Przewodnik prawdziwej pobożności
Brunon Vercruysse SI
1886 rok.
czyli
NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA
na każdy dzień roku
O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,
którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.
TOM II
(od 1 lipca do 31 grudnia)
NIHIL OBSTAT.
Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdziwej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.
OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.
Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.
+ Seweryn
Arcybiskup.
Modlitwa przed rozmyślaniem.
O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niegodnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.
O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.
Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnętrzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.
Przepisy te są:
1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmyślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.
2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…
3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdrowaś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to rozmyślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.
4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.
5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spowiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.
Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).
I. Wyobrażę sobie miliony Świętych, królujących w Niebie.
II. Będę prosił o Łaskę, ażebym godnie przygotował się do jutrzejszej uroczystości.
I. Punkt.
Walki Świętych.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Święci nie urodzili się Świętymi, ale Świętymi zostali. Dziećmi Adama będąc, walczyć musieli, jak my ze skłonnościami własnego serca i pokusami występku. Wielu z nich stało częstokroć między głosem własnego sumienia, a krzykiem potężnej bezbożności. Cóż uczynili? Bronili się i walczyli z mocnym postanowieniem raczej śmierć ponieść, aniżeli przystać na nieprawość: Raczej umrzeć, aniżeli zgrzeszyć: Potius mori, quam faedari; to było hasłem Ich walki; wiara dodawała Im odwagi: wiara czyniła Ich niezłomnymi.
ZASTOSOWANIE. Te myśli powinny wzmocnić me siły nie raz upadające. Oto Święci nie byli w lepszych ode mnie warunkach. Wielu z Nich miało gwałtowniejsze do zwalczenia namiętności od moich; rozporządzam nadto takimi środkami uświątobliwienia, jakie i Oni mieć mogli; a raczej w położeniu moim przez Opatrzność mi wytkniętym, znajduję środki daleko liczniejsze i skuteczniejsze, niżeli te, którymi wielu z Nich rozporządzało. Więc skądże to pochodzi, żem tak mało do Nich podobny? Czy nie stąd, że bardzo słabą i leniwą była walka moja; że mi zbywa na energii i sprężystości woli? Świątobliwość bowiem wymaga silnej woli; trzeba gwałt sobie zadać; Królestwo Boże gwałt cierpi, mówi Chrystus Pan, a gwałtownicy porywają Je.
UCZUCIA [**]. Wzbudzaj często akt wiary w powyższe prawdy.
POSTANOWIENIE [***]. Rozpocznij walkę z nową dzielnością, zwłaszcza przeciw głównej namiętności twojej.
II. Punkt.
Zwycięstwa Świętych.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Oprócz walki odznaczali się Święci wytrwałością w używaniu środków uświątobliwienia, i w dopełnieniu warunków, pod jakimi Chrystus Pan obiecuje zwycięstwo. ,,Kto wytrwa do końca ten zbawion będzie” (Mat. X). Toteż zwyciężyli wszystkie przeszkody, szyderstwa i prośby, obietnice i groźby świata; złość i zapalczywość szatana, i nienawiść i okrucieństwo prześladowców; a co najtrudniejsze, zwalczyli słabość i pokusy własnego serca.
ZASTOSOWANIE. Czego nam zwykle brakuje, to nie dobrej woli, ani nawet dobrych postanowień, ale wierności w przyprowadzeniu do skutku, wytrwania. O, do jak wysokiej doskonałości byłbyś już doszedł, gdybyś wiernie był wykonywał plan życia, jaki sobie przepisałeś w pięknych dniach pierwszych rekolekcji lub nauk misyjnych? Ależ niestety, ów plan życia poszedł w zapomnienie! Taki podobno los spotkał dobre postanowienia, które od czasu do czasu w chwilach gorliwości uczyniłeś.
UCZUCIA. Zdumienie. Zawstydzenie Znienawidzenie swej płochości i niestałości. Pokorne błagania.
POSTANOWIENIE. Chwyć się nowych środków pobożności, aby zapewnić sobie skuteczność postanowień.
III. Punkt.
Chwała i radość Świętych.
ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Myślmy jeszcze w dniu dzisiejszym o koronie i nagrodzie Świętych. Dla Pana Boga walczyli, dla Pana Boga wytrwali, też Pan Bóg daje Im doświadczyć, co to znaczy być dla Niego wiernym i wytrwać w tej wierności do końca. Nagradza więc po Bożemu, to znaczy przeobficie. Wszelka chwała i radość, szczęśliwość i rozkosz, jaką tylko wyobrazić sobie możemy, niczym nie jest w porównaniu z nagrodą wieczną. Wiara to upewnia nas o tym: w serce człowieka nie wstąpiło, co nagotował Bóg tym, którzy Go miłują.
ZASTOSOWANIE. Gdy przejmiesz się tymi myślami, serce twe napełni się radością i zagrzeje odwagą. Zawołasz ze Św. Piotrem: Utrapienia czasu niniejszego, nie są godne przyszłej Chwały, która się w nas objawi (Do Rzym. VIII, 18). A daleki od upadania na duchu i zrażenia się trudnościami, wzdychać będziesz ze Św. Franciszkiem Ksawerym, z Św. Teresą, do walki do upokorzeń, do cierpień. Staraj się jak możesz, o te uczucia, jako owoc tej medytacji, tego przygotowania się do jutrzejszej uroczystości.
W tym celu ofiaruj Panu Bogu modlitwy i prace dzisiejsze.
ROZMOWA DUSZY [****] z Świętym, którego imię nosisz. — Proś za Jego orędownictwem:
1) o odwagę i wytrwałość, która ci wyjedna nagrodę niebieską;
2) o Łaskę pragnienia tej nagrody i udział w niej w wieczności.
Zachęcamy do:
- uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego ku czci Jej poświęconym: Miesiąc październik poświęcony ku czci Różańca Świętego — dzień 31
- przygotowania się na Miesiąc Listopad Duszom Czyśćcowym poświęconym: Wigilia Miesiąca Dusz w Czyśćcu cierpiących.
[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań oddzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.
[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Miłości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego namaszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obudziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.
[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wykonania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:
1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypełnienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.
2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wymagają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama nazwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?
3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.
4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w godzinę śmierci.
5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykonanych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powiedział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skuteczne postanowienia.
[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i postanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą zawsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powtarzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modlitwie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo pożyteczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.
Częstokroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych postanowień, rachując zbyt wiele na własne siły.
Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.
© salveregina.pl 2023