14 Listopada.

Św. Gertruda.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Siostrą była Św. Mechtyldy, a urodziła się 1264 w Eisleben, w Saksonii. Gdy miała lat pięć, pobożni rodzice oddali ją na wychowanie Benedyktynkom w Rodesdorfie. Robiła wielkie postępy w naukach, a jeszcze większe w cnocie i pobożności. Nie chciała wracać na świat, wstąpiła do klasztoru i wzorem była dla wszystkich w spełnianiu Reguły Zakonnej. Nazywano ją powszechnie „Aniołem domu”.  Wyuczyła się doskonale łaciny, a przez ciągłe rozmyślania nabyła takiej biegłości w Piśmie Świętym, że uczeni mężowie zasięgali jej rady w zawiłych sprawach. Często rozmyślała Mękę Pańską i uwielbiała Zbawiciela w Najświętszym Sakramencie. Miała objawienia, które spisywała, a w swej pokorze dziwiła się, że ją Pan Bóg nagradzał pociechami wewnętrznymi. Wszystkie siostry klasztoru ceniły Gertrudę wysoko, dla skromności, uprzejmości i pokory; chociaż miała dopiero lat 30, obrały ją swoją ksienią. — Z polecenia wyższej władzy przeniosła się do klasztoru w Helfeda w r. 1294, i jako ksieni zreformowała go. Słowem i przykładem tak umiała kierować zakonnicami, i zachęcać je do życia doskonałego, że wkrótce klasztor ów stał się wzorem dla innych klasztorów. Był to Dom Boży, w którym mieszkali ludzie anielskimi odznaczający się cnotami. Gertruda spełniała nie tylko najdokładniej przepisy Reguły Zakonnej, ale nadto umartwiała się postami, biczowaniem i długim czuwaniem w nocy na modlitwie i rozmyślaniu. Wśród modlitwy często wpadała w zachwyt. Gdy rozważała Mękę Pańską lub modliła się przed Najświętszym Sakramentem, rzewnymi zalewała się łzami. Mawiała często, że umrzeć chce dla siebie i świata, a żyć dla Chrystusa Pana, aby Jego tylko wyłącznie kochać i chwalić mogła. W Brewiarzu Benedyktynów czytamy, że otrzymała znamiona Ran Chrystusowych. Zmarła w 1334 r. wsławiona od Pana Boga licznymi cudami za życia i po śmierci.

Punkty do rozmyślania.

Chcąc robić postępy w doskonałości, umrzeć musimy sobie i światu, a zmartwychwstać dla Pana Boga i bliźniego; umrzeć grzechom i występkom, a zmartwychwstać dla cnoty i dla obowiązków powołania i stanu swego.

„Proszę was tedy, abyście chodzili godnie powołaniu, któremeście powołani” (Efez. 4) upomina Apostoł Paweł.

Chcesz służyć Panu Bogu, rozpoczynaj zaraz za młodu, jak to Św. Gertruda uczyniła. Czy wtenczas zrobisz Panu Bogu ofiarę, kiedy przez grzech utracisz zdrowie, lub przesyt i nuda ogarną duszę twoją?

„Pomnij na Stworzyciela twego za dni młodości twojej” (Eccl. 12) naucza Pismo Święte.

Modlitwa.

Boże, Któryś w sercu Błogosławionej Gertrudy, Dziewicy, godny Sobie zgotował Przybytek, za Jej przyczyną i zasługami oczyść serca nasze, a Niebiańskiej Chwały Jej i szczęścia uczyń nas uczestnikami. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

© salveregina.pl 2023