Zawartość strony
Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM I
(od 1 stycznia do 30 czerwca)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
UWAGA!
W poniedziałki Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, obowiązuje POST ILOŚCIOWY. Święta w Wielkim Poście nie znoszą dyscypliny postnej! Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście.
Uwaga: W Liturgii Roku Kościelnego Niedziele Wielkiego Postu są 1 klasy i mają pierwszeństwo przed przypadającymi na ten dzień święta – uroczystość Św. Józefa przypadająca na dzień 19 marca, które również jest 1 klasy, z powodu nałożenia na siebie równorzędnych klas, przenosi się na dzień następny, tj. 20 marca.
I. Przedstaw sobie Św. Józefa, trzymającego za rękę Dzieciątko Jezus i patrzącego wzrokiem pełnym miłości na Swą Przeczystą Oblubienicę.
II. Proś o Łaskę, byś coraz bardziej poważał i coraz bardziej kochał Św. Józefa.
I. Punkt
Wysoka godność i znaczenie Św. Józefa.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Chcąc mieć jako takie pojęcie o wysokiej godności i wielkiej powadze Św. Józefa, pomyśl, że już w przedwiecznych Wyrokach Bożych on był przeznaczony do spełniania rzeczy najszczytniejszej, Najświętszej, gdyż nie kto inny, ale On właśnie miał być Oblubieńcem Bożej Rodzicielki. On miał być ojcem mniemanym, czyli przybranym Boskiego Syna, ojcem Boga-Człowieka, moralną głową Przenajświętszej Rodziny i powiernikiem Tajemnicy Boskiego Wcielenia. Pomyśl, że Pan Bóg wymierza zawsze Dary Łaski stosownie do godności, do jakiej wynosi tych, których dowolnie obrał, pomyśl, że Św. Józef, któremu Duch Święty daje tytuł sprawiedliwego, — a Józef mąż jej będąc sprawiedliwym (Mat. 1) współdziałał bardzo wiernie z obfitością Łask odebranych i w ten sposób zebrał sobie niezmierne skarby zasług i świątobliwości; pomyśl w końcu, że stopień wyniesienia Świętych Pańskich do Niebieskiej Chwały jest zawsze równy stopniowi ich zasług, a przekonawszy się, że po Matce Bożej Św. Józef jest najbliżej Tronu Przedwiecznego i pośrednictwo Jego w pewnych razach musi być wszechpotężne. Bo i jakżeby Pan Jezus mógł cokolwiek odmówić Temu, którego wolę spełniał zawsze na ziemi?
ZASTOSOWANIE. Możemy stąd na pewno wnioskować, że nasza ufność ku Św. Józefowi nie będzie nigdy nadto wielka, że nigdy na próżno udawać się doń nie będziemy. Upoważniają nas do takiej moralnej pewności owe nadzwyczajne, powiem nawet, że i niezliczone Łaski, wyjednane orędownictwem tego Świętego, czego dowodzą świadkowie godni wiary, a między innymi tak mówi Św. Teresa: Nie pamiętam, ażebym kiedykolwiek, udając się do Świętego Józefa, nie została wysłuchaną. Zaprawdę nie mogę myśleć bez podziwu o tych wszystkich Łaskach, którymi mnie Pan Bóg za Jego świętą przyczyną obdarzył. Zdaje się, jakoby Pan Bóg dozwalał innym Świętym nieść nam pomoc w niektórych tylko potrzebach; lecz wiem z doświadczenia, że Św. Józef zawsze i we wszystkim przemawia za nami, jak gdyby Pan nasz Jezus Chrystus chciał okazać, że tak jak mu był posłuszny na ziemi, nie może mu też nic odmówić i w Niebie (Żywot Św. Teresy rozdz. VI). Jakże więc nierozumnie czynimy, nie udając się do Św. Józefa w każdej potrzebie z nieograniczoną ufnością!
UCZUCIA [**]. Złóż cześć Św. Józefowi. Dziękuj Mu. Oddaj się w Jego ręce.
POSTANOWIENIE [***]. Rozszerzać nabożeństwo do Świętego Józefa, wzywać go we wszystkich potrzebach z całkowitą ufnością; wzbudzać taką ufność w drugich.
II. Punkt
Niewysłowione szczęście Św. Józefa.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Żaden Święty Pański nie doznał ani też nie dozna kiedykolwiek szczęścia, jakie przypadło w udziale Św. Józefowi, tego szczęścia niewysłowionego w życiu i w śmierci. Oto nie tylko miał przy boku swoim przez lat trzydzieści przeczystą Dziewicę Maryę, jako pomoc i nierozłączną Towarzyszkę, ale jeszcze w przeciągu tego samego czasu żył pod jednym dachem z Panem Jezusem! w najściślejszych z Panem Jezusem stosunkach. Wprawdzie nie był on wolny od utrapień i pracować musiał w pocie czoła, aby zaspokoić potrzeby rodziny, której był głową; ale myśl, że pracuje dla Pana Jezusa, że Pan Jezus jest świadkiem jego trudów i cierpień, czyniła je lekkimi, owszem zamieniała je nawet w rozkosze. Życie jego na tej łez dolinie było jakoby przedsmakiem Raju! A śmierć Jego? O jakże słodka, jakże pełna pociech i nadziei. Skonał w Objęciach Pana Jezusa i Maryi… Ach czyż może być większe szczęście!
ZASTOSOWANIE. Zazdrościsz szczęścia Św. Józefowi, a nie wiesz, że tylko od ciebie zależy, aby się ono stało szczęściem twoim: miej nabożeństwo do Najświętszej Panny, a Ona będzie twym Wspomożeniem, twą Pocieszycielką. Ofiaruj Panu Jezusowi wszystko, cokolwiek czynisz, cokolwiek cierpisz w twoim ognisku domowym, a bądź pewien, że będzie nie tylko twoim Świadkiem, ale oraz Wynagrodzicielem. Czyliż nie obiecuje ci za twą wierność i miłość nagrody życia wiecznego, a ta Obietnica czy nie powinna zniweczyć owej bojaźni, jaka nieraz przejmuje twój umysł na wspomnienie śmierci? O jak wiele w tej stanowczej godzinie spodziewać się mogą od Św. Józefa, szczególniejszego Patrona szczęśliwej śmierci, ci wszyscy, którzy mu cześć szczególniejszą oddawali w ciągu swego życia, którzy starali się o to najwięcej, aby się podobać Panu Jezusowi, aby się podobać Temu, Kogo on tak ukochał na ziemi, od Kogo w Niebie wszystko otrzymać może? Na tę myśl niechaj się rozraduje serce twoje, niechaj się napełni weselem; a dla jeszcze większego zapewnienia sobie potężnej pomocy Św. Józefa, poświęć się Jemu raz jeszcze w tym pięknym dniu Jego święta; zrób mu przyrzeczenie, że będziesz z nową ochotą naśladował jego pokorę, posłuszeństwo, jego pilność w pracy, jego rezygnację i pobożność.
Weź się z nową gorliwością do pobożnych praktyk na cześć Św. Józefa, a zwłaszcza uciekaj się do niego najczęściej, jako do Patrona dobrej śmierci przez tę odpustową modlitewkę: Jezus, Marya, Józefie Święty, bądźcie przy mnie w ostatniej chwili zgonu mojego (100 dni odpustu).
ROZMOWA DUSZY [****] z Świętym Józefem.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2023