17 Sierpnia. 

Św. Jacek.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Św. Jacek urodził się w r. 1183 na Śląsku, w Kamieńcu, z pobożnych rodziców Odrowążów, którzy tak dobrze umieli wychowywać swoje dzieci (Czesława, Bronisławę i Jacka) że wszystkie zostały Świętymi. Wyższe nauki pobierał Jacek w Pradze, Paryżu i Bolonii, po czym wrócił do Krakowa, gdzie Bł. Wincenty Kadłubek wyświęcił go na kapłana, mianował go kanonikiem i doradcą swoim. W interesach diecezji wysłany do Rzymu w r. 1217, poznał tam Św. Dominika, i tak sobie upodobał jego Regułę zakonną, że z bratem Czesławem przyjął z rąk założyciela Dominikanów habit. Wróciwszy ze Rzymu 1220 r., głosił Słowo Boże po miastach Śląska i Polski. W r. 1223 zbudował mu Biskup Iwo, stryj jego, klasztor w Krakowie, przy kościele Świętej Trójcy, w którym wychował licznych Dominikanów polskich i wysyłał po miastach i wsiach Polski, Litwy, Prus i Rusi celem głoszenia Słowa Bożego. Sam Jacek ubrany we włosienicę chadzał pieszo ze swymi braćmi, urządzał ludowe misje, a gdzie znalazł dobrodziejów, tam zakładał klasztory. Najdłużej pracował na Rusi gdzie nawrócił wiele dusz do Pana Boga. W Kijowie gdy skończył Mszę Świętą dano mu znać, że tatarzy napadli miasto, rabując i mordując mieszkańców. Św. Jacek nie namyślając się, wziął puszkę z Najświętszym Sakramentem z Ołtarza i zamierzał z nią uciekać. Wtedy usłyszał głos: Jacku, Syna Mego wziąłeś, a Mnie tu zostawisz? Wziął wtedy marmurową figurę Najświętszej Panny Maryi w drugą rękę i nie czując jej ciężaru wyszedł szczęśliwie z miasta, przeprawił się suchą nogą przez Dniepr, dotarł do Halicza, i następnie przez Lwów wrócił do Krakowa. Tu utwierdzał braci swoich w cnotach zakonnych, zalecając im szczególniej naukę i misje po wsiach i miastach. W r. 1257 dnia 15 sierpnia po Jutrzni, wyspowiadał się i przyjąwszy Wiatyk i Oleje Święte, wziął krzyż do ręki i obraz Najświętszej Panny Maryi, a westchnąwszy pobożnie: ,,Panie, w Ręce Twoje oddaję ducha mego”, zamknął oczy na wieki. Ukochał za życia Maryę, szerzył Jej cześć i Różaniec, więc i Marya nagrodziła go za to. Bł. Bronisława widziała w zachwycie, jak Najświętsza Panna Marya duszę Św. Jacka wśród Chórów Anielskich prowadziła do Nieba. Papież Klemens XIII. zaliczył go w poczet Świętych r. 1594.

Punkty do rozmyślania.

Pobożne wychowanie dzieci za młoda, jest fundamentem ich szczęścia na całe życie.

Gorliwe nabożeństwo do Najświętszej Panny Maryi ułatwiło Św. Jackowi postęp w doskonałości zakonnej, i dodało mu sił do prac misyjnych. Przez Maryę zdziałał dużo dobrego za życia.

Bądź i ty gorliwym czcicielem Maryi, i wzywaj Jej Pomocy przed każdą pracą.

Modlitwa.

Wszechmogący Wieczny Boże, Któryś Wyznawcę Swego Św. Jacka wsławił kaznodziejską wymową, świętością czynów, i blaskiem rozlicznych cudów dopomóż nam, abyśmy naśladując jego cnoty, poprawili swe życie, i za jego wstawieniem od rozmaitych nieszczęść i przeciwności wolnymi byli. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

© salveregina.pl 2023