18 Lutego.
ŚW. KONSTANCJA, KSIĘŻNICZKA.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Konstancja córką była cesarza Konstantyna Wielkiego. Nawiedzona trądem na całym ciele, daremnie szukała pomocy u rozmaitych lekarzy. Jakkolwiek była jeszcze poganką, gdy usłyszała, że za przyczyną Św. Agnieszki wypraszają sobie ludzie rozmaite Łaski, poczęła chodzić do jej grobu, i błagała ją ze łzami o zdrowie. Raz we śnie pokazała się jej Św. Agnieszka i pocieszyła ją następnymi słowy: Ufaj Konstancjo, i uwierz w Chrystusa, a On ci zdrowie przywróci. Przyjęła Chrzest Konstancja i uwolnioną została od strasznej choroby. Co widząc krewni i domownicy uwierzyli w Chrystusa Pana i prosili o Chrzest Święty. Sławny wódz Gallikan, owdowiawszy, prosił Konstancję o jej rękę. Że jednak poganinem był, poczęła mu Konstancja tłumaczyć, aby poznał bliżej Naukę Chrześcijańską, a wtedy zaniecha myśli o małżeństwie, i doskonałe rozpocznie wieść życie. Wypadła właśnie wojna, a cesarz powierzył Gallikanowi dowództwo wyprawy. Modliła się Konstancja za Gallikana, aby mu Pan Bóg dał oświecenie. Jakoż wysłuchaną została jej modlitwa. Gallikan odniósł zwycięstwo, i powrócił z wyprawy Chrześcijaninem. W obozie stykając się z Chrześcijanami, przekonał się o wyższości ich wiary nad pogaństwem. Teraz zrozumiał Gallikan słowa Konstancji o prowadzeniu doskonałego życia dla Chrystusa Pana. Pozostał wdowcem, żył skromnie i pobożnie. Św. Konstancja uprosiła ojca, aby zbudował nad grobem Św. Agnieszki bazylikę, a obok niej dom dla niej. W nim zamieszkała razem z córkami Gallikana, Attyką i Artemią, bogomyślny wiodąc żywot. Ukrócała sobie sen i trawiła długie godziny na modlitwie. Umartwiała swe ciało postami i opiekowała się chorymi, pomna na to, jak była nieszczęśliwą, gdy była chorą. Zmarła dnia 18 lutego 354 r. i pochowaną została w porfirowej trumnie w bazylice Św. Agnieszki. Attyka i Artemia także zostały zaliczone w poczet Świętych, i dziś obchodzimy ich uroczystość razem ze Św. Konstancją.
Punkty do rozmyślania.
Św. Konstancja miała do wyboru albo wyjść za mąż, albo pozostać panną. Idąc za Natchnieniem Bożym obrała panieństwo mówiąc: „Panie, Ty tylko jesteś cząstką dziedzictwa mego”.
Czystość to cnota anielska. Tak o niej mówi Pismo Święte: „O jako piękny jest rodzaj czysty z jasnością! Nieśmiertelna jest bowiem pamiątka jego, gdyż i u Boga znajoma jest i u ludzi” (Ks. Mądr. 4).
Nie każdy powołanym jest jednak do tego stanu doskonałego, niech więc gruntownie bada swą duszę, i radzi się spowiednika.
Modlitwa.
Wszechmogący Boże, za wstawieniem się Św. Konstancji wszystkim dziewicom, które czystość ślubowały, udziel tej Łaski, aby wiernie ślubów boskiemu Oblubieńcowi dochowały, i z płonącymi lampami cnót, stawiły się na niebieskie gody. Amen.
© salveregina.pl 2024