23 Lutego.
ŚW. PIOTR DAMIANI, BISKUP, WYZNAWCA I DOKTOR KOŚCIOŁA ŚWIĘTEGO.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Kiedy w XI wieku możnowładcy mieszali się w sprawy Kościoła Świętego, i rozdział wywołali w duchowieństwie protegując jednych przeciw drugim, wzbudził Pan Bóg kapłana, który walcząc słowem i pismami, przywrócił porządek w Kościele. Kapłanem tym był Św. Piotr. Urodzony w Rawennie 988 r., po śmierci rodziców był na opiece starszego brata, który go obrócił na pasterza wieprzy. Sponiewieranym chłopcem zajął się spowiednik jego, Damian. Najpierw sam udzielał mu nauk, po czym wysłał go do szkół wyższych na koszt własny. Z wdzięczności za to, że był mu drugim ojcem, przybrał jego imię, i pisał się „Piotr Damian”. W szkołach odznaczał się nie tylko wielkimi zdolnościami, ale i prawdziwą cnotą. Zostawszy kapłanem i profesorem, otaczał się biednymi uczniami, pomny na to, że i on sam przy pomocy dobrodziejów zakończył nauki. — Porzucił świat, gdy uczuł powołanie do zakonu Eremitów. Tutaj nauką i cnotą zakonną tak zajaśniał, że go wzywano do reformy rozmaitych klasztorów. Papież Stefan IX poznawszy jego głęboką wiedzę i zdolności administracyjne, uznał go za narzędzie Opatrzności do naprawy stosunków kościelnych. Wezwał go więc do swego boku, i zamianował kardynałem-biskupem. Wypraszał się pokorny zakonnik od tych zaszczytów, lecz na wyraźny rozkaz papieski przyjąć je musiał. Na tak wysokim stanowisku mógł skutecznie pracować dla dobra Kościoła, dopomagając siedmiu papieżom skutecznie bronić praw kościoła przeciw nadużyciom możnowładców. — Po śmierci Papieża Stefana obrano Papieżem Mikołaja II. Książę toskański narzucił Rzymowi Benedykta X, lecz Św. Piotr z innymi kardynałami oparł się temu. Został z Rzymu wypędzony, ale Prawo Kościoła Świętego obronił. Podobnie gdy po Mikołaju obrano Aleksandra II., a cesarz chciał Honoriusza, wystąpił przeciw cesarzowi i jego urzędnikom, i prawego Papieża na tronie utrzymał. Najważniejsze sprawy zlecali Papieże Św. Piotrowi, a wszystkie z korzyścią dla Kościoła Świętego załatwiał. Znużony wiekiem i pracą za pozwoleniem Papieża godność kardynalską złożył, wrócił do zacisza klasztornego, i tu poszcząc i modląc się żywota świątobliwego dokonał dnia 23 lutego 1072 r. Wkrótce zaliczono go w poczet Świętych, a Papież Leon XII dał mu tytuł: „Nauczyciela Kościoła Świętego”.
Punkty do rozmyślania.
Św. Piotr porzucił godności i dostojeństwa, i poszedł do klasztoru wieść żywot pokorny i umartwiony, aby zapewnić zbawienie swej duszy. Ileż to ludzi goni za zaszczytami, i znajduje na osiągniętych wyżynach potępienie?
Czy to człowieka może uszczęśliwić, że ma więcej dochodu, i że kłaniają mu się ludzie i poważają go?
Na wyższych stanowiskach więcej przeszkód do pracy nad zbawieniem duszy. A jednak rzecz to pierwszorzędna!
Św. Paweł Apostoł upomina: Prosimy was bracia, abyście stawali się coraz lepszymi, i dokładali pilności w staraniu się o zbawienie.
Modlitwa.
Św. Piotrze Damianie, któryś nigdy swojej chwały nie szukał, ale zawsze Boskiej, uproś nam u Boga tę Łaskę, abyśmy unikali honorów i zaszczytów, a w cichości i pokorze pracowali nad zbawieniem swej duszy. Amen.
© salveregina.pl 2024