4 STYCZNIA
ŚW. TYTUS, BISKUP.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Urodzony w Koryncie, w Grecji, ćwiczył się gorliwie w naukach, i szukał prawdy. Filozofowie pogańscy nie zadowolili go. Uczciwy umysł jego nie mógł zrozumieć, aby sprośne obrzędy pogańskie wyrazem były prawdziwej religii, godnej Boga. W tym czasie zawitał do Koryntu Św. Paweł i opowiadał Grekom Ewangelię. Przysłuchiwał mu się pilnie Tytus i zrozumiał, że nareszcie usłyszał Religię prawdziwą. Ochrzcił się i stał się gorliwym uczniem Św. Pawła. Apostoł widząc szczery zapał młodzieńca, wziął go ze sobą w podróż misyjną, i przyuczał w głoszeniu Ewangelii. Tytus godnie odpowiedział zaufaniu Pawła Św. i zasłużył sobie na to, że wielki Apostoł narodów zwał go towarzyszem swoim, współpracownikiem i synem ukochanym. Kiedy w Koryncie wybuchły kłótnie w młodej gminie Chrześcijańskiej, Paweł wysłał tam “Tytusa, który chwiejnych utwierdził w Wierze, zwaśnionych pogodził i pokój przywrócił. Później w Jerozolimie Chrześcijanie przyciśnięci nędzą, poczęli odpadać od Kościoła. Wysłał tam Apostoł znowu Tytusa, a ten zorganizował gminę Chrześcijańską w ten sposób, że bogatsi wspierali ubogich i zaspokajali ich potrzeby. Wywiązawszy się dzielnie z poleconych mu obowiązków, towarzyszył dalej Świętemu Pawłowi w jego podróżach, aż go Apostoł wyświęcił na Biskupa, i na wyspie Krecie oddał mu zarząd kościołów. Odtąd mieszkał Tytus stale na Krecie, i tu w r. 64 otrzymał list od Św. Pawła, w którym uczy Apostoł, jak biskup powinien się starać o utwierdzenie swych owieczek w wierze i dobrych obyczajach: „A ty mów i napominaj, aby starcy i młodzieńcy byli trzeźwi, wstydliwi, cierpliwi. Samego siebie podawaj wszystkim za przykład. Niewiasty, aby były nieswarliwe, roztropne, czyste, trzeźwe, o dziatki i dom się starające. Słudzy, aby panom byli poddani, nie sprzeciwiając się, nie zdradzając, we wszystkim dobrą wierność okazując. Mieli poganie na Krecie świątynię jowisza, do której z daleka zbiegali się, i posąg bogini diany, której szczególniejszą cześć oddawali. Pouczał Tytus lud, że kamienne posągi nie są bogami, a gdy wierzyć nie chcieli, przeżegnał je Krzyżem Świętym, a bałwany spadły i rozbiły się na kawałki. Uwierzył wtedy lud w Pana Boga prawdziwego. Umarł Tytus w sędziwej starości, relikwiie jego przechowywali we czci Kreteńczycy. Podczas napadu saracenów, głowę jego przywieźli Wenecjanie do swego miasta, i uchronili w ten sposób od zniewagi.
Punkty do rozmyślania.
Niewierni mają obowiązek szukać prawdziwej Wiary; my zaś, którzy urodzeni jesteśmy w Wierze prawdziwej Chrystusa Pana, powinniśmy Wiarę tę poznać gruntownie słuchając kazań, czytając katechizm obszerniejszy, i rozmaite książki duchowne.
— Św. Tytus tak długo spokoju nie zaznał, dopóki nie znalazł Chrystusa Pana? Czy i ty szukasz Chrystusa Pana i Przykazaniami Jego kierujesz się w życiu swoim?
Modlitwa.
O Święty Tytusie, wzorze cichości, pracowitości, miłosierdzia i wytrwałości, uproś nam u Boga, abyśmy idąc za Twym przykładem kochali naszą Świętą Wiarę z całego serca, i przepisy jej chętnie uczynkami wypełniali. Amen.
© salveregina.pl 2023