystus Pan, Który „Sam się poniżył stawszy się posłusznym Ojcu aż do śmierci krzyżowej” (Flp III). Będąc Panem Bogiem zniżył się do stworzeń, i chciał być uważanym za najniższego z ludzi.
- Szatan zaś jest królem nad wszystkimi synami pychy, mówi Pismo Święte.
- Kiedy pokorni poniżają się, — podnoszą się tym samym aż do Wzoru Zbawiciela; pyszni zaś, kiedy się wywyższają, lecą w przepaść na wzór szatana.
- Cóż przeto jest nikczemniejszego nad pychę? która powoduje upadek; — a cóż wspanialszego nad pokorę? która gdy się uniża, jednoczy się ze Zbawicielem swoim…
Modlitwa.
Wszechmogący Boże, Panie Nieba i ziemi, udziel wszystkim małżonkom tej Łaski, aby obowiązki swego stanu według Przepisów Twej Świętej Religii wypełniali, przykrości i utrapienia cierpliwie znosili, dziatki zaś swoje pobożnie wychowali. Amen.
© salveregina.pl 2024