Uwięzienie Św. Jana i pożytek utrapień

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

A Jan usłyszawszy w więzieniu Dzieła Chrystusowe. — Mat. 11, 2.

PRZYGOTOWANIE. — Utrapienia bardzo wiele przynoszą nam korzyści i Pan Bóg nam je zsyła, aby wzbogacić nas tym większymi Łaskami. Tego doświadczył Św. Jan, który będąc w więzieniu, dowiedział się o Czynach Pana Jezusa i zasłużył sobie na najwyższe odeń pochwały. Jeśli więc jakie strapienie nam dolega, nie skarżmy się, lecz obejmijmy nasz krzyż z poddaniem, z wdzięcznością za Łaski.

I. — Pan Bóg, dopuszczając na dusze, które miłuje, przeciwności, obdarza je wielkimi Łaskami. Św. Jan, będąc w więzieniu, w kajdanach, w ucisku, dowiedział się o Czynach Pana Jezusa i otrzymał odeń najwznioślejsze pochwały. Pan Jezus nazwał go mężem mocnym, surowym pokutnikiem, największym prorokiem; powiedział o nim, iż jest owym Aniołem, „który zgotuje drogę Twą przed Tobą”. Niezmiernie więc pożyteczne są dla nas przeciwności — zsyła nam je Pan Bóg nie dlatego, by chciał nam źle, lecz iż pragnie naszego dobra.

Kto nie jest kuszony, cóż wie? Kto żyje w pomyślności i żadnych cierpień nie doznaje, nie zna stanu swej duszy — uderzają nań liczne pokusy: pychy, próżnej chwały, nienasyconej chciwości bogactw, zaszczytów, przyjemności.

Cierpienia chronią nas od tych pokus — czynią nas pokornymi, zadowolonymi ze stanu, w jakim pozostajemy z Woli Bożej.

Otwierają nam oczy, zamknięte pod wpływem pomyślności; jeśli zaś jesteśmy w grzechu, nie tylko nas prowadzą, jak owego marnotrawnego syna, do Nóg naszego Ojca Niebieskiego, lecz sprawiają zarazem, iż zadość czynimy przez nie Panu Bogu za grzechy popełnione o wiele lepiej, niż moglibyśmy to uczynić przez dobrowolne pokuty. Toteż Św. Augustyn tak mówi do grzesznika, który skarży się na Pana Boga, iż go doświadcza: Bracie mój, o gdybyś wiedział, jak te cierpienia są skutecznym lekarstwem na rany, jakie ci grzechy zadały!

Jeśli zaś jesteśmy sprawiedliwi, cierpienia odrywają nasze serca od rzeczy ziemskich, które jedynie gorycz nam sprawiają i kierują wszystkie uczucia naszego serca ku Niebu, gdzie króluje szczęście prawdziwe; przypominają nam często Pana Boga — pobudzają nas, byśmy uciekali się do Jego Miłosierdzia, stawiając nam tę Prawdę przed oczy, iż On tylko może nas wspomóc w nędzach naszych. — Co więcej, pod wpływem cierpień pozyskujemy wielkie skarby zasług przed Panem Bogiem, dają nam one bowiem sposobność do ćwiczenia się w cnotach, szczególniej miłych Panu Bogu — jak to w pokorze, cierpliwości, zgadzaniu się z Wolą Bożą… itd.

Jednym słowem, cierpienia są tak bardzo pożyteczne, iż Św. Jakub tego nazywa błogosławionym, kto je znosi z poddaniem. Błogosławiony mąż, który zwycięża pokusę.

II. — Kto cierpi na tej ziemi, ma znak pewny, iż miły jest Panu Bogu i o tyle milszy, o ile większe są cierpienia. A iżeś był przyjemny Panu Bogu, powiedział Anioł do Tobiasza, potrzeba było, aby cię pokusa doświadczyła. Pan Jezus jeszcze jaśniej to powiedział Św. Teresie: Córko moja, rzekł do niej, wiedz, iż te dusze są najmilsze Memu Ojcu, które najwięcej cierpią. Toteż wspomniana Święta, tym duchem ożywiona mawiała, iż swych cierpień nie zamieniłaby na wszystkie skarby świata.

I my też takim duchem winniśmy być ożywieni, jeśli chcemy osiągnąć Niebo i cieszyć się Chwałą Świętych. Dalecy więc od narzekania w przeciwnościach, obejmujmy je wdzięcznym sercem; nie tylko ze zdaniem się na Wolę Bożą, lecz owszem, z radością, iż Pan Bóg tak z nami postępuje, jak obszedł się z Jezusem, Mężem boleści, i Najświętszą Dziewicą, Królową Męczenników. Powtarzajmy często z Hiobem: Jeśliśmy przyjęli dobra z Ręki Bożej, czemubyśmy złego przyjmować nie mieli? Jeżeli ochotnie przyjmowałem od Pana Boga dobra, tj. pomyślność ziemską, czemużbym z tym większą radością nie miał z Jego Ręki przyjąć zła, tj. przeciwności, które o wiele większe, niźli pomyślność, przynoszą mi korzyści? Niechaj Pan Bóg rozporządza mną i tym, co do mnie należy, jak Mu się podoba i niech będzie zawsze Imię Pańskie błogosławione.

Modlitwa.

Takie, mój Boże, czynię postanowienie. Lecz znasz nędzę moją, wzmocnij mnie więc Swą Świętą Łaską, pobudź me serce, by przygotowywało drogi dla Twego Jednorodzonego Syna, aby Jego Przyjście wyjednało mi Łaskę, bym służył Ci sercem czystym i szczerym. Spraw to z Miłości ku Jezusowi i Najświętszej Dziewicy, Która jest naszą Orędowniczką, Ratunkiem naszym. Amen.

Zachęcamy do: