Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

 

Zgodnie z nadal obowiązującym Kodeksem Prawa Kanonicznego z 1917 roku, uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego jest świętem nakazanym!

 

 

I. Wyobraź sobie Pana Jezusa wznoszącego się wobec Swych Uczniów z ziemi do Nieba.

II. Proś o Łaskę doznania podobnych uczuć, ja­kimi napełnione były w tej chwili serca Apostołów.

 

 

I. Punkt.

O tajemnicach uroczystości Wniebowstąpienia.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. Rozważajmy z radością i wese­lem chwalebne Wniebowstąpienie naszego Boskiego i najmilszego Zbawiciela. Święty Łukasz tak je nam opowiada: Gdy tedy Jezus, Apostołom Siebie Samego po Swej Męce stawił żywym, w rozmaitych dowodach się im ukazując i mówiąc o Królestwie Bożym, wywiódł ich do Betanii, a podniósłszy Ręce Swe błogosławił im, i stało się: gdy im błogosła­wił rozstał się z nimi, i był uniesion do Nieba, a obłok wziął go od oczu ich. I usiadł na Pra­wicy Bożej (Mar. XVI). A gdy pilnie patrzali za Nim do Nieba idącym: oto dwaj mężowie stanęli przy nich w białym odzieniu, którzy też rzekli: Mężowie Galilejscy, czemu stoicie patrząc w niebo? Ten Jezus, który wzięty jest od was do Nieba, tak przyjdzie, jakoście Go widzieli idącego do Nieba. Tedy się wrócili do Jeruzalem od góry, którą zowią Oliwną, z weselem wielkim (Ewang. Łuk. XXIV. Dzieje Ap I).

ZASTOSOWANIE. Usiłujmy, zwłaszcza w dniu dzisiejszym mieć ustawicznie przed oczyma wspa­niały widok Chrystusa Pana powoli unoszącego się w powietrzu, przenikającego obłoki w tryumfal­nym pochodzie do Nieba, zbliżającego się wśród Anielskich śpiewów do Tronu Boga Ojca, Który Go wieńczy chwalebną koroną i oddaje Mu wraz z władzą nieograniczoną wszystkich nieprzyja­ciół Swoich, jako przepowiedział w zachwyceniu Święty król Dawid w 110 psalmie: Siądź po Pra­wicy mojej, aż uczynię nieprzyjacioły Twoje podnóżkiem Nóg Twoich. Prośmy Pana Jezusa, aby serca nasze ku Sobie przyciągnąć, z wszystkich ziemskich uczuć wydźwignąć i do wysokości nie­bieskich podnieść raczył, byśmy odtąd pragnieniem ducha w Niebie zamieszkali.

UCZUCIA [**]. Ciesz się zwycięstwem Jezusa. Wy­sławiaj Jego niewypowiedzianą Chwałę, którą Mu zjednały cierpienia i poniżenie.

POSTANOWIENIE [***]. Umocnij się w przedsięwzię­ciu pracowania i znoszenia cierpień z Panem Jezusem i dla Pana Jezusa, abyś wziął większy udział w Jego szczęściu i Chwale.

 

 

II. Punkt.

O weselu pochodzącym z uroczystości Wniebowstąpienia.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Powiedziano w Piśmie Świętym, że Uczniowie powracali do Jeruzalem z weselem wielkim. Skądże ta radość w pierwszej chwili po roz­staniu się z ukochanym Mistrzem, które powinno ich przejąć głębokim smutkiem? Dlaczegóż się weselą? Ponieważ Mistrz ich najukochańszy powrócił jako zwycięzca do Królestwa Swojego. Ponieważ, wra­cając tam, otworzy wszystkim bramę Królestwa, dla grzechu naszych pierwszych rodziców zam­kniętą dla wszystkich. Ponieważ, zstępując z Nieba w Swej ludzkiej naturze, uzacnił ją i uczynił ją zdolną do poznawania Natury Bożej. Ponieważ dał im zapewnienie, że wstępuje do Nieba, aby im zgotować miejsce i wstawiać się za nimi do Ojca Swojego. Idę, rzecze, gotować wam miejsce. Będę prosił Ojca za wami (Jan XIV).

ZASTOSOWANIE. Niechaj to wszystko będzie także pobudką twej radości w dzisiejszej uro­czystej pamiątce Wniebowstąpienia. Rozważaj pilnie i zachowaj ją głęboko w pamięci, aby nic jej nam zatrzeć nie mogło, a radości waszej, mówi Zbawiciel, nikt od was nie odejmie (Jan XVI). Wśród utrapień nawet zawołasz z Apo­stołem: Pełnym pociechy, obfituję weselem w każdym utrapieniu. Albowiem jako w nas obfitują utrapieniu Chrystusowe, tak też przez Chrystusa obfituje i pociecha nasza (2 do Kor. VII i I).

UCZUCIA. O jakże nędzną wydaje mi się zie­mia, gdy rozmyślam o Niebie! (Św. Ignacy). Pragnę być rozwiązany, a być z Chrystusem Panem!

POSTANOWIENIE. Dzisiaj i przez całą oktawę pobudzać się będę do duchowej radości na widok Nieba i tej cudownej piękności otaczającego mnie świata, mówiąc ze Świętym Grzegorzem: Jeśli tak pięknie na wygnaniu, jakżeż musi być w ojczy­źnie?

 

 

III. Punkt.

O pożytkach uroczystości Wniebowstąpienia.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Pamięć o radosnych Tajemnicach Wniebowstąpienia i obietnice, które dał Pan Jezus Apostołom, napełniły ich odwagą i niezłomną wy­trwałością. Wszyscy z weselem stawili czoło mę­czarniom i śmierci, radując się, iż się stali godnymi dla Imienia Pana Jezusowego zelżywość ponieść (Dzieje Ap. V) i wołając: utrapienia tego czasu nie są godne przyszłej chwały, która się w nas objawi (Rzym. VIII).

ZASTOSOWANIE. Takie same zbierzesz owoce, skoro dobrze zachowasz w pamięci tajemnicę dzisiejszej uroczystości i dzisiejsze rozmyślanie. Zwrócenie myśli tylko ku Panu Bogu, wzniesienie jej aż do Nieba, uzbroi cię przeciw wszelkim tru­dnościom, przeciw wszelkiej niemocy.
Proś więc Boskiego Zbawiciela, aby je wyrył głęboko w twej pamięci i sercu.

ROZMOWA DUSZY [****] z Panem Jezusem wstępującym do nieba. Wesel się z Nim. Proś Go, aby ci raczył pobłogosławić, jak błogosławił Apostołom i Uczniom.

 

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny w miesiącu maju: Nabożeństwo majowe – dzień 18
  2. uczczenia Wniebowstąpienia Pańskiego: Nabożeństwo na Wniebowstąpienie Pańskie.

 

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023