17 Lutego.

ŚW. FLAWIAN, ARCYBISKUP.

 

 

 

 

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

 

 

Św. Flawian

Kiedy ustały prześladowania Kościoła Świętego w IV wieku po Chrystusie Panu, poczęli fałszywi nauczyciele kazić czystą Naukę Chrystusa Pana. I tak na wschodzie w Aleksandrii znalazł się przewrotny kapłan Ariusz, który zaprzeczył Boskiej Natury Chrystusa Pana. Błąd ten popierał Nestoriusz, patryarcha Konstantynopola. Przeciwko nim wystąpił Eutyches, opat klasztoru, i nauczał, że Chrystus Pan nie miał ludzkiej Natury tylko wyłącznie Boską. — Wszyscy trzej jednak błądzili. Zgodnie z Katolicką Nauką uczył Flawian, że Chrystus Pan jest Bogiem i Człowiekiem zarazem, że więc dwie Natury są w Nim złączone ściśle, Boska i ludzka. — Obrany patryarchą Konstantynopola 446 r., posłał cesarzowi Teodozjuszowi poświęcone chleby, jak to było w zwyczaju u Greków. Cesarz był z nich zadowolony, lecz podskarbi jego Chryzafiusz żądał, aby te chleby były ze złota. Odpowiedział patryarcha, że dochody kościelne musi obrócić na potrzeby Kościoła Świętego i na jałmużny dla biednych, nie może więc bogaczom rozdawać złoto. Rozgniewany podskarbi postanowił zemstę. — Wnet nadarzyła się sposobność. Flawian zwołał do Konstantynopola synod przeciw kacerskim naukom Eutychesa. Przyjechało 33 biskupów, i błędy Eutychesa potępiono. Nie chciał odwołać swych nauk Eutyches, i uciekł się pod opiekę podskarbiego, który był jego krewnym. Ten uprosił cesarza, aby przeciw orzeczeniu synodu zwołać sobór powszechny, który by Naukę Katolicką wyświetlił. Dla swych zamysłów pozyskał sobie patryarchę aleksandryjskiego Dioskora i wielu biskupów. Papież na sobór zezwolił i wysłał dwóch posłów swoich do Efezu 449, gdzie zebrał się sobór pod przewodnictwem Dioskora, a otoczony był przez żołnierzy. Wielu biskupów stanęło po stronie Eutychesa, którego uznano niewinnym, potępiono zaś Flawiana i złożono z urzędu. Zaprotestowali przeciw temu posłowie papiescy. Wpadło wojsko i zmuszało biskupów do podpisania protokołów, opornych zaś zabierano do więzienia. Sobór był nieważny. — Nie pytał o to Chryzafiusz, kazał Flawiana zbić i w kajdanach wywieść go na wygnanie do Lidii. Nie dojechał tam, gdyż z otrzymanych ran umarł w drodze 449 r. — Papież wyklął Dioskora i cesarza, zwołał sobór do Chalcedonu 451 r., gdzie naukę o dwojakiej Naturze Chrystusa Pana określono, wrócono cześć Flawianowi, i policzono go w poczet Męczenników, gdyż umarł w obronie czystości Wiary Katolickiej.

 

 

Punkty do rozmyślania.

Światło razi chore oczy, podobnie prawdy nie lubią przewrotni ludzie. Z tego to powodu byli i dziś są ludzie, którzy napadają na Kościół, Naukę Jego przekręcają i fałszują. Kiedy zrywa się burza przeciw Kościołowi Świętemu, Pan Bóg wzbudza Świętych i uczonych mężów, którzy słowem i piórem dzielnie walczą przeciw błędnym naukom wichrzycieli. Takim mężem był Św. Flawian, który życie swe położył w obronie Prawdy. Czy i ty gotów jesteś bronić aż do śmierci Prawd Religii Katolickiej?

 

 

Modlitwa.

Panie Jezu Chryste udziel nam Swej Łaski, abyśmy idąc śladami Św. Flawiana, porzucili oschłość, oziębłość i obojętność dla Religii, i dopomóż nam, abyśmy wytrwale broniąc Katolickiej Wiary, a idąc drogą cnoty, doszli do Ciebie, który jesteś Szczęściem, Dobrem i Prawdą. Amen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024