7 Lipca.
Św. Willibald, biskup
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Z królewskiej i świątobliwej pochodził rodziny Św. Willibald. Ojciec jego, Ryszard, król angielski, brat jego Wunibald i siostra Walburga zaliczeni zostali w poczet Świętych, nic więc dziwnego, że żyjąc wśród Świętych, poszedł za ich wzorem i przykładem, i od młodości świątobliwe starał się wieść życie. Mając lat trzy śmiertelnie zachorował. Strapieni rodzice ofiarowali go na służbę Panu Bogu, gdyby zdrowie odzyskał. Jakoż wysłuchał Pan Bóg ich modlitwy. Od wczesnej młodości przypominali synowi, że ma zostać kapłanem, i pracować nad zbawieniem dusz. Zawczasu więc przygotować się powinien na to wysokie stanowisko cnotą i nauką. Zrozumiał swoje przeznaczenie Willibald i pracował wytrwale nad udoskonaleniem swego charakteru, prosząc o pomoc Najświętszej Panny Maryi. Gdy ojciec wyruszył na pielgrzymkę do Rzymu, towarzyszył mu w drodze Willibald. W mieście Lukka zachorował ojciec i umarł. Teraz sam Willibald odprawiał pielgrzymkę do miejsc cudownych we Włoszech, a potem puścił się morzem do Ziemi Świętej. W miejscach uświęconych pobytem Zbawiciela zatrzymywał się dłużej, modlił się i rozmyślał nad Miłością Chrystusa Pana. Wrócił do Włoch, i wstąpił do klasztoru Benedyktynów na górze Kassino. Tu ostry wiódł żywot przez lat 10. – Papież Grzegorz III. polecił mu udać się na misję do Niemiec, gdzie pracował wuj jego, Św. Bonifacy. Spełnił rozkaz papieski, przebiegał wsie i miasta, i z wielką gorliwością głosił Słowo Boże Niemcom, i udzielał im Chrztu Świętego. – Św. Bonifacy uznając zasługi Willibalda wyświęcił go na biskupa w r. 745, i na stolicę biskupią przeznaczył mu miasto Eichstadt. Na tym stanowisku wysokim pracował nieznużenie jako misjonarz, i udało mu się całą diecezję obszerną nawrócić do Wiary Pana Chrystusowej. Św. Bonifacy dał mu krzyż złoty z napisem: „Wiara, nadzieja i miłość”. Krzyż ten do dziś dnia przechowują w tamtejszej katedrze, i używają go biskupi podczas pontyfikalnych uroczystości. Sprowadził swoją siostrę z Anglii Św. Walburge, i zbudował dla niej klasztor, gdzie była ksienią Benedyktynek, i pracowała nad wychowaniem dziewcząt w Katolickiej Wierze. Umarł Willibald 7 lipca 781 r. Wsławił go Pan Bóg cudami za życia i po śmierci. Papież Benedykt VIII. policzył go w poczet Świętych 1014 r.
Punkty do rozmyślania.
Św. Bernard poucza, że niektórzy ludzie dziwnie są oziębli i obojętni w rzeczach zbawienia. Żyją z dnia na dzień, jak gdyby droga do Nieba była łatwa, pewna i bezpieczna.
Królestwo Boże jest nagrodą za zwycięstwo odniesione nad światem, czartem i samym sobą, i dla tych tylko zgotowane, którzy pracowali, cierpieli, walczyli i pomagali drugim do zbawienia. Królestwo Boże gwałt cierpi, a tylko gwałtownicy (tj. pracownicy) porywają je (Mat. 11, 12).
Modlitwa.
Boże, Któryś Willibalda biskupa, spadkobiercę korony angielskiej, na dniu dzisiejszym koroną niebieską przyozdobił, użycz nam łaskawie, abyśmy za jego wstawiennictwem, zasłużyli sobie stać się współuczestnikami jego Chwały. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
© salveregina.pl 2023