Święci Faustyn i Jowita, Męczennicy.

15 LUTY

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Wsparcie - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

ŚWIĘCI FAUSTYN I JOWITA, MĘCZENNICY.

Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.

Faustyn i Jowita braćmi byli rodzonymi. Pochodzili z bogatej rodziny, zamieszkałej w Brescii we Włoszech. Nie tylko że sami gorliwymi byli Chrześcijanami, ale innych nadto utwierdzali w wierze. Nawiedzali chorych, wspierali ubogich i troskę mieli o Chrześcijanach w mieście. Biskup Apoloniusz wyświęcił Faustyna na kapłana, a młodszego Jowitę na diakona, aby tym skuteczniej dla Kościoła pracować mogli. Był w Brescii starostą Italik. Widząc, iż Faustyn coraz więcej pogan nawraca do Chrześcijaństwa doniósł o tym cesarzowi Adrianowi. Otrzymał rozkaz uwięzienia ich. Jęczeli we więzieniu obydwaj bracia, dręczeni rozmaicie, aż do przybycia cesarza. Stawieni przed nim, nie dali się nakłonić do zaparcia się Chrystusa Pana, ani obietnicą darów i zaszczytów, ani groźbą śmierci. Kazał cesarz zawieść ich do świątyni pogańskiej, i przemocą zmusić do złożenia ofiary złotej blasze z promieniami, którą nazywano bożkiem słońca. Przeżegnali się obydwaj bracia i mówić poczęli „Ojcze nasz”. W tej chwili sczerniała złota blacha, a gdy ją czyścić zaczęli, rozsypała się w proch. Jako czarowników kazał cesarz rzucić w cyrku na pożarcie Iwom i lampartom. Lecz dzikie bestie nie tknęły się Świętych. Kapłan pogański Orfet i starosta Italik rzekli cesarzowi, że i oni potrafią taką sztukę. Wzięli ze sobą figurkę bożka saturna, i zeszli na arenę, lecz w tej chwili rozszarpały je wygłodniałe bestie w oczach cesarza. Nawróciło się wówczas wielu widzów do Wiary Chrześcijańskiej. Kazał Adrian nazajutrz wielki rozniecić ogień, i rzucić weń Męczenników. Spłonął stos, a bracia obydwaj nietknięci przez płomienie zdrowi pozostali. Okutych w kajdanach wziął cesarz ze sobą do Mediolanu. Tu wielu uczonych było pogan. Tym polecił Adrian nawrócenie Faustyna i Jowity. Nie dali się obałamucić bracia wykrętnymi rozumowaniami uczonych, lecz owszem nawrócili dworzanina cesarza, Kalocera. Wleczeni za cesarzem do Rzymu i Neapolu, męczeni byli przez tamtejszych katów w rozmaity sposób. Lano im ołów roztopiony do ust, przypiekano blachami rozpalonymi, szarpano obcęgami, ale nie nakłoniono do odstępstwa. Wreszcie na rozkaz cesarza zostali obydwaj ścięci 15 lutego 120 roku.

Punkty do rozmyślania.

Św. Efrem tak pisze o Męczennikach: „Znosili rany z weselem, jako rzeczy jakie rozkoszne. Najrozmaitsze męki nie mogły zachwiać ich sercem, a śmierć sama nie ugasiła gorącej ich miłości dla Chrystusa. Wymowa krasomówców, mądrość filozofów, przewrotność sędziów, okrutność siepaczy były zawstydzone, gdy patrzyli na stateczność i wesele Męczenników”.

Nas nie dręczą ani prześladują jakże więc o zbawienie duszy dbamy? Jak korzystamy z Łask Bożych? Jakże Chrystusa Pana miłujemy?

Modlitwa.

O Boże, Któryś Świętemu Faustynowi i Jowicie użyczył mocy do zniesienia najrozmaitszych męczarni w obronie prawdziwej Religii, udziel nam tej Łaski abyśmy zachęceni ich przykładem, Religię naszą Katolicką śmiało wyznawali i według Jej Przepisów żyli. Amen.