Zawartość strony
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM I
(od 1 stycznia do 30 czerwca)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
Zmartwychwstanie – Giotto
I. Przedstawię sobie radość Maryi, gdy nagle ujrzała Pana Jezusa, Swego Zmartwychwstałego Syna.
II. Prosić będę o Łaskę ponoszenia strat wszelkich i smutków na wzór Maryi, abym się stał godnym uczestnikiem Jej pocieszenia.
I. Punkt.
Utrapienie Maryi.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Nie masz straszniejszej dla macierzyńskiego serca boleści, jak gwałtowna rozłąka z jedynym dziecięciem. Jakąż więc musiała być Boleść i utrapienie Maryi, tej Matki najtkliwszej przez czas żałoby, między złożeniem do grobu a Zmartwychwstaniem Pana Jezusa! O jakże Jej długimi wydawać się musiały te chwile! Spędziła je Marya bez wątpienia na tęsknych, rzewnych westchnieniach, w gorącym upragnieniu ujrzenia Pana Jezusa, tak okrutnie Jej Macierzyńskiemu wydartego Sercu.
ZASTOSOWANIE. A ja na tym wygnaniu, pozbawiony widzialnej Obecności Pana Jezusa, czy także tęsknię do tej chwili, która mi Go ukaże w uchwalebnionym człowieczeństwie? Czy także z upragnieniem oczekuję chwili, która mnie na wieki z Nim połączy w Niebie?… Niestety, nie! A dlaczego! Ach! bo serce moje nie poznało Go jeszcze i letnią tylko umiłowało miłością; bo zanadto jeszcze do ziemi przywiązane, zanadto zajęte stworzeniem!
UCZUCIA [**]. O Jezu! pociecho wygnanej duszy, niech Cię wzruszą westchnienia moje i mnogie na ziemi utrapienia, przyjdź, przyjdź, o Jezu! bo nic prócz Ciebie ani nasycić ani wystarczyć mi nie może. (Naśl. Jezusa Chrystusa ks. 111, r. 24).
POSTANOWIENIE [***]. Obawiać się i zwyciężać wszelkie upodobania występne albo choćby tylko zmysłowe.
II. Punkt.
Pocieszenie Maryi.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Wielką była zaprawdę radość wdowy z Naim, gdy syna cudownie życiu oddanego w swoich macierzyńskich tuliła objęciach. Nieskończenie żywszą była Radość Najświętszej Dziewicy Maryi, gdy ujrzała swego Syna Chwalebnie Zmartwychwstałego. A Radość ta była o tyle większą, że Marya biorąc większy udział w Cierpieniach i w Męce Swojego Syna, miała też zapewnioną obfitszą cząstkę Chwały i szczęśliwości w Niebie. Do Niej to odnoszą się te prorocze słowa Dawida: Według mnóstwa boleści moich w sercu moim, Twoje pociechy uweseliły duszę moją. (Ps. 93).
ZASTOSOWANIE. Jakaż to zachęta dla ciebie do wytrwałości i męstwa w cierpieniach, do dźwigania z weselem Pana Jezusowego krzyża, do znoszenia przeciwności i obelg, do zaparcia samego siebie i do ustawicznego umartwienia. Zapewne, nie możemy uczynić tego bez zadania gwałtu naturze, lecz podtrzymujemy się w tej walce wspomnieniem radości zmartwychwstania i słów Apostoła sprawdzonych na Maryi. Jako jesteście towarzysze utrapienia Jezusowego, tak będziecie i pocieszenia (II. do Kor. 1).
UCZUCIA. Proś Pana Jezusa o Łaskę, abyś w każdym utrapieniu przypominał sobie radości Zmartwychwstania.
POSTANOWIENIE. W chwilach zwątpienia pomyślę, że Pan Bóg nie omieszka nagrodzić cierpliwość i rezygnację moją, a po chwilach smutku i niepokoju, ześle radość i pociechę ducha.
III. Punkt.
Radość i pocieszenie, którego kolejno doznaje Marya.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Zbawiciel, Który tak często zjawiał się w pośród Uczniów, bez wątpienia ukazywał się jeszcze częściej Swojej Świętej Matce, a Obecnością Swoją napełniał Jej Serce zawsze nową słodyczą: lecz ponieważ te nawiedziny nie trwały dłużej nad kilka chwil, więc znowu w Macierzyńskim Jej Sercu pozostawała próżnia, rzec by można tym większa, im więcej cieszyło się Jej Serce Obecnością Pana Jezusa. I tak dni czterdzieści, dzielące Dzień Zmartwychwstania od dnia Wniebowstąpienia przeszły dla Maryi, jakby w ciągłej kolejnej przemianie Radości i Boleści, pocieszenia i udręczenia.
ZASTOSOWANIE. Tak samo czyni Pan Bóg ze Swoimi wiernymi sługami. Raz napełnia ich wewnętrzną pociechą, daje im uczuć słodycz Swojej Obecności: to znowu opuszcza ich i zostawia w oschłości umysłu i serca. Często więc doznawać będziesz to pociechy wewnętrznej, to znów wewnętrznych utrapień, nawiedzin duchowych i opuszczenia. Korzystaj z tych odmian w twej duszy, abyś się wzmocnił i postępował zawsze w Służbie i Miłości Bożej; radę tę dają nam wszyscy przewodnicy życia duchownego. Zobacz, czy się z nią zgadzałeś; postanów usunąć braki, które spostrzeżesz.
ROZMOWA DUSZY [****] z Najświętszą Dziewicą Maryą w myśl radosnej antyfony: Regina Caeli, laetare, Alleluja. Ciesz się, o Niebios Królowo!
Zachęcamy do:
- uczczenia Tajemnicy Odkupienia w miesiącu marcu ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo kwietniowe do Tajemnicy Odkupienia.
- uczczenia Zmartwychwstania Pańskiego: Nabożeństwo na okres wielkanocny.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2023