Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. II., 1965r.

Rozmyślanie.

WIARA JAKO DAR BOŻY.

Łaska uświęcająca wprowadza nas w nowe życie. Jesteśmy przyjęci do wspólnoty Bożej (Ef 2, 19); będziemy oglądać Pana Boga „twarzą w twarz”. Dlatego Pan Bóg obdarzył naszą duszę nowymi możliwościami przekraczającymi siły stworzone. Przy ich pomocy mamy żyć zgodnie ze swym wysokim stanem, według wzoru naszego Ojca w Niebie (Mt 5, 48) i przygotowywać się do wiecznego zjednoczenia z Panem Bogiem. Potencjał cnót złożony w duszy naszej wraz z Łaską nazwał teolog Schmaus „drogocenną koroną, którą Pan Bóg wkłada na głowę Swych dzieci”. Zadaniem Chrześcijanina jest przechowywać je i rozwijać. Podstawę stanowi wiara, nadzieja i miłość. Celem i oparciem ich jest Pan Bóg. Dlatego nazywają się cnotami Boskimi. Rozważmy najpierw cnotę wiary.

1. Światło z Nieba.

Wspaniałym Darem Bożym jest wzrok fizyczny! Jest światłem, które Pan Bóg nam dał, byśmy oglądali piękno Dzieł Jego.

Oko cielesne jest odbiciem duszy. To właśnie spojrzeniu dziecka daje ten swoisty urok, którego próżno szukać w oczach stworzenia bezrozumnego. Mówią, że każde zwierzę boi się ludzkiego wzroku. Jest coś wspaniałego w tym blasku duszy, który zapłonął od nieskończonej energii świetlnej Wiecznego Słońca. Dzięki Niemu, od zewnętrznego świata zjawisk, na którym zatrzymują się stworzenia nierozumne, możemy przenikać do istoty rzeczy i odczytywać wypisane tam Myśli Boże. Co więcej, możemy dotrzeć do Tego, Który te myśli wypisał, do Stwórcy Wszechrzeczy.
Czymże są jednak wszystkie naturalne Dary Boże wobec Daru Łaski? Łaska włącza nas w prąd życia Bożego. Daje nam udział w Naturze Pana Boga, Który jest samą światłością, w którym nie ma ciemności (1 J 1, 5). Pozwala niejako duszy patrzeć w Bożym Świetle, Bożymi Oczyma. Wzrok duszy rozjaśniony światłem Bożym, niejako przebóstwiony, to oczy Wiary. Oglądamy nimi wspaniałości, które Pan Bóg otworzył nam przez Objawienie (Ps 36/35/, 10). Wglądamy w tajemnicze głębiny Istoty Pana Boga, które nadmiernym swym światłem rażą wzrok stworzony, które tylko Duch Boży może badać (1 Kor 2, 10-11). Światło Wiary, rozpalone w duszy przez Ducha Świętego, symbolizowała płonąca świeca, którą nam podano zaraz po Chrzcie Świętym. Ojcowie Kościoła trafnie nazywają Chrzest Święty Sakramentem „oświecenia” (Św. Justyn: 1. Apol. 61).

— Zastosowanie. Powinniśmy być bardzo wdzięczni za Dar Wiary, który otrzymaliśmy w zaraniu życia wraz z Łaską Chrztu Świętego. Człowieka niewidomego nazywamy słusznie biedakiem. Jeszcze biedniejszy jest człowiek duchowo zamroczony, pozbawiony światła rozumu. O ileż jednak nieszczęśliwszy jest ten, komu mimo Objawienia Bożego nie świeci słońce Wiary! Do takiego człowieka odnoszą się słowa: „Mówisz: Jestem bogaty i zaopatrzony, a na niczym mi nie zbywa, a nie widzisz, żeś nędzny i godzien litości, ubogi, ślepy i nagi” (Ks. Obj. 3, 17).

— Postanowienie. Głęboka wdzięczność za Łaskę Wiary.

2. Siła z Nieba.

Światło Wiary działa podobnie jak światło słoneczne: oświecając, jednocześnie ogrzewa. Łaska Wiary oświeca nasz umysł i pobudza wolę, bo jak umysłowi potrzeba oświecenia, tak woli potrzeba Siły Bożej do aktu wiary. Pius XII pisze w encyklice o Ciele Mistycznym Chrystusa: „Ludzie są obdarzeni wolną wolą; pod wpływem jednak zamętu spowodowanego przez niższą pożądliwość, mogą tej wolności nadużyć. Dlatego Ojciec Światłości musi ich pociągnąć ku Prawdzie, przez Ducha Swego Umiłowanego Syna”. Pan Jezus jasno powiedział żydom, którzy nie chcieli uwierzyć w obietnicę Eucharystii: „Nikt nie może do Mnie przyjść, jeśli go nie pociągnie Ojciec, Który Mnie posłał” (J 6, 44). A Ojciec „pociąga” przez „tchnienie”, tzn. przez rozgrzewającą i pobudzającą Łaskę Ducha Świętego, która daje pobożną ochotę do wiary” (2 P 1, 3).

Łaską Wiary przygotowuje Pan Bóg umysł i serce na przyjęcie objawienia – na ewangelię zbawienia. Kościół Święty uczy: „Nikt nie może przyjąć Ewangelii, tak jak to jest potrzebne do zbawienia, bez oświecenia i pobudzenia przez Ducha Świętego. Przez Niego wszyscy znajdują radość, przyjmując Wiarę” (DB 1791).

— Zastosowanie. Bożego Daru Wiary trzeba strzec. Przede wszystkim modlitwą. Modlitwa, obcowanie z Panem Bogiem jest mową Wiary, przejawem jej życia, w naturalny sposób odświeża ją i wzmacnia. Życie modlitwy, to jakby tętno życia Wiary. Oprócz tego modlitwa zapewnia nam niebieską rosę Łaski, bez której roślinka wiary usycha, Trzeba codziennie się modlić, modlić o Łaskę Wiary. Kardynał Faulhaber opowiada o pewnym żołnierzu, którego spotkał w szpitalu polowym dla niewidomych w czasie pierwszej wojny światowej. Nauczył się on następującej modlitwy od pewnego biskupa austriackiego, któremu groziła utrata wzroku: „Panie, jeśli chcesz zgasić światło mych oczu, zostaw mi przynajmniej światło mego umysłu! A jeśli i to chcesz zgasić, zostaw mi przynajmniej światło Wiary!”

Pouczając innych o Wierze, nie zapominajmy nigdy, że jest ona przede wszystkim Dziełem Łaski Bożej! Musimy ją ludziom modlitwą wyprosić i zachęcać, by inni ją wypraszali, bo „ani ten kto sadzi jest czymś, ani kto polewa, ale Bóg, Który wzrost daje” (1 Kor 3, 7).

— Postanowienie. Strzec Łaski Wiary wiernie, a w kazaniach i naukach o Wierze główną rolę przypisywać Łasce.

Modlitwa.

Dzięki Ci, Boże, za to, żeś mnie z ciemności powołał ku swemu przedziwnemu światłu! (1 P 2, 9). „Panie, zachowaj nam wiarę!” Pomóż mi i współbraciom moim w pracy duszpasterskiej, użyźniając ją swą laską oświecającą i rozgrzewającą! Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 10
2. uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa poprzez nabożeństwo: Nabożeństwo ku czci Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

© salveregina.pl 2023