Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

 

I. Wyobraź sobie, że jesteś w Wieczerniku w uro­czystej chwili zstąpienia Ducha Świętego.

II. Proś o Łaskę, abyś dobrze zrozumiał potrójne znaczenie dzisiejszego święta: Zesłanie Ducha Świętego — ogłoszenie Ewangelii Świętej — założenie Kościoła Świętego.

 

 

I. Punkt.

Zesłanie Ducha Świętego na Apostołów i Uczniów.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. W dziesięć dni po Wniebowstą­pieniu, a w pięćdziesiąt po Wielkiejnocy, Pan nasz Jezus Chrystus spełnił tyle razy daną obietnicę i ze­słał Ducha Swojego na Apostołów: Gdy się speł­niły dni pięćdziesiątnicy, mówi Łukasz święty, byli wszyscy wspólnie na temże miejscu. I stał  się z prędka z Nieba szum, jakoby przypadają­cego wiatru gwałtownego i napełnił wszystek dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im rozdzielone języki jakoby ognie i usiadł na każdym z nich z osobna i napełnieni byli wszyscy Duchem Świętym, i po­częli mówić rozmaitymi językami, jako im Duch Święty wymawiać dawał. (Dzieje Ap. II). W tych prostych i jasnych słowach opowiada Łukasz Święty Tajemnicę Chrześcijańskich Zielonych Świą­tek (ustanowionych na miejsce żydowskich), która w jednej chwili uczyniła z Apostołów, cielesnych i nieumiejętnych — ludzi duchownych i wymownych, celujących mądrością i świątobliwością, obdarzonych żarliwością i niezachwianą mocą duszy, zdolnych do spełnienia szczytnego posłannictwa, jakim było: przeobrazić rodzaj ludzki, zmienić oblicze ziemi.

ZASTOSOWANIE. Dzisiaj obchodzimy rocznicę tego wielkiego i szczęśliwego zdarzenia, to zna­czy, że nie tylko pamiątkę onego dnia odnawiamy, jak w święto Wielkanocne odnawiamy pamiątkę Zmartwychwstania Pana Chrystusowego; ale że spo­dziewamy się, iż to samo powtórzy się w ser­cach naszych. Pod tym względem Zielone Święta różnią się w swej naturze od innych wielkich uroczystości: w tych bowiem składamy dzięki Panu Bogu za Tajemnice już spełnione gdy przeciwnie, w dzisiejszej uroczystości święcimy Tajemnicę, która jest ustawicznie odnawianą w Kościele Świętym i która w duszach prawowiernych odradzać się bę­dzie aż do końca świata. Dzisiaj jeszcze, na Mocy Obietnic Chrystusa Pana, mamy prawo prosić z tą samą ufnością, co Apostołowie, i oczekiwać zstąpienia Ducha Świętego do serc naszych z wszyst­kimi Dary Jego. Pomiędzy tylu Chrześcijanami, którzy przygotowywali się na to święto nowennami, znajdzie się wielu godnych tych Łask i Darów w sposób mniej jawny i cudowny, ale zawsze skuteczny. Obyśmy należeli do nich.

UCZUCIA [**]. Akt wiary w Obietnice Pana Chrystusowe. Akt nadziei. — Gorące wzywanie: Veni Creator Spiritus, mentes tuorum visita… Przyjdź. Du­chu Święty, nawiedź wiernych Twoich, napełnij serce moje Darami Twoimi i ogniem Twojej Miłości.

POSTANOWIENIE [***]. Często będą odnawiał dzi­siaj te uczucia i to wzywanie.

 

 

II. Punkt.

Ogłoszenie Ewangelii Świętej.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Drugie zdarzenie, którego pa­miątkę dzisiaj obchodzimy, to ogłoszenie Ewan­gelii. Rozpoczęte w Dzień Zesłania Ducha Świętego z cudownym powodzeniem w Jeruzalem, gdzie od razu nawróciło się trzy tysiące ludzi, a przez nich i przez głos natchniony Apostołów rozeszło się po wszystkich krańcach ziemi. Jeszcze za Życia Apostołów Chrystus Pan miał wiernych miłośni­ków we wszystkich narodach. Spełniły się słowa proroctwa: „Wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało… Ześlesz Ducha Twego i odnowisz oblicze ziemi” (Joel. II. Psalm 103).

ZASTOSOWANIE. Na mocy nieprzerwanego na­stępstwa Papieży, biskupów i kapłanów w miejsce Świętego Piotra, Apostołów i siedemdziesięciu dwu uczniów Ewangelia z wszystkimi pociechami i ko­rzyściami doczesnymi i duchowymi przechowała się aż do dni naszych. Dzień dzisiejszy jest prze­znaczony na odnowienie pamiątki tak wielkiego Dobrodziejstwa, na złożenie uroczystego dziękczy­nienia Panu Bogu. Staraj się nie opuścić tego obo­wiązku. Ale dla ludzi powołanych do życia Apo­stolskiego i do wyższej doskonałości, to nie do­syć. Ty powinieneś w szczególniejszy sposób ożywić żarliwość twoją, powinieneś pytać siebie, czy przez słowa twoje, przykład, modlitwę i przez wszystkie możliwe środki przyczyniłeś się, o ile to było w twej mocy, do rozszerzenia Królestwa Bożego na ziemi, do pozyskania jak najwięcej dusz Panu Bogu? Zobacz, w czym ustawała twa gorli­wość: i w jaki sposób możesz ją ożywić.

UCZUCIA I POSTANOWIENIE jak w poprzednim punkcie.

 

 

III. Punkt.

Założenie Kościoła Świętego.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Narody nawrócone kaznodziej­stwem Apostołów, chociaż tak różne charakterem, językiem i obyczajami, tworzyły odtąd jedną rodzinę, ma­jąc jedną Wiarę, jedne prawa, jedne Sakramenty, jedną Głowę. Owa wielka rodzina rozproszona po wszystkich krańcach ziemi, to Kościół Pana Chry­stusowy: Jedyny, Święty, Katolicki i Apostolski. Dzień dzisiejszy przypomina nam jego chwale­bne założenie. I to jest trzeci cel uroczystości dzisiejszej.

ZASTOSOWANIE. Pochodzisz z rodziców nale­żących do Kościoła Katolickiego; przez Łaskę Chrztu Świętego sam stałeś się Jego dzieckiem. Ra­duj się i dziękuj za tak wielką Łaskę, i dołóż wszelkich starań, abyś życiem świątobliwym oka­zał się jej godnym.

ROZMOWA DUSZY [****] z Duchem Świętym.

 

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny w miesiącu maju: Nabożeństwo majowe – dzień 28
  2. pobożnego przygotowania się do uroczystości Trójcy Przenajświętszej przez Nowennę: Nowenna przed świętem Trójcy Przenajświętszej – dzień 3
  3. Nauki o Duchu Świętym z przedwojennych wydań modlitewników
  4. uczczenia Tajemnicy Zesłania Ducha Świętego: Nabożeństwo na Zielone Świątki.
  5. nabożnego uczczenia Ducha Świętego: Modlitwy do Ducha Świętego.

 

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023