Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

26 GRUDNIA

Uroczystość Św. Szczepana, pierwszego Męczennika.

I. Wyobraź sobie Św. Szczepana, gdy w chwili swojej śmierci męczeńskiej wznosi oczy do Nieba i modli się za tych, którzy go kamienują.

II. Proś o Łaskę, abyś miał choć cząstkę tej wiary żywej, tej mocy ducha, i tej miłości bohaterskiej, którą podziwiamy w Świętym Męczenniku.

I. Punkt.

Wiara żywa Św. Szczepana.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Szczepan podzielał mylne mnie­manie współczesnych o ziemskiej potędze Mesjasza, lecz Nauki Zbawiciela oświeciły go; całym sercem i całą duszą przywiązał się do Zbawiciela i stał się wiernym Jego Uczniem, a nawet, jak powszechnie utrzymują, należał do liczby siedemdziesięciu dwu uczniów. Później wybrany został i wyświęcony na diakona. Otrzymawszy z peł­nością Łask Ducha Świętego Dar żywej wiary, nauczał z przedziwną gorącością wymowy i zasłynął cudami, po których liczne działy się nawrócenia. Był to mąż, mówi Łukasz Święty, pełen Ducha Świętego, pełen Łaski i mocy czynił cuda i znaki wielkie między ludem i mnożył się poczet uczniów (R. VI i VII).

ZASTOSOWANIE. I ty także Łaską Bożą oświe­cony pozbyłeś się światowych, a fałszywych pojęć o szczęściu ziemskim, doczesnymi i umiłowałeś prawdziwe dobro, cnotę, której nagroda jest Niebo. Jest to jednym z najcenniejszych Darów Wiary naszej. Ale czy też ta Wiara wydała w tobie uczynki pobożności i gorliwości jak w Św. Szczepanie?

UCZUCIA [**]. Dziękuj Dzieciątku Jezus, że cię nauczyło Swoim Przykładem gardzić okazałością świata, a wzdychać do niezmiennych i prawdzi­wych dóbr niebieskich.

POSTANOWIENIE [***]. Coraz więcej będę cenił i kochał to, co Boskie Dziecię Jezus ukochało i obrało dla Siebie z Miłości ku mnie.

II. Punkt.

Moc ducha Św. Szczepana.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Rozgłos cnót i nauki Św. Szcze­pana pobudził przeciw niemu fałszywych zelantów żydowskich. W zmowie z doktorami i książętami narodu pociągnęli go przed najwyższy trybunał. Szczepan zrozumiał, co znaczą ich pogróżki, że mu należy, albo wyprzeć się Wiary, albo broniąc jej, wystawić się na śmierć niechybną. Lecz Święty nie namyślał się ani chwili i dowiódł przed sędziami z wielką mocą, że Pan nasz Jezus Chry­stus jest Bogiem Prawdziwym, wyrzucał im ostro, że zamordowali Mesjasza i że uparcie sprzeciwiają się Duchowi Świętemu. I wtedy porwany w za­chwyt zawołał: Oto widzę Niebiosa otworzone, a Syna Człowieczego stojącego po Prawicy Bożej. (Dz. Ap. VII, 55). Na te słowa prześladowcy rzucili się na niego wściekle, wywlekli za miasto i ukamienowali. Święty nie stawiał oporu i czuł się najszczęśliwszym, że może oddać życie swoje na świadectwo Wiary, odnieść pierwszy palmę męczeńską, przy końcu tego samego roku, w któ­rym Zbawiciel ukrzyżowany został.

ZASTOSOWANIE. Nie spotka cię może sposo­bność męczeństwa za Wiarę, ale pociesz się, oprócz męczeństwa krwi i ciała jest jeszcze męczeństwo pragnień, męczeństwo miłości, męczeństwo wier­ności obowiązkom stanu, męczeństwo wielkich cierpień fizycznych lub moralnych, ponoszonych z doskonałą rezygnacją i w połączeniu z nie­wymownymi cierpieniami, jakie Pan Jezus poniósł z Miłości ku tobie. Na sposobności takiego mę­czeństwa nigdy ci nie braknie, umiej z niej ko­rzystać.

UCZUCIA. Proś Pana Boga za wstawieniem się Św. Szczepana o siłę i odwagę potrzebną, abyś w cięż­kich doświadczeniach i próbach, od których za­leżeć może zbawienie twej duszy, nie utracił cierpliwości.

POSTANOWIENIE. W takich doświadczeniach życia zachęcaj się do odwagi przykładem cier­pień Pana Jezusa i Świętych Męczenników.

III. Punkt.

Heroiczna miłość św. Szczepana.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Pod gradem kamieni, bliski już skonania, święty zapomniał o sobie: naśladując swego Mistrza wznosił modły do Pana Boga za swoich morderców: Zawołał głosem wielkim mówiąc: Pa­nie nie poczytaj im tego grzechu. A to rzekłszy, zasnął w Panu (Dz. ap. VII. 59).

ZASTOSOWANIE. Tak wykonał pierwszy Mę­czennik to Przykazanie Boskiego Zbawiciela: Módlcie sią za prześladujące was; czyńcie dobrze tym, co was nienawidzą (Mat. V). A ty jak wy­konywasz to samo Przykazanie w zwyczajnych okolicznościach życia, gdzie zwycięstwo siebie jest daleko łatwiejsze?

ROZMOWA DUSZY [****] z Dzieciątkiem Jezus.

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego w okresie Bożego Narodzenia: Nabożeństwo na okres Bożego Narodzenia

Zachęcamy także do uczczenia Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanie Poczętej w nabożeństwie miesiąca Grudnia ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo grudniowe ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP.

Zachęcamy do uczczenia dziś Świętego Patrona dnia dzisiejszego Św. Szczepana, Pierwszego Męczennika: Nabożeństwo do Św. Szczepana, Pierwszego Męczennika.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2022