VI TYDZIEŃ PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. NIEDZIELA. Rozmyślanie. Chrzest Święty i Eucharystia. O. BERNARDYN GOEBEL

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

WSPARCIE - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślanie.

CHRZEST ŚWIĘTY I EUCHARYSTIA.

Msza Święta szóstej niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego wskazuje na związek Chrztu Świętego i Eucharystii. Chrzest Święty zobowiązuje do ideału chrześcijańskiego. Eucharystia pomaga wprowadzić go w czyn.

1. Ideał chrześcijanina.

W liście do Rzymian (5, 1-21) Apostoł ukazuje wielkość i potęgę Łaski Pana Chrystusowej wobec grzechu. Na skutek tego opisu mogła powstać w kimś niedorzeczna chęć, by się pogrążyć w grzechach, aby tym potężniej mogła działać w duszy Łaska Pana Jezusowa. W dzisiejszej Lekcji (Rz 6, 3-11) Apostoł tłumaczy to zagadnienie. Łaska Chrystusa Pana — pisze — stała się naszym udziałem przez Chrzest Święty, Chrzest Święty zaś z natury swej domaga się, by chrześcijanin „zmarł dla grzechu”, a „żył dla Boga w Chrystusie Jezusie”.

Apostoł nawiązuje do ówczesnego obrzędu Chrztu Świętego. Człowiek ochrzczony wchodził do wody, zanurzał się w niej tak, że woda nad nim się zamykała: był zmarły i pogrzebany dla świata. Następnie wynurzał się z wody jak nowe stworzenie do nowego życia. Obrzęd ten przypominał także Śmierć, Pogrzeb i Zmartwychwstanie Chrystusa Pana. Z Chrystusem Panem Chrześcijanin umiera i jest pogrzebany; z Chrystusem Panem wstaje do nowego życia. Umiera grzechowi; przez Łaskę dostępuje udziału w Życiu Chrystusa Pana.

„Chrystus umarł, był pogrzebany i zmartwychwstał tylko jeden raz”. „Wiemy, że Chrystus powstawszy z martwych, więcej nie umiera i śmierć nad Nim nie zapanuje. Bo że umarł dla grzechu raz umarł, a że żyje – żyje Bogu”. Z tego wysnuwa Apostoł wniosek: „Tak i wy rozumiejcie, żeście umarli dla grzechu, a żyjecie dla Boga w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. Grzech nie powinien już mieć miejsca w życiu Chrześcijanina. Życie jego powinno być życiem dla Boga Ojca w Chrystusie Panu — ochotnym pełnieniem woli Bożej. Na wzór Chrystusa Pana; w żywej łączności z Chrystusem Panem; opromienione Jego Światłem, umocnione Jego Siłą.

— Zastosowanie. Wobec tego ideału Chrześcijanina, grzech śmiertelny po Chrzcie Świętym popełniony jest czymś strasznym. Dlatego Kościół pierwotny, w którym tak żywa była świadomość wielkości Chrztu Świętego, wyłącza ze Swej wspólnoty człowieka obciążonego grzechem ciężkim, póki przez długą i twardą pokutę nie okazał prawdziwej woli poprawy. Jakże musimy być wdzięczni Panu Jezusowi, że w Swym Miłosierdziu zostawił nam Święty Sakrament Pokuty, ten drugi „mozolny” Chrzest!

Każdy grzech jest przeciwstawieniem ideału Chrześcijanina, a tym bardziej grzech osoby Panu Bogu poświęconej. Przy obłóczynach słyszeliśmy słowa: „Mortuus mundo, Deo vivas! Zmarły dla świata, masz żyć dla Boga!” Ciągle jeszcze daleko nam do tego ideału! Tak bardzo jeszcze żyjemy dla świata, dla jego przemijających dóbr, próżnych ambicji i znikomych przyjemności! Tak mało jeszcze nasze myśli, słowa i czyny należą do Pana Boga, Jego Woli, Chwały i Miłości! Módlmy się dziś pokornie z Kościołem: „Umocnij me kroki na Ścieżkach Twoich, aby się nie chwiały me stopy. Nakłoń Swoje ucho i usłysz me słowa. Okaż przedziwną Dobroć Twoją. Ty ratujesz ufających Tobie, o Panie” (Ofertorrium).

