19 Października.

Św. Piotr z Alkantary.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Urodził się 1499 r. w Alkantarze, w Hiszpanii. Rodzice jego ludzie zamożni i wysoko położeni, starali się o wykwintne wychowanie syna. Matka miała wielki wpływ na syna, i cieszyła się, że Piotruś był dzieckiem skromnym, potulnym, pobożnym. Ukończywszy wszechnicę w Salamance, porzucił Piotr świat i karierę jaka mu się uśmiechała, i wstąpił do Zakonu Św. Franciszka 1515 r. Miał szczególne zamiłowanie do modlitwy, rozmyślania i umartwienia. Nosił zawsze włosiennicę, mięsa i nabiału nie jadał, na łóżku nigdy nie spał, lecz siedząco drzemał kilka godzin na ławce, chodził zawsze boso i z głową odkrytą, biczował się dwa razy dziennie. A chociaż tak ostro się umartwiał czuł się jednak zdrowym, i gorliwie pracował na kazalnicy i w konfesjonale. Urządzał misje po miastach i wioskach. Mówił z takim namaszczeniem, że kruszył najtwardsze serca. Na końcu każdej misji on pierwszy stawiać począł w pobliżu kościoła lub na wzgórzu blisko wioski krzyże misyjne, i przy nich kończył ostatnie nauki. Krzyż ów miał przypominać nawróconym przyrzeczenia zrobione na misji i zachęcać do wytrwałości. Życie zakonne było wówczas nieco rozluźnione. Św. Piotr zreformował klasztor, w którym był gwardianem, wprowadzając ostrą, pierwotną Regułę Św. Franciszka. Wiele klasztorów poszło za jego przykładem, więc dla nich napisał osobną Konstytucję. Zreformowani przez Św. Piotra zakonnicy poczęli się nazywać Alkantarzytami. Z końcem 19. stulecia Papież Leon XIII. wcielił tę gałąź franciszkańską do Zakonu Braci Mniejszych. Znakomitym był spowiednikiem i kierownikiem dusz. Nie tylko prostaczkowie i szlachta, ale głowy koronowane, a nawet, Święci jak np. Św. Franciszek Borgiasz, Św. Teresa, poddawali się jego kierownictwu, i zasięgali jego rady w sprawie swej duszy. Wielce też był pomocnym Św. Teresie przy reformie Zakonów karmelitańskich. Szczególniejsze miał nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny i zachęcał wszystkich, aby u Niej szukali Pomocy i Opieki we wszystkich sprawach i utrapieniach. Miał dar prorocki i moc czynienia cudów. Przepowiedział dzień i godzinę swej śmierci. Przyjąwszy Ostatnie Sakramenty, ze słowami Psalmisty: „Do Domu Pańskiego pójdziemy”, Panu Bogu ducha oddał 18 października 1562 r. Papież Klemens IX. policzył go w poczet Świętych 1669 r.

Punkty do rozmyślania.

Po swej śmierci ukazał się Piotr z Alkantary Św. Teresie i rzekł: O szczęśliwa to pokuta, która mi tak wielką Chwałę wyjednała. Pisząc o tym Św. Teresa, zrobiła tę uwagę, że ludzie boją się życia pokutniczego, myśląc, że szkodzi zdrowiu. Tymczasem Św. Piotr chociaż każdego dnia umartwiał się tak ostro, czerstwym był i zdrowym. Więcej ludzi umiera przedwcześnie z nadużycia jadła i trunków, aniżeli z umartwienia i postu. Dogadzanie ciału poniża człowieka, umartwienie ciała uszlachetnia go.

Modlitwa.

Boże, Który Błogosławionego Piotra Wyznawcę Twego, darem zadziwiającej pokuty i wzniosłego rozmyślania obdarzyć raczyłeś, daj nam prosimy Cię za jego wstawieniem się, abyśmy martwiąc ciało nasze, mogli łatwiej Prawdy Niebieskie zrozumieć. Amen.

© salveregina.pl 2023