Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

6. STYCZNIA.

Święto Trzech Króli, czyli Epifania.

        I. Wyobraź sobie Mędrców, czyli Trzech Króli, idących za światłem gwiazdy.

       II. Proś o Łaskę, byś dobrze pojął, jakie zdarze­nia, jakie Dobrodziejstwa i jakie obowiązki przypomina nam to święto.

I. Punkt

Wielkie zdarzenie, które nam na pamięć przywodzi święto Trzech Króli.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Od wieków obchodzi Kościół to święto z niezwykłą uroczystością, osiem dni trwa­jącą, dla uwiecznienia w pamięci owej wielkiej i szczęśliwej chwili, w której Pan nasz Jezus Chrystus ob­jawił się Mędrcom ze Wschodu, a przez nich wszystkim narodom ziemi, pogrążonym, jak oni, w ciemności pogaństwa. Dlatego święto Trzech Króli nazywa się także Epifanią, co znaczy: ukazanie się, czyli Objawienie się Pańskie. Histo­ryczne jego szczegóły są nam podane w Ewan­gelii, którą czyta się we mszy dnia tego. Za­czyna się ona słowy następującymi: Gdy się tedy narodził Jezus w Betleem Juda, we dni Heroda króla; oto Mędrcy ze wschodu słońca przybyli do Jerozolimy, mówiąc: gdzie jest, który się narodził, Król żydowski, albowiem widzieliśmy gwiazdę Jego na wschód słońca i przyjechaliśmy pokłonić się Jemu (Mat. I).

ZASTOSOWANIE. Wielka uroczystość dzisiejsza przywodzi na pamięć także inne zdarzenia i po­żyteczne nauki. Przypomina nam najpierw, jak go­rąco pragnął Pan Jezus dać się poznać wszystkim w sposób zarówno stosowny, jak skuteczny — żydom, którzy mieli wiarę – przez Anioła, po­ganom – przez gwiazdę cudowną; naucza nas wtedy, jak gorliwie mamy się starać o to, by wszyscy ludzie bez wyjątku poznali i ukochali Pana Boga. Dalej przypomina także dziwnie słodkie drogi Opatrzności Bożej, która w miarę różnych uspo­sobień ludzi różnymi posługuje się środkami — i zachęca nas, byśmy w tej Opatrzności nieza­chwianą pokładali ufność.

UCZUCIA [**] podziwu… uwielbienia… zdania się na Opatrzność Boską.

POSTANOWIENIE [***]. Rozmyślaj często w dniu dzisiejszym o tej wielkiej uroczystości i o przy­wiązanych do niej wielkich pamiątkach.

II. Punkt

Wielkie dobrodziejstwa, które nam na pamięć przywodzi święto Trzech Króli.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Potomkowie Abrahama byli wy­brani i przeznaczeni do utworzenia narodu, któ­ry by wśród ludów bałwochwalczych zachowywał cześć i Wiarę w prawdziwego Pana Boga. Ale pewnego dnia miały wszystkie narody ziemi być powołane do tej Samej Wiary, by utworzyć jeden tylko na­ród w Panu naszym Jezusie Chrystusie. Obietnica ta dana Abrahamowi, spełnioną została w dniu dzisiej­szym przez powołanie Mędrców, przedstawiają­cych wszystkie bałwochwalcze narody, a zatem i naszych  pogańskich przodków. Święto Trzech Króli przypomina nam przeto nieocenione Dobrodziejstwo powołania nas do prawdziwej Wiary i przypomina to wielkie Dobrodziejstwo, iżeśmy się urodzili w kraju, gdzie prawdziwa wiara jest za­chowana niezachwianie; nie mniej może i to, żeśmy otrzymali wychowanie od rodziców, odzna­czających się wielkimi uczuciami wiary i pobo­żności.

ZASTOSOWANIE. Wspomnienia tych przedzi­wnych Dobrodziejstw powinny być często, a oso­bliwie dzisiaj — przedmiotem naszych myśli. Tym bardziej zaś powinniśmy się okazywać wdzię­cznymi, ponieważ tymi Dobrodziejstwami obdarzył nas Pan Bóg jedynie ze szczególnej ku nam, a niczym niezasłużonej miłości. Strzeżmy się więc nie­wdzięczności, gdyż ona wysusza źródło Łaski.

UCZUCIA. Kościół zachęca nas w modlitwach dnia tego do radości i wdzięczności. Oddajmy się tym uczuciom podczas medytacji — i przez cały ten piękny dzień dzisiejszy.

POSTANOWIENIE. Przejmij się w szczególności tymi uczuciami przy Komunii Świętej i w czasie nabo­żeństw uroczystych, w których będziesz brał udział.

III. Punkt

Wielkie i słodkie obowiązki, które nam święto Trzech Króli przypomina.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Wiara zdziałała w Mędrcach niepojęte rzeczy. Przemieniła ich w ludzi nowych, duchowych, w Świętych, w Apostołów i Męczen­ników. Starodawne podanie niesie, iż od Św. To­masza Apostoła ochrzczeni stali się sami Apostołami i Męczennikami Wiary. Kościół wschodni i zachodni zalicza ich w poczet Świętych , a ludy dotychczas jeszcze gromadnie odwiedzają relikwie swych Świętych wodzów, które od XII. wieku starannie są zachowane w katedrze kolońskiej.

ZASTOSOWANIE. Pan Jezus oświeca i nas także żywym światłem Wiary, która, można powiedzieć, wraz z nami się rodzi i wzrasta. Od dzieciństwa zapoznano nas z jej wielkimi Tajemnicami i Jej świętymi obowiązkami. Okażmy się wtedy wdzię­cznymi, postępujmy tak, aby ona w nas coraz obfitsze wydawała owoce świętości. To wielki i słodki obowiązek dla nas wszystkich. Wiara przez miłość działa, mówi Apostoł (do Gal. V. 6). A tam, gdzie jest miłość, dodaje św. Grzegorz papież, wielkie ona działa rzeczy. Amor ubi est, magna operatur.

Czy widać to w tobie?

ROZMOWA DUSZY [****] ze Świętymi Królami. Ciesz się szczęściem, jakiego dostąpili, proś ich i błagaj, by ci wyjednali ustawiczny postęp w wierze i miłości.

Zachęcamy do uczczenia:

1. Tajemnicy Objawienia Pańskiego tj. Święta Trzech Króli: Nabożeństwo na święto Trzech Króli.
2. Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
3. Najświętszego Imienia Jezus: Nabożeństwo ku czci Najświętszego Imienia Jezus.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2023