12 Marca.
ŚW. GRZEGORZ WIELKI, PAPIEŻ.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Urodził się w Rzymie roku 540. Ojcem Grzegorza był Jordan, bogaty senator, a matką Św. Sylwia. Przez świętą matkę świątobliwie wychowany, marzył Grzegorz tylko o tym, aby życie swoje urządzić według rad i wskazówek Pisma Świętego. — Po śmierci ojca z odziedziczonych majętności ufundował w Sycylii 6 klasztorów, a w Rzymie jeden. Po czym zamknął się w klasztorze, gdzie modlił się i nad Pismem Świętym rozmyślał, i uczone rozprawy pisał. — Gdy brat jeden potajemnie chował dukaty przy sobie, kazał go po śmierci pochować w gnoju z tymi pieniędzmi. Użalił się potem nad duszą jego, i kazał dzień po dniu 30 Mszy Świętych odprawiać. Dnia 30-go objawił się zmarły i podziękował za Ofiary Święte oznajmiając, że go dziś z czyśćcowych mąk uwolniono. Stąd wzięły początek Msze Święte Gregoriańskie. — Przez Papieża Pelagiusza został wyniesiony do godności kardynalskiej, i używany do załatwiania rozmaitych ważnych spraw kościelnych. W r. 590 wybrany Papieżem wzbraniał się od tej godności i schronił się na pustynię. Lecz słup ognisty zdradził szukającym miejsce ukrycia. — Pomimo słabowitego zdrowia silną ręką kierował Łodzią Piotrową i porządek w Kościele zaprowadził. Miewał do ludu często homilie pełne namaszczenia i uregulował śpiew kościelny, „gregoriańskim” odtąd zwany. Wysyłał misjonarzy do Anglii, Francji, Hiszpanii i Afryki celem nawracania niewiernych. Miłosierny dla ubogich, podejmował codziennie u siebie pielgrzymów, i sam im posługiwał; więźniów z niewoli wykupywał. — Gdy Jan patryarcha carogrodzki uniesiony pychą podpisywać się począł patryarchą „powszechnym”, Święty Grzegorz z pokory podpisywał się „Sługą Sług Bożych”, a kapłanów braćmi w listach swych tytułował. — Pisma Świętego Grzegorza są tak mądre i uczone, że go do 4 najsławniejszych Ojców Kościoła Łacińskiego zaliczamy. Pragnął gorąco połączenia z Chrystusem Panem i doczekał się go w dniu 12 marca 604 r. Wsławił go Pan Bóg cudami za życia i po śmierci. Ciało jego spoczywa u Św. Piotra w Rzymie. — Jest Patronem ludzi uczonych.
PRZEKAŻ 1.5% PODATKU
na rozwój Salveregina. Bóg zapłać
KRS: 0000270261 z celem szczegółowym: Salveregina 19503
Punkty do rozmyślania.
Ścisłe pełnienie obowiązków, życzliwość na nędzę bliźnich, pobożność i pokora — oto ciche kazanie jakim Św. Grzegorz mnóstwo nawrócił ludzi.
Naśladuj te cnoty Świętego Papieża, gdyż po nich odróżnić można, prawdziwe Sługi Pana Boga od sług tego świata.
Cnoty te mają swe źródło w Łasce Bożej, sprawują więc skutki cudowne. Św. Grzegorz im więcej chciał być zapomnianym, tym więcej Pan Bóg go wsławiał; im pokorniej zabierał się do jakiegoś dzieła, tym większy skutek osiągał.
Modlitwa.
O Boże! Któryś Grzegorza Świętego prace i zasługi wiecznym nagrodził szczęściem w Niebie, za jego przyczyną dopomóż nam łaskawie, abyśmy pozbywszy się grzechów, cnotami na Niebo sobie zasłużyli. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
© salveregina.pl 2024