Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

I. Przedstaw sobie Świętego, klęczącego w za­chwyceniu przed Obrazem Niepokalanej Dziewicy Maryi.

II. Proś o Łaskę, byś wstępował wielkodusznie w ślady Świętego.

 

 

I. Punkt.

Św. Alfons zachęca nas do pracy.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Żywoty Świętych Pańskich są dla nas nie tylko przykładem, ale także zachętą. Takiej zachęty mnogo w życiu Św. Alfonsa. — A najpierw potężne zachęcenie do pracy, zachę­cenie, którego tak często nam potrzeba. Od chwili, gdy przyjął święcenia kapłańskie, aż do najpóź­niejszej starości Święty ten nie przestawał się zajmować nauczaniem, słuchaniem Spowiedzi, misjami; a oprócz tego zarządzał diecezją przez lat trzynaście, a przez lat czterdzieści dwa kongregacją, której był założycielem. Było to zaiste dosyć dla jednego człowieka; lecz Alfons zobowiązał się osobnym ślubem nigdy nie tracić czasu i zaledwie uwierzyć można, że znalazł go jeszcze dosyć, aby nam, oprócz wielu pism pomniejszych, pozostawić więcej niż pięćdziesiąt dzieł, z których kilka, jak Teologia moralna i Uwielbienie Maryi, przewyższają, wszystko, co pi­sano przed nim o moralności i o Najświętszej Dziewicy. Pomimo ustawicznej pracy, pomimo słabego zdrowia doczekał się sędziwego wieku, umarł bowiem w dziewięćdziesiątym roku życia swego.

ZASTOSOWANIE. Nie naśladuj ludzi miękkiego życia, którzy zbyt staranni o zdrowie swoje, uchylają się przed wszelką pracą, nie mają odwagi do żadnej rzeczy wielkiej, wymagającej trudów i stają się w końcu nieznośnym ciężarem dla siebie i drugich! Naśladuj raczej tych, którzy szukają w pracy lekarstwa na słabości i zwy­czajne cierpienia. Praca uregulowana przedłuża życie, Św. Alfons jest tego dowodem.

UCZUCIA [**]. Wychwalaj Pana Boga w wielkich dzie­łach Sługi Jego.

POSTANOWIENIE. Zbyteczną obawą o zdrowie nie daj się odwieść od pracy i dobrych uczynków.

 

 

II. Punkt.

Św. Alfons zachęca nas do apostolskiej gorliwości.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Długie życie Św. Alfonsa było jakoby jednym aktem apostolskiej gorliwości. Wszystkie prawie miasta i wsie królestwa neapolitańskiego doznały jej zbawiennych skutków; zawsze bowiem wynagradzaną bywała wielkimi nawróceniami, a często nawet cudami, których przeszło sto jest przytoczonych w dekrecie ka­nonizacyjnym. Nieraz, kiedy się modlił lub miał kazanie, widziano go w świętym zachwyceniu unie­sionego o kilka stóp nad ziemię. Zdarzyło się też nieraz, że przerywał nagle kazanie i po­lecał obecnym, aby się modlili za jakąś znako­mitą osobę, która w tej samej chwili z dala stam­tąd konała; to znowu proszącym go o radę wy­jawiał w natchnieniu to, co taili przed nim w głębi serca swojego; często też Znakiem Krzyża leczył zastarzałe choroby. To znów widziano go w dwóch miejscach naraz, tak np. nie opuszczając Nea­polu, był przy śmierci Papieża Klemensa XIV w Rzymie (22 Września 1774).

ZASTOSOWANIE. Chcesz otrzymać od Pana Boga wiel­kie Łaski, ćwicz się w uczynkach gorliwości, masz ku temu bardzo wiele środków. Ale za przykła­dem Świętego wykonuj je z intencją czystą, mając na oku tylko Chwałę Pana Boga i dobro dusz bliź­nich. Czy byłeś zawsze wiernym temu przykła­dowi?

UCZUCIA. Proś o Łaskę, abyś mógł pracować wiele i długo, a z wielkim pożytkiem w Winnicy Pana.

POSTANOWIENIE. Zachęcaj się w potrzebie do ćwiczeń pobożnych i dobrych uczynków myślą o Chwale Wiecznej, która będzie nagrodą twoją.

 

 

III. Punkt.

Św. Alfons zachęca nas do nabożeństwa do Najświętszej Dziewicy.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Św. Alfons żywił zawsze w sercu swoim najtkliwszą miłość ku Maryi i mało jest Świętych, którzy by tak, jak on, przyczynili się do Jej Chwały przez pisma i nauki. Pomiędzy jego pismami niezrównane dzieło „O Uwielbieniu Ma­ryi”, odznaczające się przedziwnym namaszczeniem i głęboką nauką, doczekało się bardzo licznych przekładów, pomnażając wszędzie nabożeństwo ku Tej Niebios Królowej, Która w zamian za to, obdarzyła sługę Swego wielkimi Łaskami a na­wet sławą u ludzi. Tak np., gdy podczas ka­zania w Amalii wobec licznego zgromadzenia słuchaczów, wezwał Imienia Maryi, to ujrzano go nagle uniesionego nad kazalnicą, otoczonego świa­tłością spadającą z Obrazu Przeczystej Dziewicy (1756).

ZASTOSOWANIE. Pobudzajmy się ustawicznie do miłości synowskiej ku Maryi, usiłujmy też zagrzewać serca drugich do czci Jej, a doznamy także Jej osobliwszego wspomożenia i Macierzyńskiej Opieki.

ROZMOWA DUSZY [****] ze Św. Alfonsem. Wychwa­laj go za to dobro, jakie zdziałał i dotąd nie przestaje działać przez niezmordowaną gorliwość synów. — Proś Go, aby nam udzielił choć czą­stkę gorliwości i miłości swojej, i tkliwego na­bożeństwa do Królowej Niebios.

 

 

[1] Urodzony w Neapolu 1696r. — Wyświęcony na ka­płana 1726. — Przełożonym Kongr. 1732r. — Biskupem 1762r. — Umarł 1 sierpnia 1787r.— Beatyfikowany 1810.— Zaliczony w poczet Świętych w 1839r.

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 2
  2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 33
  3. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa
  4. poznania Nauki Katolickiej na Święto NMP Królowej Anielskiej, tzw. Porcjunkuli.
  5. uczczenia NMP Królowej Anielskiej, tzw. Porcjunkuli: Nabożeństwo ku czci NMP Królowej Anielskiej, tzw. Porcjunkuli.
  6. uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Alfonsa Liguori: Nabożeństwo ku czci Św. Alfonsa Liguori’ego.

 

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023