V TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. SOBOTA. Rozmyślanie. Marya i Eucharystia. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

WSPARCIE - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślanie.

MARYA I EUCHARYSTIA.

W Lourdes i w Fatimie najwięcej cudów dzieje się w czasie Błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem, udzielanego poszczególnym chorym. Świadczy to o ścisłej łączności i Macierzyńskiej działalności Maryi z nadprzyrodzonym wpływem Eucharystii. Między Maryą bowiem a Eucharystią, istnieje bliskie pokrewieństwo, pogłębione i umocnione w wielkich chwilach Jej Życia.

1. Pierwsza Komunia w Nazarecie.

Wielu artystów próbowało w ciągu wieków odtworzyć scenę Zwiastowania. Żaden jednak mistrz pędzla czy tonu nie zdołał oddać całego piękna tej chwili; żaden poeta nie powiedział wszystkiego, co należało powiedzieć.

Opowiadanie ewangeliczne zaś jest proste, a pełne treści. Pozdrowienie Anioła: pierwsze Zdrowaś, które już nigdy nie zamilknie na ziemi, pierwsze po upadku słowa pokoju, jakimi Niebo wita córę Ewy, zapoczątkowanie tego pokoju, jaki Pan Bóg ludziom zaofiarowuje. Reakcja Maryi na pozdrowienie: lęk, milcząca zaduma. – Poselstwo Anioła: Słowo uspokajające: „Nie trwóż się, Maryo!” Słowa obietnicy: „Oto poczniesz i porodzisz Syna”. Słowa objawienia: „Będzie On wielkim i Synem Najwyższego będzie nazwany”. Pytanie, które Marya stawia w czystości i pokorze Serca, nie powątpiewając, lecz jak dziecko prosząc o wyjaśnienie sprawy tak bardzo istotnej: „Jakżeż to się stanie, skoro męża nie znam?” – Odpowiedź Anioła, która pozwala spojrzeć w Tajemnicę Wcielenia Syna Bożego za sprawą Ducha Świętego. Pokorne i wielkoduszne zezwolenie: „Oto Ja Służebnica Pańska” (Łk 1, 28-38). I natychmiast „Słowo Ciałem się stało” (J 1, 14).

Była to pierwsza Komunia na ziemi. Komunia jedyna w swoim rodzaju. Syn Boży zamieszkał pod Sercem Maryi. Stał się Jej Dziecięciem, a Ona Jego Matką. Ta pierwsza i jedyna Komunia jest podstawą naszej Komunii Sakramentalnej. Duch Święty ukształtował z Dziewiczej Krwi Maryi Ciało i Krew Boga-Człowieka, które On złożył za nas w Ofierze na Krzyżu i zostawił nam w Eucharystii jako Pokarm na życie wieczne. Dlatego Św. Augustyn mówi: „Chrystus przyjął Ciało z Ciała Maryi. W tym Ciele chodził po ziemi i to właśnie Ciało daje nam na Pokarm zbawienia” (In Ps. 98, 5). Kościół Święty modli się przy końcu pewnej Mszy Świętej: „Dzięki Ci, Panie, składamy za udzielone nam Dary; przyjmij je łaskawie przez ręce chwalebnej zawsze Panny Maryi; z Niej bowiem wziąłeś to Ciało, którego słodyczy mogliśmy zaznać podczas tej Uczty zbawiennej” (ur. s. Gabriela Possent 27. II.).

— Zastosowanie. Wielki Dar Eucharystii zawdzięczamy więc i Macierzyńskiej Miłości Maryi. Wypowiadając: „Niech się stanie”, jako wolna istota przyjmowała z Miłością Bożą propozycję. Miłująca Oblubienica przyjęła świadomie oświadczyny Bożej Miłości. Przy cudownym Poczęciu za sprawą Ducha Świętego, przy kształtowaniu się Pana Jezusa pod Jej Sercem, brała Marya czynny udział jak Matka miłująca. Złóżmy więc dzięki serdeczne Jej Miłości Macierzyńskiej za niezmierzone Dobrodziejstwo Eucharystii. Nowo wyświęcony kapłan odchodzi od Ołtarza, śpiewając Magnificat; jest to radosne podziękowanie wraz z Maryą i dla Maryi.

— Postanowienie. Podziękujmy serdecznie Maryi za Jej Macierzyński udział w Eucharystii.

2. Pierwsze uczestnictwo w Ofierze na Golgocie.

Mało jest obrazów przedstawiających Ofiarę Golgoty bez Maryi. Zgadza się to z opowiadaniem Ewangelii: „Stała obok Krzyża Jezusowego Matka Jego” (J 19, 25). To stanie obok krzyża oznacza coś więcej niż zewnętrzną obecność. To wyraz wewnętrznej wspólnoty ofiarnej Matki i Syna. Oczywiście, jedynym Ofiarnikiem na Golgocie był Pan nasz Jezus Chrystus. Spełnia to, co powiedział przychodząc na świat: „W całopaleniach i ofiarach nie upodobałeś sobie, aleś Mi dał Ciało… Oto idę, abym pełnił, Boże, Wolę Twoją” (Hebr 10, 6-7). Marya zaś spełnia do końca słowa wypowiedziane w Nazarecie: „Oto Ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego!” (Łk 1, 38). Jak wówczas, tak i teraz z Miłością ofiarną wchodziła w krąg działania Ducha Świętego, Który w Ofierze Chrystusa Pana dopełniał tego, co zaczął we Wcieleniu. Udział Maryi w Ofierze Chrystusa Pana był jedyny w swoim rodzaju. Dar ofiarny, który składał Chrystus Pan Ojcu, był przecież także i Jej, Matki, własnością, Jej Synem.

Ofiara krwawa, złożona na Golgocie, powtarza się w sposób niekrwawy na naszych Ołtarzach. Owoc zaś, który dojrzał na drzewie krzyża, stał się Sakramentalnym Pokarmem naszej duszy. A więc Maryi, współofiarującej na Golgocie zawdzięczamy Eucharystię. Zawdzięczamy ją Jej Miłości po Macierzyńsku hojnej i po Macierzyńsku ofiarnej.

— Zastosowanie. Marya ma więc prawo do naszej wdzięczności. Ma również prawo spodziewać się, że ten wspaniały Dar Jej Macierzyńskiej Miłości wykorzystamy w pełni dla zbawienia. Że będziemy uczestniczyć w Najświętszej Ofierze i przyjmować Ciało i Krew Jej Syna z Jej czystością, pokorną wiarą i miłością.

Dlatego polecajmy się zawsze Maryi przed Mszą Świętą i Komunią Świętą! Niech nas Jej Matczyne Dłonie przygotowują do godnego i owocnego przeżycia tych świętych chwil Łaski. Kapłanom każe Kościół Święty odmawiać przed Mszą Świętą piękną modlitwę: O Mater pietatis et Misericordiae. Błagamy w niej, by Marya nam „asystowała” przy Świętej Ofierze, jak kiedyś „asystowała” Swemu Synowi. Nawiedzenie także odbywajmy razem z Maryą! Tylko przez Nią według słów Doktora Serafickiego zgłębimy istotę Eucharystii.

— Postanowienie. Przed Mszą Świętą i Komunią Świętą prośmy serdecznie Maryę o Matczyne Pośrednictwo.

Modlitwa.

Z całym Niebem i ziemią dziękujemy Ci, Najmilsza Matko Maryo, a z Tobą Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu, za nieoceniony Skarb Eucharystii. Spraw, bym tę Świętą Tajemnicę tak umiał czcić, bym zawsze doznawał na sobie owoców Odkupienia! Amen.

Zachęcamy do: