WTOREK III TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Poświęcenie się Sercu Pana Jezusowemu. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

WSPARCIE - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślanie.

POŚWIĘCENIE SIĘ SERCU PANA JEZUSOWEMU.

OBECNOŚĆ BOŻA. — O Jezu, uczyń mnie godnym poświęcić się Najsłodszemu Twemu Sercu i żyć prawdziwie tym poświęceniem.

Rozważanie.

1. Ponieważ nabożeństwo do Serca Pana Jezusa budzi w nas potrzebę odpłacania się Jego Nieskończonej Miłości, samorzutnie rozwija się ono w akt poświęcenia, jakim stworzenie oddaje się całkowicie Panu Bogu, który je tak umiłował. Poświęcić się Najświętszemu Sercu naucza Leon XIII – „to znaczy oddać się, złączyć się z Panem naszym Jezusem Chrystusem, aby cała Chwała, uwielbienie, cała miłość ku Najświętszemu Sercu była skierowana istotnie do samego Pana Jezusa” (enc.: Annum Sacrum). Pius XI wyjaśnia na czym ten akt polega: „Przez to pobożne poświęcenie ofiarujemy Sercu Jezusa siebie i wszystkie swoje sprawy, dziękując za nie Wiecznej Miłości Pana Boga” (enc.: Miserentissimus Redemptor).

Miłować to znaczy oddać się: „Miłować to znaczy oddać wszystko, a nawet siebie samych”, śpiewa Św. Teresa od Dzieciątka Jezus (Poezje). Jeśli miłość jest prawdziwa, pragnie się oddać całkowicie i w tym całkowitym oddaniu się Panu Bogu, dusza miłująca znajduje swój pokój i odpoczynek. Płomienny okrzyk Św. Pawła charitas Christi urget nos ma swój wspaniały odpowiednik w jego zawołaniu: Ut non sibi vivant, sed et qui pro ipsis mortuus est (2 Cor 5, 14-15). Tak, Miłość Chrystusa przynagla nas, byśmy już nie żyli sobie samym, lecz Temu, który za nas umarł. Jeśli ktoś oddaje się komuś, daje mu całego siebie, nie należy już do siebie i nie może żyć dla siebie. Jego upodobania, sprawy, pragnienia muszą ustąpić miejsca upodobaniom, sprawom i pragnieniom tego, komu się oddał i do kogo należy. Takie jest głębokie znaczenie poświęcenia się Najświętszemu Sercu. Nie polega ono bynajmniej na odmówieniu formuł, ale na oddaniu całej naszej osoby, życia, zdolności, całej naszej istoty i naszego mienia na Służbę Boskiego Serca.

2. Mówiąc o całkowitym poświęceniu się Najświętszemu Sercu, nie mamy na myśli poświęcenia się Panu Bogu przez śluby zakonne, co niewielu tylko czyni, lecz owo całkowite poświęcenie się, które Sam Pan Jezus stawia w Ewangelii przed wszystkimi, a które każdy obowiązany jest wypełnić według swego stanu życia. „Będziesz miłował Pana Boga twego – mówił Pan Jezus – ze wszystkiego twego serca i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej i ze wszystkiej siły twojej” (Mk 12, 30). Powtarzając słowo „wszystek”, żąda On miłości całkowitej, a zatem również daru całkowitego z siebie samego, czyli żąda, abyś oddał się Jemu i Jego Służbie nie połowicznie, lecz całkowicie. Drogę do spełnienia tego, do stwierdzenia czynem szczerości swojej miłości i całkowitego oddania się wskazuje Sam Pan Jezus: „Jeśli Mnie miłujesz, zachowuj Moje Przykazania” (Jan 14, 15). Nie szukaj więc daleko niezwykłych sposobów i form, aby wprowadzić w życie swoje poświęcenie Najświętszemu Sercu, nie pokładaj go w rzeczach wyjątkowych i nadzwyczajnych, lecz szukaj go blisko siebie, w praktyce codziennego życia. Poświęcić się całkowicie Najświętszemu Sercu znaczy obrać za regułę życia Jego Przykazania i Wolę, Jego pragnienia i upodobania i być gotowym wyrzekać się swojej woli i upodobań, jeśli się Panu Bogu sprzeciwiają. Wielu Chrześcijan poświęca się Najświętszemu Sercu, lecz niewielu żyje w pełni tym poświęceniem. Większość z nich żyje nim połowicznie i stawia wprawdzie Wolę Pana Jezusa nad swoją, gdy chodzi o grzech ciężki, lecz kiedy chodzi o grzechy powszednie, a tym bardziej o niedoskonałości, sprzeciwiają się bez skrupułu Sercu Pana Jezusa i postępują według swego upodobania. Lecz Pan Jezus szuka przyjaciół wierniejszych, pragnie dusz, które by żyły swym poświęceniem tak, aby nigdy nie stawiały własnego zadowolenia i upodobania nad Jego pragnienie i upodobanie. Czy nie chciałbyś do nich należeć? „Synu, daj mi serce swoje”, mówi Pan Jezus i dodaje: „oddaj Mi je całkowicie, żyjąc całkowicie według Mego Serca”.

Rozmowa.

O Serce uwielbione Najsłodszego mojego Jezusa! Cóż dobrego znalazłeś we mnie, żeś mnie umiłował bez miary, skoro moje serce, skalane tylu grzechami, miało dla Ciebie tylko obojętność i chłód? Wielkie dowody Miłości, jakie mi dałeś nawet wtedy, gdym Cię nie miłowała, każą mi ufać, że przyjmiesz z upodobaniem dowody mojej miłości. Przyjmij więc, o Najsłodszy Zbawicielu, pragnienie, jakie mam, by się poświęcić całkowicie na chwalę i cześć Twego Najświętszego Serca. Przyjmij dary, jakie Ci składam z tego wszystkiego, czym jestem: poświęcam Ci moją osobę, moje życie, moje czynności, przykrości i cierpienia, pragnąc stać się na przyszłość ofiarą ku Twojej Chwale, która ma być zaraz zapalona, a kiedyś całkowicie zniszczona w świętych płomieniach Twojej Miłości. Ofiaruję Ci więc, o Panie i Boże mój, serce moje i wszystkie jego uczucia, gdyż pragnę, aby zawsze były doskonale zgodne z Twoimi. Otom Panie własnością Twego Serca, otom cała Twoja. O Boże mój, jak wielkie jest Twoje Miłosierdzie nade mną!… O Zbawicielu uwielbiony, przyjmij moje poświęcenie również jako wynagrodzenie za krzywdę, której nie przestaję Ci dotąd czynić, odpowiadając tak obojętnie na Twoją Miłość. Wyznaję, że niewiele Ci daje, lecz pragnę oddać wszystko, co mogę, a wiem, że Ty tego pragniesz. Poświęcając Ci więc moje serce, oddaję Ci je, by już więcej go nie mieć”.

„Naucz mnie, Najsłodszy Zbawicielu, doskonałego zapomnienia o sobie samej, bo tylko ono jest droga, która mnie może zaprowadzić wprost do uwielbionego Serca Twego. A ponieważ pragnę odtąd wszystko czynić dla Ciebie, spraw, aby to, co czynić będę, było godnym Ciebie. Poucz mnie, co mam czynić, aby zdobyć czystość Twojej Miłości, daj mi tę miłość, a uczyń ją jak najżarliwszą i najbardziej wielkoduszną. Daj mi także głęboką pokorę, bez której nic Ci się podobać nie może i spełnij we mnie wszystkie swe Święte Zamiary” (Św. Małgorzata Maria Alacoque). Amen.

Zachęcamy do: