27 Kwietnia.
Św. Zyta, sługa.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
W Niebie są panowie, którzy pomimo bogactw jako ubodzy w duchu służyli Panu Bogu; są i słudzy, którzy uczciwą służbą Panu Bogu i ludziom zdobyli sobie niebieską koronę. Do tych ostatnich należała Św. Zyta. Urodziła się 1212 r. w Bozzanello we Włoszech, w domu ubogich wieśniaków. W młodości była potulną i posłuszną. Dość było matce powiedzieć: ,,to się Panu Bogu nie podoba”, aby poprawiła się natychmiast z jakiegoś błędu. Na odwrót pełniła to zawsze, o czym zapewniła ją matka, że się podoba Panu Bogu. Ponieważ w domu była bieda, więc w 12 roku oddali ją rodzice na służbę do bogatego mieszczanina Fatinelli, w mieście Lucca. Ojciec upominał ją, aby zawsze tak postępowała, jak dotychczas w swoim domu; matka przeżegnała ją i prosiła, aby zawsze modliła się do Najświętszej Panny Maryi, i strzegła cnoty czystości. – Zyta postępowała według nauki rodziców. Wstawała raniutko, biegła do kościoła na Mszę Świętą i prosiła Maryę, aby była jej opiekunką. Wracała potem do domu i spełniała gorliwie wszystko, cokolwiek jej czynić kazano. Ponieważ w domu było więcej służby, więc jako najmłodsza, była popychadłem dla wszystkich. Dokuczano jej w najrozmaitszy sposób, wreszcie oskarżano ją kłamliwie przed państwem, wskutek czego spadały na nią kary niewinnie. Zwolna przekonali się państwo, że donosy były kłamliwymi, więc oddali jej cały dom pod zarząd, i nadzór nad resztą służby. Będąc przełożoną nad czeladzią, nie unosiła się dumą, lecz dla każdego była życzliwą i grzeczną. Nie znosiła tylko przekleństw, mów i piosnek nieskromnych. Ubierała się po prostu, chodziła boso, spała umyślnie na deskach, aby się umartwiać, a zasługi swoje rozdawała ubogim, mówiąc, że biedniejszymi są od niej, bo wyciągają rękę. Wysłużyła przy jednej rodzinie 48 lat i była jako przyjaciel w domu a nie sługa. Gdy ją w starości od roboty uwolnili, darząc łaskawym chlebem, oburzyła się. Nie pojmowała życia bez pracy. Zmarła po krótkiej chorobie 27 kwietnia 1272 r. U grobu jej wypraszały sobie sługi liczne Łaski. Papież Innocenty XII policzył ją w poczet Błogosławionych 1696 r., nazywają ją jednak powszechnie Świętą. Św. Zyta Patronką jest sług.
Punkty do rozmyślania.
Św. Zyta upominała tak podległą sobie służbę: Miejcie ręce przy robocie, a serce u Pana Boga. Sługa nie jest pobożną, jeżeli nie jest pracowitą. Opuszczająca pracę, a oddająca się pobożności, obłudną jest i kłamczynią. – Najlepszymi przymiotami sługi są: posłuszeństwo, bojaźń Boża, wierność i pracowitość. Gdy sługa straciła niewinność straciła wszystko! Przed każdym czynem postaw sobie pytanie: Czy Pan Bóg na to pozwala? Czy nie pozwala?
Modlitwa.
O Św. Zyto! swym życiem zasłużyłaś sobie na to, że Chrystus przyjmując cię w niebie wyrzekł do ciebie te słowa: Sługo wierna i dobra, iżeś była wierną nad małym, postanowię cię nad wielą – wnijdź do radości Pana twojego. Uproś nam u Zbawiciela te Łaskę, abyśmy służyli Bogu w tym stanie, w jakim jesteśmy, i nie pragnąc złudnych rzeczy ziemskich, spełniali wiernie obowiązki na nas nałożone. Amen.
© salveregina.pl 2023