— Postanowienie. Z radością podziękujmy jeszcze raz za Skarb Eucharystii.

2. Urzeczywistnienie ideału chrześcijanina.

Ewangelia dzisiejsza (Mk 8, 1-9) opowiada o drugim cudownym rozmnożeniu chleba. Kilkutysięczny tłum poszedł za Panem Jezusem na pustkowie, aby słuchać Jego Nauk o Królestwie Bożym. Trzy dni już są z Nim. Przyniesione zapasy żywności, chleb i suszone ryby, wyczerpały się: zostały tylko resztki. W odludnej okolicy trudno kupić nowe zapasy. Nie można puścić ludzi głodnych. Mogłoby im zabraknąć sił w drodze, bo niektórzy z daleka przybyli. Panu Jezusowi żal ludzi, kazał im usiąść na murawie, pomodlił się i polecił rozdawać siedem chlebów i trochę ryb. „Jedli wszyscy i nasycili się i zebrali, co zbywało z ułomków siedem koszów”.

Czytając o cudzie rozmnożenia chleba, Kościół Święty ma na myśli inny większy jeszcze Cud przeistoczenia chleba, który Pan Jezus, litując się nad ludem, uczynił w Wieczerniku, a przez posługę kapłana powtarza na Ołtarzach. Ten Chleb Eucharystyczny Kościół Święty uważa za Lekarstwo Boskie, niszczące w nas niesamowitą potęgę „grzechu”, czyli złej pożądliwości (Rz 6, 12); bo nawet ochrzczeni nosimy w sobie pożądliwość, która jest ciągłym zagrożeniem dla życia Łaski. Chleb Eucharystyczny to Boski Pokarm, który życie otrzymane na Chrzcie Świętym podtrzymuje, pomnaża i rozwija, aż do „pełni wieku Chrystusowego” (Ef 4, 13). Boskie Lekarstwo i Boski Pokarm pomaga nam w urzeczywistnieniu ideału: umrzeć grzechowi, a żyć dla Boga Ojca w Chrystusie Panu.

— Zastosowanie. Coraz lepiej rozumiemy, jak wielkim skarbem jest Eucharystia i jak wielką odpowiedzialność na nas nakłada. Pan Bóg podaje nam w niej codziennie wielką Łaskę, która ma przynieść owoc dzięki naszej współpracy. Zasileni Boskim Pokarmem, musimy według słów Apostoła — „krzyżować w sobie co dzień starego człowieka” (Rz 6, 6) tzn. zwalczać coraz bardziej grzech, przede wszystkim grzech nałogowy i wady naszego charakteru. Musimy coraz jaśniej „w nowości życia obcować” (Rz 6, 4), tzn. życiem swoim odtwarzać Życie Chrystusa Pana i Jego pokorę i skromność, bezinteresowność i miłość uczynną, umiłowanie Woli Bożej, gorliwość o Chwałę Bożą, ducha modlitwy i ofiary. „Jedli i nasycili się”. I o nas można tak mówić każdego dnia. Mamy „nasycić” się przy Ołtarzu, byśmy „w drodze nie ustawali”, ale coraz bardziej pomnażali się i utwierdzali w Miłości Pana naszego Jezusa Chrystusa.

— Postanowienie. Starajmy się przy pomocy Eucharystii zwalczać wadę główną, a przyswoić sobie odpowiednią cnotę.

Modlitwa.

„Pan siłą narodu swojego, możnym obrońcą Swego pomazańca” (Introit). „Darem świętym nasyceni, prosimy Cię Panie, skuteczne jego działanie niechaj oczyści, a pomoc jego niech nas wspiera” (Pokomunia). Amen.

Zachęcamy do: