Przewodnik prawdziwej pobożności

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

czyli

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

TOM II

(od 1 lipca do 31 grudnia)

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

24 LISTOPADA.

Wypadki zaszłe w Wielki Wtorek.

(Ciąg dalszy).

Przypowieść o złych oraczach.

I. Uobecnij sobie Chrystusa Pana, nauczającego w świą­tyni.

II. Proś o Łaskę, abyś nie zasłużył sobie na naganę za upór i niewdzięczność, jaką w tej przypowieści daje Chrystus Pan żydom.

I. Punkt.

Wielkie starania około winnicy.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*]. W rozmyślaniu wczorajszym przemilczeliśmy o podobieństwach, które Pan Jezus dnia tego w świątyni wyłożył w celu oświecenia zbłąkanego ludu i nawrócenia występnych przywódców jego. Najbardziej uderzającym jest przypowieść o winnicy wynajętej i oraczach, któ­rzy wysłane sługi Pana winnicy albo poranili albo pozabijali, a na ostatek i jedynemu jego śmierć zadali. Niepodobna, aby faryzeusze, spi­skujący wówczas na Życie Chrystusa Pana, nie po­znali w owych oraczach siebie, w innych zaś szczegółach przypowieści, aby nie widzieli szcze­gólniejszej opieki nad swym narodem, jego nie­wdzięczności, szkarady zbrodni, której plan obmyślali, a wreszcie strasznej kary, która z nimi cały naród spotkać miała. Nie naśladujmyż faryzeuszów, ale z tej przypowieści starajmy się wynieść zbawienną naukę.

ZASTOSOWANIE. Cóż widzisz pod figurą owej winnicy, przedmiotu tylu starań, jeśli nie duszę twoją nieśmiertelną, stworzoną na Obraz Boga Ojca twego, odkupioną, użyźnioną, uświęconą przez Krew Jego Syna Jedynego i wzbogaconą wielu Darami i Łaskami szczególnymi? Wspomnij na to szczęście, żeś się narodził z katolickich rodziców, żeś otrzymał wychowanie staranne; przebiegnij myślą całe swe życie, a znajdziesz dowody osobliwej Pieczy Bożej nad tobą, znaj­dziesz nieprzerwane pasmo Dobrodziejstw Bo­żych. Słusznie więc Pan twej duszy wymaga od niej obfitych owoców zbawienia i świątobliwości. Czy możesz temu zaprzeczyć?

UCZUCIA [**]. Przyznanie. — Zawstydzenie. — Wdzięczność.

POSTANOWIENIE [***]. Na przyszłość odpowiem le­piej dowodom Miłości i Łaski Bożej, których do­znałem.

II. Punkt.

Zbrodnia i niewdzięczność oraczy.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Gdy się przybliżył czas owoców, posłał pan winnicy sługi swe do oraczów, aby je odebrali. A na ostatek posłał do nich syna swego. I pojmawszy go wyrzucili z winnicy i zabili. (Mat. XXI).

ZASTOSOWANIE. Któż nie widzi, że Chrystus Pan piętnuje tutaj niegodziwe postępowanie ży­dów niewdzięcznych, upornych, zuchwałych, a za­razem postępowanie owych Chrześcijan, którzy ze wzgardą odrzucają napomnienia Sług Bożych; którzy nawet przytłumiają i głuszą w sercu swoim wszelkie wyrzuty i natchnienia, którymi Ła­ska uprzedzająca chce ich opamiętać i pobudzić do wydania w winnicy im wynajętej owoców zbawienia.

UCZUCIA. Proś o Łaskę, abyś nie zasłużył nigdy na ciężki zarzut Chrystusa Pana – Sędziego, który spotka niewierzących i niewdzięcznych Chrze­ścijan.

POSTANOWIENIE. Ponawiać będę często dobre postanowienia, bym zawsze był wierny obowiąz­kom przyjętym na Chrzcie Świętym.

III. Punkt.

Kara oraczów.

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Gdy przyjdzie Pan winnicy, co uczyni oraczom onym? Z tym zapytaniem zwraca się Chrystus Pan do żydów. Rzekli Mu: Złe po­traci, a winnice swe najmie inszym oraczom. Niestety! na samych siebie wydali tu wyrok potępienia, zatwierdzony w tej groźbie Chrystusa Pana. Przetoż powiadam wam, iż będzie odjęte od was Królestwo Boże i będzie dane narodom, czyniącem owoce Jego. (Ibid).

ZASTOSOWANIE. Oto nieszczęście, które osta­tecznie ściągnęli na siebie, oto niczym niepowe­towana szkoda wielu Chrześcijan, którzy, zapom­niawszy o swych obowiązkach, zaparli się przy­sięgi i umowy, na Chrzcie Świętym zawartej. Chcesz-li się uchronić od tego największego, a raczej je­dynego nieszczęścia? Odkryj zupełnie serce swoje przed swym spowiednikiem; zwierz mu się nie tylko ze swoich grzechów, ale i ze wszystkich swych cierpień, trosk, słabości, pokus i słuchaj mądrej jego rady.

ROZMOWA DUSZY [****] z Św. Janem od Krzyża, który ze Św. Teresą tyle się przyczynił do za­prowadzenia ścisłej Reguły w Zakonie Karmelitańskim, w tej winnicy, tak miłej Sercu Pana Jezusa i Maryi. Dziś obchodzimy doroczną jego pa­miątkę.

Więcej o Św. Janie od Krzyża:

ŚW. JAN OD KRZYŻA, DOKTOR KOŚCIOŁA

Żywot Świętego Jana od Krzyża.

Nabożeństwo do Św. Jana od Krzyża.

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

© salveregina.pl 2022