Zawartość strony
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM I
(od 1 stycznia do 30 czerwca)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Wyobraź sobie pobożne niewiasty przynoszące wonne olejki dla namaszczenia Ciała Pańskiego.
II. Proś o Łaskę wzrastania w miłości, ufności i męstwie.
I. Punkt.
Wyjście z domu pobożnych niewiast.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Pochowanie i namaszczenie Pana Jezusowego Ciała odbyło się na prędce, z pośpiechem z powodu żydowskiego szabatu, który się rozpoczynał w piątek wraz z zachodem słońca. Toteż trzy pobożne niewiasty znane pod imieniem trzech Marii: Maria Magdalena, Maria matka Jakubowa i Maria Salome, pośpieszyły skoro świt po Szabacie do Świętego Grobu, aby tam z wszelką możliwą starannością namaścić po raz drugi Ciało najukochańszego Mistrza. A gdy minął szabat, mówi Św. Marek, Maria Magdalena i Maria Jakubowa i Salome nakupiły wonnych olejków, aby przyszedłszy namaściły Jezusa (Mar. XVI).
ZASTOSOWANIE. Słusznie podziwiasz odwagę i zapał tych pobożnych niewiast, które tak rano same wyszedłszy z miasta, wdzierają się na Kalwaryjską górę i wprost zdążają ku Świętemu Grobowi, nie obawiając się wcale żołnierzy, którzy go strzegli. Któż wlał w nie tyle mocy i odwagi? Oto miłość. O, gdyby serce twoje było ożywione tym samym żarem Miłości Bożej, ile byś to rzeczy postanowił, ile wypełnił dla Chwały Bożej i zbawienia bliźnich! Z jaką dokładnością odprawiałbyś wszystkie ćwiczenia duchowe. Postępy twoje w cnocie byłyby zadziwiające, bo miłość nie zna trudności i nie mówi nigdy: już dosyć.
UCZUCIA [**]. Proś nieustannie Pana Boga, aby raczył wejrzeć na oziębłe serce twoje i rozpalił w nim ogień Swej Bożej Miłości.
POSTANOWIENIE [***]. Miej w zwyczaju odmawiać tę krótką modlitewkę, która w szczególniejszy sposób zagrzewała miłością Św. Ignacego: „Miłością tylko i Łaską Twoją obdarz mnie, Panie, a dosyć mi na tym i więcej niczego nie pragnę.”
II. Punkt.
Zakłopotanie świętych niewiast.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Arcykapłani i faryzeusze zapieczętowali Grób Pański i przywalili drzwi, przez które wchodziło się do wnętrza kamieniem ogromnej wielkości. Święte niewiasty przypomniały sobie w drodze o tej wielkiej przeszkodzie i mówiły między sobą: kto nam odwali kamień ode drzwi grobowych! (Mar XVI). Jednakże nie zrażając się przywidywaną trudnością szły dalej, zajęte jedynie ostatnią posługą, którą miały oddać swemu najukochańszemu Mistrzowi.
ZASTOSOWANIE. Zdarzyć się może, że w rozkazach, jakie winieneś wypełnić z posłuszeństwa, jako też w pobożnych przedsięwzięciach i w dobrych postanowieniach spotkasz się często z trudnościami, które zdadzą ci się nie do przełamania. Strzeż się wówczas, abyś nie popadł w zniechęcenie i nie dał się zwyciężyć. Naśladuj raczej pobożne niewiasty: idź naprzód w ślepym zaufaniu, a uczyniwszy ze swojej strony wszystko, coś mógł uczynić, bądź przekonany, że Pan Bóg dokona reszty, jeśli Jego Chwała i pożytek bliźnich wymagać tego będą. Dotąd czy tak czyniłeś?
UCZUCIA. Dziękuj Panu Bogu, iż cię raczył wspierać w tylu utarczkach, w których byś bez wątpienia bez szczególniejszej Łaski został zwyciężonym. Proś o niezachwianą wiarę i ufność w Jego Potęgę i Dobroć.
POSTANOWIENIE. Miej zwyczaj uciekać się natychmiast do modlitwy, skoro się ujrzysz w trudnych okolicznościach albo poczniesz upadać na duchu.
III. Punkt.
Przybycie świętych niewiast do Grobu.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Gdy pobożne niewiasty przyszły do Grobu, obaczyły, mówi Św. Marek, odrzucony kamień (Rozdz. XVI). Pan Bóg wdał się cudownie na pociechę tych świętych niewiast, które dały tyle dowodów miłości i wytrwałości. Skoro bowiem zbliżyły się do grobu, wnet zadrżała ziemia, odwalił się ciężki kamień umieszczony u wejścia do Świętego Grobu, a przerażeni żołnierze uciekli.
ZASTOSOWANIE. Pan Bóg cudownie przychodzi w pomoc tym, którzy często wbrew wszelkiej ludzkiej mądrości i przeciw nadziei, nadzieję w Nim położyli. Są to słowa Apostoła wysławiającego wielką wiarę Abrahama: Który wbrew nadziei, w nadzieję uwierzył. (Do Rzym. IV. 18). Bez wątpienia nie powinniśmy zaniedbywać środków ludzkich, jednakże wiara w Dobroć i we Wszechmocność Bożą niechaj zawsze górę bierze nad ludzką mądrością, a w wielu wypadkach niech jej nakaże milczenie. Zobacz, jak dalece zgadzasz się w życiu z tą zasadą, która powinna się wielce przyczynić do twojego postępu w cnocie.
ROZMOWA DUSZY [****] ze świętymi niewiastami.
Św. Mateusz szczegółowo opowiada o tym zdarzeniu w następujących słowach: “A oto stało się wielkie drżenie ziemi. Albowiem Anioł Pański zstąpił z Nieba i przystąpiwszy odwalił kamień. A od bojaźni jego straże przestraszeni są, i stali się jakoby umarli. Niektórzy ze stróżów przyszli do miasta, i oznajmili przedniejszym kapłanom wszystko, co się stało. A zebrawszy się ze starszymi, i naradziwszy się, wiele pieniędzy dali żołnierzom, mówiąc: Powiadajcie: iż Uczniowie Jego w nocy przyszli i ukradli Go, gdyśmy spali. A oni wziąwszy pieniądze, uczynili jako ich pouczono. I rozniosło się to słowo u żydów, aż do dnia dzisiejszego” (Rozdz. XXVIII).
Zachęcamy do:
- uczczenia Tajemnicy Odkupienia w miesiącu marcu ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo kwietniowe do Tajemnicy Odkupienia.
- uczczenia Zmartwychwstania Pańskiego: Nabożeństwo na okres wielkanocny.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2023