Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

Zobacz imprimatur

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: „Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. „Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

 

I. Wyobraź sobie Chrystusa Pana, przychodzącego w obłoku z Mocą wielką i Majestatem…. sądzić żywych i umarłych.

II. Proś Pana Boga, abyś każdej chwili był gotów stanąć przed strasznym Sądem Bożym.

 

 

I. Punkt.

Znaki zwiastujące Dzień Sądny.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Wyszedłszy z Jerozolimy we wtorek wieczór, przepowiedział Chrystus Pan Apostołom bliskie spustoszenie tego wielkiego miasta i zburzenie świątyni. Po czym przepowie­dział im jeszcze koniec świata i wtóre przyjście swoje. Jakież to znaki poprzedza ten wielki Dzień? I będą — mówi — znaki na słońcu i księżycu i gwiazdach; a na ziemi uciśnienie narodów dla zamieszania szumu morskiego i nawałności. Będą ludzie schnąć od strachu i oczekiwania tych rze­czy, które będą przychodzić na wszystek świat. Słońce się zaćmi i księżyc nie da światło­ści swojej; a gwiazdy będą padać z nieba i moce niebieskie poruszone będą (Łuk. XXI, Mat. XXV).

ZASTOSOWANIE. Pan nasz Jezus Chrystus w ciągu Swego Życia doczesnego okazuje się nam we wszystkich znamionach Dobroci i Tkliwości; jest to Dobry Pa­sterz, Który nie szczędzi trudów, by odszukać zbłąkaną owieczkę. Lecz w drugim Przyjściu ma wykryć mądrość niezbadanych nam dzisiaj dróg Opatrzności Bożej i zawstydzić wszystkich nieprzyjaciół Prawdy, Kościoła i Cnoty. Ten Sam Pan nasz Jezus Chrystus otoczy się całym blaskiem Wiel­kości i Potęgi, i przejmie drżeniem bojaźni tych wszystkich, co naśmiewali się z Miłosierdzia i cierpliwości Jego. Pamiętaj przeto na Sąd Ostateczny, na straszny i nieod­wołalny Wyrok, który jak piorun uderzy w za­twardziałych grzeszników; jeżeliby bowiem Miłość Pana Boga okazała się bezsilną i nie zdołała powstrzymać cię od złego, niechajże cię przynaj­mniej wstrzyma bojaźń kary.

UCZUCIA [**]. „Potwierdź słudze twemu wyrok twój w bojaźni twojej” (Psalm 118, 38).

POSTANOWIENIE [***]. Rozmyślać będę często o koń­cu ostatecznym.

 

 

II. Punkt.

Szczegóły Sądu Ostatecznego.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. A wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku z Mocą wielką i Maje­statem. A tedy posłał Anioły Swe i zbierze wybrane Swe od czterech światów. I będą zgromadzone przezeń wszystkie narody i odłączy je jedne od drugich, jako pasterz odłącza owce od kozłów. I postawi owce po Prawicy swojej, a kozły po Lewicy. Tedy rzecze Król tym, którzy będą po Pra­wicy jego: Pójdźcie, Błogosławieni Ojca Mego, otrzymacie Królestwo wam zgotowane od założenia świata. Tedy rzecze i tym, którzy po Lewicy będą: Idźcie ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, który zgotowany jest diabłu i aniołom jego. (Łuk. XXI, Mar. XIII. Mat. XXV).

ZASTOSOWANIE. Wyobraź sobie to nagłe, a ude­rzające przejście z ciemności w najżywszą ja­sność za ukazaniem się w obłoku Krzyża Chry­stusowego. Na ten widok jakże radośnie ude­rzą serca tych, co wiernie za Panem Jezusem krzyż swój nieśli! Wyobraź sobie także, z jakim pośpiechem radosnym te dusze wybrane łączyć się będą z ciałami swoimi, przeniesionymi w zachwycającą piękność, z tymi ciałami, które według Słów Chry­stusowych nienawidzili na ziemi, aż by je zacho­wać na żywot wieczny. Rozważ następnie rozpacz i hańbę obłudnych, niewiernych, oziębłych Chrze­ścijan, gdy w jednym oka mgnieniu oddzieleni od dobrych, ujrzą się po Lewicy z ciałem obrzydłym i szkaradnym, wśród ludzi najgorszych oby­czajów, którymi za życia pogardzali, wśród ostat­nich wyrzutków ludzkiego społeczeństwa! O, jak żałosną i rozdzierającą będzie wieczna ta rozłąka członków jednej rodziny, męża od żony, siostry od brata itd. Gdyby ci w tej chwili umrzeć przy­szło, gdzieżbyś stanął? Jakąż twa byłaby wie­czność?

UCZUCIA. Proś Pana Jezusa, aby pamięć o Sądzie wydała w tobie te zbawienne skutki, jakie w myśl Zbawiciela miała wydać w Apostołach.

POSTANOWIENIE. W wątpliwościach i pokusach moich pomyślę, co, gdy stanę przed Panem Bogiem, będę pragnął, abym był za życia czynił.

 

 

III. Punkt.

O gotowości na Sąd Ostateczny.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Kiedy przyjdzie ów Dzień Sądu? Nikt nie wie, mówi Pan Jezus, ani aniołowie w Nie­bie (ibid). To tylko wiemy, że śmierć jest bliską i że Sąd, który po niej nastąpi, będzie echem naszej śmierci, jak śmierć jest echem życia. Stąd to upomnienie Pana Jezusa: Czuwajcież tedy, albo­wiem nie wiecie, której godziny wasz Pan przyj­dzie (ibid). A co wam mówię, wszystkim mówię, czuwajcie! (Mar. XIII).

ZASTOSOWANIE. Jeśli nie chcesz nie mieć na sumieniu, co by cię zatrwożyło, a przeciwnie, chcesz cieszyć się słodką nadzieją na wspomnienie Sądu, tego pięknego Dnia Wybranych, przygotuj się doń poczciwym i świętym życiem, a raczej, jak mówi Chrystus Pan: Żyj tak, abyś był zawsze gotów. A czy jesteś?

ROZMOWA DUSZY [****] z przedziwną Dziewicą i Męczenniczką, Świętą Katarzyną Aleksandryjską, która w rozprawie o Religii przed cesarzem Maxymem taką bojaźnią Sprawiedliwości Bożej umiała natchnąć filozofów pogańskich, iż wyparli się swoich błędów i ponieśli śmierć męczeńską.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. podjęcia ratunku Dusz Czyśćcowych w miesiącu Listopadzie im poświęconym: Listopad – miesiąc dusz czyśćcowych dzień 25
  2. Myśli i nauki o Sądzie Ostatecznym. Dzień 25. Wyrok. Cz. 2
  3. uczczenia Świętej Patronki dnia dzisiejszego, Św. Katarzyny Aleksandryjskiej, Dziewicy i Męczenniczki:  Nabożeństwo do Św. Katarzyny Aleksandryjskiej, Dziewicy i Męczenniczki.

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

 

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023

Powiązane: