25 GRUDNIA

UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PANA JEZUSA.

I stało się, gdy tam byli, wypełniły się dni… i porodziła Syna Swojego pierworodnego. — Łuk. 2, 6.

PRZYGOTOWANIE. — Wyobraźmy sobie, iż widzimy w Grocie Betlejemskiej już narodzone Dziecię Jezus i słyszymy Aniołów, którzy śpiewem głoszą Chwałę Bożą i pokój ludziom dobrej woli. Jakież uczucia wówczas przenikały Serce Najświętszej Panny Maryi na widok, iż Słowo Boże stało się Jej Synem. Z jakąż pobożnością i czułością Św. Józef przyci­skał do serca Najświętsze Dziecię. Do uczuć tych Świętych Osób dołączmy też swe uczucia.

I. — Zaledwie Najświętsza Panna weszła do groty, po­grążyła się w modlitwie. Wtem widzi światło niezmierne, w Sercu odczuwa radość niebiańską, spuszcza oczy i, o Boże, cóż widzi?  Oto na ziemi Dziecię Jezus tak piękne i miłe. Dziecina drży, kwili i, według objawienia, jakie otrzymała Św. Brygida, wyciąga rączki i przez to wyraża życze­nie, by Matka je wzięła na rękę. Marya przejęta świętą radością, wzywa Józefa. Chodź, mówi do Niego, Syn Boży już się narodził. Wchodzi Jó­zef, a ujrzawszy Narodzonego Jezusa ze łzami ra­dości w oczach cześć Mu oddaje. Najświętsza Dziewica z Miłością Macierzyńską i czcią najgłębszą bierze w Swe Ręce ukochanego Syna, i według wspomnia­nego objawienia, stara się Go rozgrzać żarem Swych policzków, Swych piersi. Następnie, trzy­mając Dziecię na Łonie, cześć Mu jako Bogu od­daje; całuje Jego Nóżki, jako Swemu Królowi, — całuje Twarzyczkę, jako Synowi Swemu; zaraz też Dziecinę okrywa, w pieluszki owija. — Lecz, o Bo­że, owe pieluszki są zgrzebne, z grubego wyro­bione płótna; co więcej, są zimne, wilgotne, a nie ­ma ognia, by je ogrzać.

Zastanówmy się nad uczuciami Serca Najświętszej Dziewicy w chwili, gdy ujrzała Słowo Boże, do­prowadzone przez ludzi do takiego ubóstwa; roz­ważajmy, z jaką pobożnością, czułością po raz pierwszy Swe Dziecię przycisnęła do Serca i do uczuć tej Dobrej Matki dołączmy również swoje uczucia. Prośmy też Ojca Niebieskiego, aby po­nowne Narodzenie, według ciała, Jego Jednorodzonego Syna, uwolniło nas z niewoli grzechowej, w której od dawna pozostajemy, pod której jarzmem dotąd jesteśmy.

II. — Pan Jezus się narodził. Przybądźcie kró­lowie, książęta, wszyscy ludzie. Przyjdźcie, by uczcić swego Króla. Lecz któż się zjawia? Syn Boży przyszedł na świat, a świat Go nie chce uznać.

Jeśli jednak nie przychodzą ludzie, śpieszą Aniołowie, by oddać cześć swemu Panu i z rado­ścią śpiewają: Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. Chwała Miłosierdziu Bożemu, które zamiast karać zbuntowanych ludzi, sprawi­ło, iż Pan Bóg przyjął na się należne im kary i przez to ich zbawił. Chwała Mądrości Bożej, która znalazła sposób, by równocześnie zadośćuczynić Sprawiedliwości i uwolnić człowieka od zasłużonej śmierci. — Chwała Wszechmocy Bożej, która w sposób tak godny podziwu złamała moce pie­kielne. — Chwała wreszcie Miłości Bożej, która sprawiła, iż Pan Bóg stał się dziecięciem, by wieść życie tak ubogie, pokorne, w udręce. Do hołdów Aniołów dołączmy również i nasze; mówmy z Ko­ściołem, naszą Matką:

Modlitwa:

„Chwała na wysokości Bogu. Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój lu­dziom dobrej woli. Chwalimy Cię, błogosławimy Tobie, cześć Ci oddajemy, wysławiamy Ciebie, dzięki Ci składamy dla wielkiej Chwały Twojej, Panie Boże, Królu Niebios, Boże Ojcze Wszechmo­gący. Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste, Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. Który gła­dzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami; Który gładzisz grzechy świata, przyjm prośbę naszą; Który siedzisz na prawicy Ojca, zmiłuj się nad nami. Boś Ty Sam Jeden Święty, Sam Jeden Pan, Tyś Sam Jeden Najwyższy, Jezu Chryste, z Duchem Świętym w Chwale Boga Ojca. Amen. (III, 728).

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego Narodzenia: Nabożeństwo na okres Bożego Narodzenia

Zachęcamy także do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP.

© salveregina.pl 2022