Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

ŚWIĘTOŚĆ PANA BOGA.

Dwa święta wyciskają swe piętno na ostatnim miesiącu Roku Kościelnego: Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny. Mówią nam one o Panu Bogu, przed Którym nie może stanąć nic skalanego; o Panu Bogu, Który jest Wzorem i Koroną ludzkiej Świętości, o Panu Bogu Świętym.

1. Pan Bóg jest Święty.

Jeszcze jako małe dzieci uczyliśmy się, że Pan Bóg jest Święty, bo kocha dobro, a nienawidzi zła. Starajmy się nieco głębiej wniknąć w znaczenie tych słów.

Pan Bóg kocha dobro. Przyjmuje bezwarunkowo, niezmiennie wszelkie dobro, czystość, szlachetność, piękność, które w Nim osiągnęły szczyt nieskończonej doskonałości. Pan Bóg przyjmuje to dobro i godzi się na nie z taką siłą i żarem, że nie ma tu nawet cienia jakiejś chwiejności i wahania. U nas, ludzi, istnieje nieraz wielka przepaść między ideałem a rzeczywistością! Wiemy, jacy być powinniśmy. Staje nam czasem przed oczyma ideał w całej swej piękności. Z radością wyciągamy ku niemu ręce. Ale jakże często praktyka okazuje, jak słaba była nasza wola.

Przyjmując to dobro i piękno, które tworzą Jego Istotę, przyjmuje też Pan Bóg wszystkie przejawy dobra i piękna, jakie widzi w stworzeniu, o ile odpowiadają Jego doskonałości. Z radością patrzy na każdy ludzki postępek i na każdą dobrą myśl, również na nasze życie i na nasze uczynki, o ile zgadzają się z Jego świętością. Jakże inni my jesteśmy! Jak trudno nam dojrzeć i z radością powitać dobro, które inni ludzie pełnią, zwłaszcza jeśli jesteśmy wobec nich uprzedzeni, jeśli mamy w stosunku do nich jakieś urojone czy nawet słuszne urazy.

Pan Bóg nienawidzi zła. Potępia nieubłaganie to wszystko, co się nie godzi z Jego Nieskończoną Doskonałością. Potępia wszelką złość, kłamstwo, nieczystość, brak szlachetności. Odrzuca to wszystko z taką siłą i stanowczością, że nie można liczyć na jakieś złagodzenie, czy zmianę Bożej decyzji. Dzieje świata dostarczają mnóstwa dowodów, jak surowo i nieubłaganie karał Pan Bóg wszelki grzech i zło. Największym dowodem, jak Pan Bóg jest nieubłagany wobec zła, jest Krzyż. Syn Boży kona na nim, choć Sam nie znał grzechu. „Wziął na Siebie nasze grzechy” (2 Kor 5, 21). Pan Bóg nic mógł już chyba dać większego dowodu swej nienawiści do grzechu. A kiedy człowiek niepomny tego wszystkiego wpadnie skalany w Ręce Sędziego Wieczności, usłyszy straszny Wyrok: „Idź precz ode Mnie!”

Jaka różnica między Najświętszym a grzesznym człowiekiem! Nam tak trudno zerwać zdecydowanie z grzechem, tak trudno zdobyć się na szczery żal, zwłaszcza gdy chodzi o grzechy i ułomności, do których jesteśmy przywiązani. Choć wyrzekamy się ich, często za chwilę do nich wracamy. A jak umiemy osłaniać przywary i upiększać grzechy, oczywiście tylko w sobie lub u tych, których lubimy. Głęboka prawda mieści się w słowach Gloria: Quoniam Tu Solus Sanctus; „Tyś Jeden jest Święty”.

— Zastosowanie. Świętość to Wspaniałość i Majestat Pana Boga, przed Którym stworzenie pada na kolana. Prorok Izajasz i wszyscy, którzy Pana Boga ujrzeli, padali przed Nim na twarz w pokorze. Zdawali sobie sprawę, jak są grzeszni i skalani. „A my — jak mówi kardynał Newman — jesteśmy z siebie zadowoleni, dopóki Pana Boga nie ujrzymy”. Chyba dlatego Kościół Święty tak często śpiewa „Święty”, by nas uczyć uszanowania i pokornej czci wobec Majestatu Bożego. Tą wielką cześć dla Pana Boga i poczucie własnej grzeszności posiadał Św. Franciszek. Świadczy o tym ulubiona jego modlitwa: „Kto Ty jesteś, Panie, a kto ja?” Kto umie się modlić tak, ten otwiera szeroko swą duszę na przyjęcie Łaski Bożej. Bo Prorok Izajasz mówi, że Pan Bóg Wysoki a Wyniosły, mieszkający w Wieczności, jest skruszonym i uniżonym, aby ożywić ducha skruszonych (Tamże 57, 15).

— Postanowienie. W czasie modlitwy dbać o wielkie uszanowanie Majestatu Pana Boga Najświętszego.

2. Powinniśmy być Święci.

Na pierwszych stronicach Starego Testamentu spotykamy Rozkaz Boży: „Ja jestem Pan, Bóg wasz: Świętymi bądźcie, bom Ja Święty jest” (Ks. Kapł. 11, 44). Na pierwszych stronicach Nowego Przymierza słyszymy znowu te same słowa: „Bądźcie doskonałymi jako Ojciec wasz Niebieski doskonały jest!” (Mt 5, 48). Oto ideał człowieka: dziecko Boże musi się wpatrywać w postać Ojca w Niebie i Jego Świętość i Doskonałość w sobie odtwarzać (zob. 1 P 1, 14-15). W Modlitwie Arcykapłańskiej modli się Pan Jezus o Świętość Swych uczniów: „Ojcze Święty, uświęć ich!” (J 17, 11 i 17). Ta żarliwa modlitwa Pana Jezusa w ostatni wieczór Jego Życia ziemskiego zdolna jest uświadomić od nowa obowiązek Świętości. Ale przypomina ona jeszcze coś innego.

Oto Pan Jezus modli się: „Uświęć ich!” A więc Świętość jest czymś, czego człowiek sam nie może zdobyć. Jest to Dar tak wielki i tak Boski, że tylko Pan Bóg może go dać człowiekowi. Pan Bóg Sam daje nam udział w Swym Świętym Życiu, Jego Łaska rozwija moce i dary złożone w ludzkiej duszy, póki nie dojrzeje ona do wieczności. Pan Bóg dokonuje w nas dzieła Świętości głównie przez Sakramenty Święte i przez modlitwę. Pan Bóg działa w nas, ale nie działa bez nas, tylko wspólnie z nami. Nie przeszkadzajmy Mu w pracy grzechami i lenistwem. Przezwyciężajmy, odrzucajmy grzeszne pragnienia i przywary, by się stać coraz podatniejszym narzędziem w Rękach Ducha Świętego.

— Zastosowanie. Dwa wielkie obowiązki nakłada na nas nakaz Świętości: jak najgorliwiej korzystać ze środków Łaski i rzetelnie nad sobą pracować. Pamiętajmy o jednym i drugim. Wtedy Duch Święty wraz z nami stworzy wielkie dzieło naszej Świętości.

— Postanowienie. Korzystać gorliwie ze wszystkich środków Łaski i walczyć sumiennie z grzechem.

Modlitwa.

Doprowadź wraz ze mną, Duchu Boży, Dzieło uświęcenia do szczęśliwego końca. Amen.

Zachęcamy do:

1. podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 8
2. Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 8. Znaki Sąd Ostateczny poprzedzające. Cz. 3

© salveregina.pl 2023