Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

 

 

 

UWAGA!!!

Jutro i pojutrze, tj. 22-23 grudnia, przypadają kolejno drugi i trzeci dzień kwartalnych Suchych Dni Adwentowych, tzw. Zimowych, w których — zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym — obowiązuje POST ŚCISŁY (ilościowy dla osób od 21 do 60 roku życia; jakościowy od 7 roku życia).

 

 

 

 

Rozmyślanie.

I. Upadek Św. Tomasza.

II. Jak go wykorzystał i pomnożył swą Wiarę.

 

 

„Nie bądź niewierny, ale wierny” — (Jan 20, 27).

 

I. — Rozważmy zawstydzający upadek Tomasza, który w swoim niedowiarstwie tak daleko zaszedł, że otwarcie oświadczył, iż nie uwierzy w Zmartwychwstanie Zba­wiciela, jeśli na własne oczy nie zobaczy i rękami nie dotknie Ran Jego. Okazją tego upadku Apostoła było to, że się odłączył od zgromadzenia reszty Apostołów i nie przebywał razem z nimi. Gdyby był pozostał przy tej świętej gromadzie, wtedy byłby razem z nimi zobaczył Chrystusa Pana w Jego uwielbionym Ciele i byłby razem z innymi uwierzył. Przez swoje jednak odłączenie utracił Łaskę wiary i potem nie wierzył ani Apostołom, ani pobożnym niewiastom, którzy Chrystusa Pana widzieli i trwał uparcie w swoim niedowiarstwie. Istotną zaś przyczyną tego upadku była zarozumiałość i zuchwałość. Polegając zbytnio na własnym rozumie i mądrości odrzucał świa­dectwa, zapewnienia, a może nawet przysięgi innych. Niewiara rodzi się bardzo często z pychy rozumu.

Poznajmy z tego, jak złą i szkodliwą jest rzeczą, gdy się ktoś odłącza od Powszechnego Kościoła i w to tylko chce wierzyć, co pod zmysły podpada, albo gdy ze swego rozumu czyni się Regułę Wiary. Wszak rozum ludzki pod­lega łatwo błędowi, a pozostawiony samemu sobie i nie wsparty Objawieniem jest całkowicie niezdolny pojąć rzeczy nadprzyrodzone.

Z upadku Św. Tomasza możemy się dowiedzieć, do jakiego uporu, zatwardziałości, a nawet grzechu przeciwko Duchowi Świętemu może dojść ten, kto zbytnio wierzy własnym zdolnościom, wywyższa się z powodu wiedzy nad innych i pragnie być chwalony i uważany za mądrego. Choćby cały świat mówił takiemu i prze­konywali go najbardziej światli ludzie i prawdę przed­stawioną potwierdzali cudami, nie uwierzy, jeśli to sprzeciwia się jego osobistym przekonaniom i upodoba­niom. Pycha umysłu jest największą przeszkodą do przyjęcia Prawdy. Tym się tłumaczy grzech faryzeuszów i saduceuszów, iż nawet takie cuda jak wskrzeszenie Łazarza nie przekonały ich o Boskości Jezusa Chrystusa.

 

II. — Rozważmy nieskończoną Dobroć Pana Jezusa, Dobrego Pasterza, Który nie chciał dopuścić, aby zginęła ta zbłą­kana owieczka, ale szukał jej najmiłościwiej i dopro­wadził do owczarni. Upadek ten posłużył nam jak rów­nież Św. Tomaszowi ku największemu pożytkowi. „Gdy Tomasz, mówi Św. Grzegorz, dotykał Ran uwielbionego Ciała Mistrza swojego, leczył zarazem rany niedowiar­stwa w nas. Niedowiarstwo Tomasza daleko więcej nam pomogło, niż wiara reszty Apostołów, gdyż przez dotknię­cie Ran przyprowadzony został do Wiary, a tak nasze serce przez usunięcie wszelkiej wątpliwości zostało we wierze umocnione”. Sam Św. Tomasz wyciągnął stąd te korzyści, że po swym upadku był pokorniejszy, zespolił się ściślej z Piotrem, Głową Kościoła i Uczniami, którym Pan Jezus kilka razy jeszcze ukazał się po Swym Zmartwych­wstaniu. Przede wszystkim powrócił do prostej, dzie­cięcej wiary.

Apostoł Tomasz daje nam przykład, jak mamy wykorzystywać swoje upadki. Powstańmy z nich natychmiast, przyjmując upokorzenie i podejmujmy z tym większą gorliwością praktykę cnoty, której zrazu sprzeniewierzyliśmy się. Nauczeni doświadczeniem ucznia Pana Jezusowego, ćwiczmy się w cnocie wiary, powtarzając często jej akty w modlitwie, na medytacji, a zwłaszcza przy Komunii Świętej. Umacniajmy ją przez akty strze­liste w ciągu dnia.

 

 

Modlitwa.

O Jezu, mój Panie i mój Boże! Chociaż oczy mego ciała nie oglądają Ciebie, ani na modlitwie, ani w Komunii Świętej, jednak wierzę niezłomnie w Twoje Bóstwo, wierzę całym sercem w Twoją rzeczywistą Obecność z Ciałem i Krwią w Najświętszym Sakramencie. Gotów jestem wiarę moją przypieczętować ofiarą nawet życia swego. Wraz z Uczniem Twym Tomaszem powtarzam: „Pan mój i Bóg mój”. Ty jesteś, Któryś mnie stwo­rzył, odkupił i chcesz mnie uczynić szczęśliwym  i całuję z najgłębszą czcią Twoje Święte Rany. One są dla mnie bezpiecznym miejscem schronienia.  Panie, umocnij mnie, abym Ci odtąd służył z wdzięcznością! Amen.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. poznania Nauki katolickie. Okres Bożego Narodzenia – Adwent.
  2. uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego: Nabożeństwo na okres Adwentu.
  3. uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP — dzień 21
  4. Nowenna na cześć Bożego Narodzenia na pamiątkę oczekiwania Najświętszego Dzieciątka Jezus –Dzień szósty.
  5. Nowenna do Najświętszej Maryi Panny przez 9 dni oczekiwania porodzenia Zbawiciela świata przed Narodzeniem Jego – dzień 6

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023

Powiązane: