Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

I. Patrz na Świętą Rodzinę, jak w kornej postawie modli się w świątyni.

II. Proś o żywą wiarę i żarliwą pobożność osobliwie wtedy, gdy oddajesz cześć Panu Jezusowi ukrytemu w naszych Ołtarzach.

I. Punkt.

Józef idzie na święto Paschy do Jeruzalem.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. A rodzice Jego chodzili na każdy rok do Jeruzalem na dzień uroczysty Paschy, by uwielbić Boga w Jego świątyni. (Łuk. II). Izraelici byli bardzo skłonnymi do bałwochwalstwa; aby im wtedy wszystko przypomniało że Pan Bóg jest jeden i że Jemu wyłącznie cześć się należy, nie wolno im było wznosić Panu Bogu więcej, niż jedną świątynię — świątynię w Jeruzalem. Prawo zaś obowiązywało mężczyzn i dzieci płci męskiej, doszłe do pewnego wieku, udawać się do świątyni trzy razy w roku: na uroczystość Paschy, Zielonych Świątek i na święto Kuczek. (Deut. XVI). Obowiązek to niezbyt ciężki sam w sobie; ze względu jednak na długą i nużącą drogę, jaką wielu przebywać musiało, zawsze uciążliwy. Ludzie pobożni, jak na przykład, Józef cierpieli na tym także i z tego powodu, że nie mogli częściej przychodzić do świątyni, by uczynić zadość swej pobożności.

ZASTOSOWANIE. Szczęśliwsi od Izraelitów mamy w każdym miejscu kościoły i kaplice poświęcone Panu Bogu, gdzie On przebywa nie tylko w duchu, jak w świątyni żydowskiej, ale osobiście, chociaż oczom naszym ukryty, — by się tam dostać, potrzebujemy tylko kilka kroków zrobić. Pan Bóg Sam, chcąc zlać na nas Łaski Swoje, zaprasza nas tak miłośnie, byśmy przyszli do Niego. Jakże korzystamy z tych Jego zaprosin? Jak często odwiedzamy Go, by Mu składać hołdy i zanosić modły nasze? Ileż to razy, przechodząc koło kościoła lub kaplicy publicznej, nadarza nam się do tego sposobność? Czy nie zaniedbujemy jej, może nawet i wtenczas, kiedy głos wewnętrzny nam każe, byśmy z niej korzystali?…

UCZUCIA [**]. Rozważaj i zachowaj w sercu twoim te słodkie Słowa Chrystusa Pana: Pójdźcie do Mnie (Mat. XI., 28), i te wyjęte z księgi Przypowieści: Kochanie moje, być ze synami człowieczymi (VI1132).

POSTANOWIENIE [***]. Będę wiernym zwyczajowi zachowanemu w wielu pobożnych rodzinach, słuchania Mszy Świętej nie tylko w niedzielę, ale i każdego innego dnia w tygodniu. Oto sposób niezawodny wyjednania codziennie nowego Błogosławieństwa dla całej rodziny.

II. Punkt.

Marya towarzyszy Józefowi.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. A rodzice Jego chodzili na każdy rok do Jeruzalem na dzień uroczysty Paschy. (Ibid.). Z tych słów Ewangelisty widzimy, że Marya odbywała także tę pielgrzymkę, chociaż niewiasty do niej prawem obowiązane nie były. O! bo też Marya w każdej rzeczy nie pytała się nigdy, co jest ścisłym obowiązkiem, ale co przyczynia się najwięcej do Chwały Bożej, do jej własnego uświęcenia i do zbudowania bliźnich.

ZASTOSOWANIE. To postępowanie Maryi winno być niezmienną normą mojego postępowania. Jest to pewną i stałą nauką wszystkich mistrzów życia duchowego, że kto chce postępować na drodze doskonałości, musi koniecznie, co się tyczy pobożności, jako też umartwień, miłosiernych uczynków, żarliwości i wszystkich innych cnót, wypełniać nie tylko to, do czego jest ściśle obowiązanym, ale i to, co już jest ponad obowiązek. Czy trzymałem się zawsze tego sposobu postępowania? A może przeciwnie, ograniczałem się tylko do tego, co było moim ścisłym obowiązkiem…? Okazując się tak skąpym wobec Pana Boga, czyż nie pozbawiałem się sam Jego hojnych Darów? Takie postępowanie jest bardzo niebezpieczne, gdyż sprawia, iż my potem często zaniedbujemy nawet to, do czego jesteśmy ściśle obowiązani.

UCZUCIA. Wychwalaj, uwielbiaj hojność i wspaniałomyślność Pana Boga względem ciebie. Proś o przebaczenie, żeś jej tak źle dotąd odpowiadał.

POSTANOWIENIE. Zastanowię się nad tym, w czym i jakbym mógł już dzisiaj okazać się nawzajem wspaniałomyślnym, jeśli to powiedzieć się godzi, względem Pana Boga.

III. Punkt.

Dwunastoletni Pan Jezus towarzyszy i Maryi i Józefowi.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Idźmy w duchu za Świętą Rodziną w Jej pobożnej pielgrzymce do Jeruzalem. Jakiż to zapał miłośny kieruje ich krokami! Z jakimże pobożnym uniesieniem stąpają Oni po schodach świątyni! Jakże poważną i pobożną przybierają tam postawę — to na twarz upadają, — to klęczą, — to znowu stoją z oczyma ku Niebu zwróconymi! — Zajrzyjmy do wnętrza Ich Serca i starajmy się wyobrazić sobie ową gorącą pobożność, z jaką oddają Chwałę Panu Bogu, dziękują Mu za odebrane Dobrodziejstwa, ofiarują siebie jako ofiarę błagalną za grzechy świata całego i błagają o obfite Błogosławieństwo Boże dla narodu Izraelskiego i w ogóle dla wszystkich ludzi.

ZASTOSOWANIE. Jakiż to piękny wzór mamy tutaj przed oczyma! On nas naucza, jakie uczucia nasze każdym razem, gdy okazujemy się przed Obliczem Pana Boga w Jego świątyni, a przede wszystkiem podczas Mszy Świętej. Czy się stosowałeś do tego wzoru?

ROZMOWA DUSZY [****] z Aniołami, którzy z zachwyceniem patrzyli na Świętą Rodzinę, dającą światu tak piękny przykład pobożności. Proś Ich, by ci go często stawiali przed oczyma duszy, podczas rozmyślania, podczas odwiedzania Najświętszego Sakramentu i przy wszystkich twoich pobożnych ćwiczeniach.

Zachęcamy:

1. Do uczczenia Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
2. Do uczczenia Najświętszego Imienia Jezus: Nabożeństwo ku czci Najświętszego Imienia Jezus.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023