20. LISTOPADA

ŚWIĄTOBLIWY POLIKARP SIECIECHOWSKI.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Pochodził z województwa Lubelskiego, a wychowany pobożnie przez rodziców, niewinność i skromność w szkołach zachował, chociaż koledzy do swawolnego zachęcali go życia. – W r. 1691 porzucił świat i wstąpił do zreformowanego Zakonu Św. Franciszka. Regułę pilnie zachowywał, a ponad przepis umartwiał się dobrowolnie; pościł, biczował się, i skracał sen, wstając już po północy na modlitwę. Był suchy jak szkielet, ale zdrów, wesół i pracował więcej aniżeli jego koledzy. – Wyświęcony na kapłana gorliwie zajął się pracą misyjną; w kościele klasztornymi w okolicy natchnione mawiał kazania, i wiele dusz zatwardziałych nakłonił do porzucenia grzesznych nałogów. Głęboką posiadał znajomość filozofii i teologii, dlatego przełożeni ustanowili go profesorem kleryków. Uczył ich przede wszystkim, jak powinni czynić postępy w doskonałości, i jak pracować potem skutecznie nad nawracaniem dusz. – Wybrany kilkakrotnie gwardianem, znakomicie kierował podległą sobie bracią zakonną. Odpowiednio do zdolności każdego, jednym powierzał prace nad kierownictwem dusz, drugim nad
własnem uświątobliwieniem. Klasztory kierowane przez niego wzorem były cnót zakonnych. Szczególniejszy miał dar od Pana Boga nawracania zatwardziałych grzeszników; przybywali dlatego doń ludzie z dalekich stron prosząc o radę i kierownictwo. Ciężko chorzy wzywali go o mil kilkadziesiąt do siebie, nawracali się, i naprawiali zgorszenie, jakie dawali za życia. – W r. 1719 gdy był gwardianen we Lwowie wielka zaraza dziesiątkowała ludność miasta. O. Polikarp kazał wszystkim zakonnikom wyjechać do innych klasztorów, a sam chciał pozostać. Ośmiu jednak zakonników poświęciło się, i z Polikarpem ratowało zapowietrzonych. Wszyscy nabawili się strasznej choroby, i bohaterską śmiercią żywot świątobliwy zakończyli. Obok Ojca Polikarpa wszystkich pochowano razem na cmentarzu lwowskim, a ludzie wielu Łask doznawali za przyczyną świątobliwego gwardiana.

Punkty do rozmyślania.

Uczy nas Mędrzec Pański, że wszystkie rzeczy mają swój czas (Eccl. 3) to jest, każda rzecz i sprawa ma oznaczony czas, kiedy się zaczyna, odbywa i kończy.

– Jest czas płakania i czas śmiania się, tak jak pogoda i słota na polu. Jest czas nabywania i utracenia; czas chowania i czas odrzucania.

– Nagi urodziłeś się; choćbyś największe zebrał bogactwa, nagi wrócisz do ziemi.

– Jest czas rodzenia i czas umierania. Skoro urodziłeś się, pamiętaj, że umrzeć musisz, a myśl ta nauczy cię, jak żyć, jak korzystać z czasu, który ci jeszcze Pan Bóg użycza.

Modlitwa.

Wysłuchaj łaskawie, Panie, modłów ludu Twojego, a dla Chwały Imienia Twego uwolnij nas od głodu, moru i chorób, którymi słusznie nas karzesz za grzechy
nasze. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

© salveregina.pl 2022