TRZECIA NIEDZIELA PO WIELKIEJNOCY. Rozmyślanie. Wartość czasu.

 

 

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM I.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

 

Maluczko, a już mnie nie ujrzycie. — Jan 16, 16.

 

PRZYGOTOWANIE. — Nie ma nic krótszego nad czas, jest on jednak najcenniejszy. — Nie ma nic krótszego nad czas, gdyż czasu, który minął, już nie ma, czas przyszły jest niepewny, obecny zaś czas jest tylko chwilą. I to właśnie Pan Jezus chciał wyrazić, mówiąc: „Maluczko, a nie ujrzycie mnie”, mówiąc o Swej nadchodzącej Śmierci. To samo możemy powiedzieć i o naszym życiu, które jak pisze Św. Jakub, jest mgłą, która wnet się rozpra­sza i ginie. — Wyróbmy sobie należyte pojęcie o wartości czasu i jak jest pożytecznym do czynie­nia dobrze.

 

I. — Pan Bóg mówi przez Proroka Izajasza: „W czas przychylny wysłucham cię, a w dzień zbawienia wspomogę cię”. Św. Paweł ten tekst wyjaśnia i powiada, iż owym czasem przyjemnym jest czas, w którym Pan Bóg postanowił wyświadczać nam Dobrodziejstwa; dodaje przy tym: „Oto teraz czas przyjemny, oto teraz dzień zbawienia”. Tymi słowy Apostoł nas zachęca, abyśmy nie marnowali obecnego czasu, który nazywa czasem przyjem­nym, skoro bowiem ten czas przeminie, może się już nie zbawimy. Lecz ten czas jest krótki; tak co do tego Św. Paweł nas upomina: „Czas krótki jest, trzeba więc, aby (…) którzy płaczą, jakoby nie płakali, a którzy się weselą, jakoby się nie wese­lili…, a którzy używają świata tego, jakoby nie używali. Skoro tylko krótko, mówi Apostoł, je­steśmy na ziemi, ci, co płaczą, nie powinni płakać, bo krótko trwają ich cierpienia; ci, co się weselą, niech się nie przywiązują do tego, co sprawia im radość, bo wnet wszystko przeminie; stąd wnio­sek, że nie powinniśmy żyć na tej ziemi dla używania dóbr znikomych, lecz aby wysłużyć sobie żywot wieczny.

Duch Święty powiada: Synu, zważaj na czas. Synu, korzystaj z czasu, gdyż jest on rze­czą najcenniejszą, największym Darem, jakiego ci Pan Bóg może udzielić. Św. Bernard ze Sieny powia­da, iż chwila czasu tyle warta, co Sam Pan Bóg. I rze­czywiście, w każdej chwili czasu może człowiek otrzymać przebaczenie grzechów, Łaskę Bożą i Chwałę Bożą. Toteż pisze Św. Bonawentura: Strata czasu jest największą stratą.

 

II. — Jeśli więc w przeszłości na nasze nie­szczęście używaliśmy czasu na obrażanie Pana Boga, opłakujmy to przez resztę dni swego życia, idąc za przykładem króla Ezechiasza, który powie­dział: Będę rozmyślał wszystkie lata moje w gorzkości duszy mojej. Pan Bóg dlatego czasu nam użycza, abyśmy naprawili czas źle użyty. Póki czas mamy, czyńmy do­brze. Nie pobudzajmy Pana Boga, by karał nas śmiercią nieszczęśliwą; jeśli w przeszłości byliśmy tak szaleni, iż postępowaliśmy wbrew Woli Bożej, idźmy za radą Apostoła, który nas zachęca, byśmy odtąd mądrze postępowali i starali się nadrobić czas stracony. „Patrzcie tedy, bracia, jakobyście ostrożnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy czas odkupując, bo dni złe są. A przeto nie bądźcie nieroztropnymi, ale rozumiejący­mi, co jest Wolą Bożą.

Co do słów: dni są złe, Św. Anzelm powia­da, iż dni tego życia są złe, gdyż jesteśmy wystawie­ni na tysiące pokus i niebezpieczeństw wiecznego zatracenia, toteż potrzeba używać wszelkich środ­ków ostrożności, aby się nie zgubić. Lecz co znaczą słowa: odkupując czas? Oznaczają, iż po­winniśmy żyć jedynie dla najsumienniejszego wy­pełniania Woli Bożej; jest to konieczne, gdyż, jak powiada Św. Augustyn, lepiej jest ponieść jakąś stratę w sprawach doczesnych, niż ponieść szkodę w sprawach wiecznych.

Jakże Św. Paweł umiał odkupywać czas, jaki stracił w ciągu życia! Św. Hieronim mówi o Św. Pawle, iż choć był ostatnim z Apostołów co do czasu powołania, pierwszym jednak był co do za­sług, gdyż wezwany przez Pana Boga, więcej niż inni pracował. — Choćbyśmy nie mieli innych pobu­dek do korzystania z czasu, pamiętajmy, iż w każ­dej chwili możemy zyskiwać coraz więcej dóbr wiekuistych.

Gdyby ci pozwolono objąć w posiadanie tyle ziemi, ile jej zdołasz obejść w ciągu dnia, lub gdy­byś miał otrzymać tyle pieniędzy, ile zdołasz w ciągu dnia porachować, powiedz mi, czy byś czas marnował i nie śpieszył się, by jak najwięcej ziemi obejść lub pieniędzy naliczyć?

A ty w każdej chwili możesz pozyskać skarby wieczne na żywot przyszły, a chcesz czas tracić? O tym, co możesz zrobić dzisiaj, nie mów, iż zrobisz jutro, w ten sposób bowiem stracisz dzień dzisiejszy, który już nie wróci — dzień dzisiejszy masz, a jutra może mieć nie będziesz.

 

 

MODLITWA.

— Jezu, Odkupi­cielu, spraw, bym poznał wartość czasu i starał się o pozyskanie zasług na żywot wieczny. Amen. (*)

 

 

(*) S. Alfonso, Sermoni compendiati, Torino 1887

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023