Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

 

I. Wyobraź sobie Świętą w Chwale Niebieskiej, wśród licznego grona Świętych Dziewic, błogosławiących ją jako matkę swoją.

II. Proś o ducha wiary, gorliwości i męstwa, którym ożywione było serce tej Świętej.

 

 

I. Punkt.

Chwalebne dziewictwo i męczeństwo Św. Urszuli.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Święta Urszula przyszła na świat około 360 roku w Wielkiej Brytanii, gdzie już Religia Chrześcijańska w całej pełni kwitnęła. Była córką Dionnoka, króla kornuałskiego i otrzy­mała wychowanie bardzo staranne, a Pan Bóg hojnie uposażył ją swymi Łaskami. Wielkie też czyniła postępy w najwyższej doskonałości i dziewictwo swoje poślubiła Panu Bogu. Jednakże ojciec obiecał ją w małżeństwo Kanonowi, księciu Bretońskiemu, który dostał był w udziale najpiękniejszą część Gallii (Armoricam, dzisiejszą Bretanię). Św. Urszula pomimo wstrętu, ulegając woli ojca, udała się w daleką zamorską podróż w towarzystwie wielu innych dziewic, przeznaczonych na żony panów i żołnierzy Kanona, między których podzielił był swoje nowe państwo. Lecz Pan Bóg przyjął był śluby Świętej Dziewicy i zrządził wypadkami tak, że mogła mu do śmierci pozostać wierną. Oto co się stało: straszna burza zerwawszy się na mo­rzu, uniosła flotę, wiozącą to święte grono dzie­wic w stronę północną, tam gdzie ujście rzeki Renu do morza i rzuciła ją w ręce Hunów, na­rodu bałwochwalczego i znanego ze swej dziko­ści. Gaunus, ich dowódca, ujęty nadobną powierzchownością Urszuli, chciał ją nakłonić, aby odstąpiła swej Wiary i przystała na związek mał­żeński. Lecz Święta odpowiedziała ze szlachetną powagą i stałością prawdziwie chrześcijańską, że nie chce mieć innego oblubieńca, prócz Jezusa Chrystusa; że ona i jej towarzyszki wolą raczej tysiąc razy umrzeć, aniżeli złamać przysięgę na Chrzcie Świętym uczynioną. Na te słowa barbarzyńca, przechodząc nagle z miłości w okrutną wście­kłość, kazał je co do jednej, żołnierzom swoim wymordować. Tak więc Urszula z towarzyszkami swymi otrzymała podwójną koronę dziewictwa i męczeństwa.

ZASTOSOWANIE. Podziwiaj i uwielbiaj Zrzą­dzenia Bożej Opatrzności, Która wybranych pro­wadzi nieraz dziwnymi drogami do celu ostatecznego, posługując się nawet, jak tu widzieliśmy, wściekłością żywiołów i złych ludzi. Burza, która uniosła Urszulę i liczne Jej towarzyszki na zie­mię barbarzyńską, gdzie wszystkie padły od miecza, była niezawodnie uważana przez ich przy­jaciół za wielkie nieszczęście i niejeden może myślał: dlaczego to Pan Bóg nie czuwał nad istotami Jemu tak oddanymi? Dlaczego ich nie wybawił od burzy i rozbicia? A właśnie to mniemane nieszczęście, ta burza i to rozbicie okrętów, w zamiarach Miłosierdzia Pańskiego miało ich zaprowadzić bezpiecznie do portu zba­wienia. Miało im wyjednać Chwałę Wieczną i za­szczytną palmę męczeńską. Tak więc tym, którzy miłują Boga, wszystko dopomaga ku dobremu (Rzym VIII, 28). To jedno czyż nie zdoła utwier­dzić twej wiary i ufności, wytrwałości i cierpli­wości w przeciwnościach?

UCZUCIA [**]. Proś za wstawieniem się Świętych Męczenniczek o żywą wiarę w Opatrzność Bożą i o ufność nieograniczoną.

POSTANOWIENIE [***]. Czasu próby i doświadczenia bądź człowiekiem silnej wiary w rozumowaniach i działaniu swoim.

 

 

II. Punkt.

Chwalebne Apostolstwo Św. Urszuli.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Św. Urszula miała to szczęście, rzadko spotykające osoby jej płci, że do korony dziewictwa i męczeństwa przydała zasługę apo­stolstwa. W miarę bowiem jak zapoznawała się z dziewicami z nią płynącymi do Galii, nauczała i umacniała ich w Wierze, w Miłości Bożej i umiłowaniu czystości. Postanowiła uczynić z owych dziewic prawdziwe i godne oblubienice Chrystu­sowe. Owoce Jej żarliwości były przedziwne: wszystkie bowiem Jej towarzyszki, gdy przyszła godzina walki, pełne świętej odwagi wytrwały aż do końca. Jej zatem należy się chwała, że zwyciężyły w tej walce, że stały się dziećmi Boga i męczenniczkami sławionymi i wzywanymi w całym katolickim świecie. Jednakże chwale­bne apostolstwo Urszuli nie kończy się z Jej doczesnym życiem: podobało się Panu Bogu uwiecznić je w rozlicznych zgromadzeniach dziewic, które pod imieniem Urszulanek oddają się z równym powodzeniem jak gorliwością kształceniu i wy­chowaniu panienek, chroniąc od zepsucia świato­wego tysiące młodych osób i czyniąc z nich dzieci Boże. Duch Św. Urszuli, starannie przechowywany w zgromadzeniu i pobożnych nauczyciel­kach, udziela się ich uczennicom.

ZASTOSOWANIE. Staraj się odnowić i umocnić w sobie ducha pierwszych Apostołów twej ojczy­zny; ducha Patronów lub Patronek, których imię dostałeś(aś) na Chrzcie Świętym, przejmij się Ich cnotami, a jeśli zajmujesz się wychowaniem lub naucza­niem młodzieży, staraj się natchnąć ich tymże duchem. Jest to najpewniejszy i najlepszy śro­dek uczynienia ich dziećmi Boga, a zapewnienia sobie samemu podwójnej w Niebie nagrody.

ROZMOWA DUSZY [****] z chwalebną Św. Urszulą. Przyłącz się w duchu do Jej dzieci w Niebie i na ziemi zostających, wraz z nimi wysławiaj Ją i wzywaj pomocy potężnego Jej orędownictwa przed Panem Bogiem.

 

 

 

Zachęcamy do uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 21

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023