Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

 

 

 

 

Rozmyślanie.

Żarliwość o zbawienie dusz

I. Jaką była żarliwość Pana Jezusa,

II. jaką powinna być nasza.

 

 

„Jezu, dusz żarliwości, zmiłuj się nad nami!” — (z Litanii do Najświętszego Imienia Jezus).

 

I. — Rozmyślajmy dziś o żarliwości Pana Jezusa, jaką pałał ku zbawieniu dusz. Jego jedynym zadaniem było praco­wać, cierpieć i umrzeć za zbawienie dusz, dlatego też otrzymał Imię Jezus, tj. Zbawiciel dusz. Dla spełnienia tego Dzieła, poleconego Mu od Ojca Niebieskiego po­święcił całe Życie i wszystkie Jego Siły. Dopiero Pan Jezus mógł powiedzieć z całą słusznością to, co wyrzekł o sobie Psalmista: „Żarliwość domu twego pożarła mnie” (Ps 69/68/, 10). Pomyślmy o tych licznych godzinach modlitwy, które zużył Odkupiciel dla zbawienia świata, o tych długich czuwaniach nocnych, o tych niezliczonych we­stchnieniach jakie zasyłał do Nieba, a nawet łzach jakie obficie ronił.

Pana Jezusa możemy porównać do owego roz­tropnego kupca, o którym Sam mówi w Ewangelii, a który napotkawszy perłę wysokiej wartości sprzedał cały swój majątek, aby ją nabyć. Otóż Pan Jezus pozostawił Niebo, aby pozyskać duszę człowieka. Ocenił ją tak wysoko, że ofiarował za nią Swoje Życie, z gorącego pragnienia naszego zbawienia wytoczył wszystką Krew Swoich Żył i umarł na krzyżu. Zaiste nikt nie może okazać większej Miłości nad tę, jaką okazał Pan Jezus dla duszy ludzkiej (zob. Jan 5, 13).

Nic dziwnego, że skoro zba­wienie każdej duszy tak wiele Go kosztowało, wtedy będzie wymagał ścisłego rachunku na Sądzie od tych, którzy by spowodowali swoim niedbalstwem, albo zgorszeniem choćby utratę jednej duszy. Niemało jest takich, którym nie dość własnej zguby, lecz jeszcze drugich ciągną do przepaści. Pan Jezus wypowiedział pod ich adresem pełne groźby słowa: „Biada człowiekowi, przez którego zgorszenie przychodzi” (Mat. 18, 7). Wobec tego, czy twoje serce przejęte jest bojaźnią i troską oraz pragnieniem przyczynienia się do zbawienia bliźnich?!

 

II. — Żarliwość serca o zbawienie dusz przekazał Pan Jezus swoim następcom, przede wszystkim Apostołom i kapła­nom. Oni to mają stanowy obowiązek, ze ścisłej spra­wiedliwości pracować nad zbawieniem dusz, a w obronie ich nawet życie swoje narażać.

Osoby zaś zakonne zobowiązane są do tego samego starania się o zbawienie dusz z prawa miłości. Ich życie streszcza się w miłości. Pan Bóg dał im lepsze poznanie wartości duszy ludzkiej, Świętości Pana Boga i jak strasznym złem jest grzech, a jak wielkim nieszczęściem i utratą pogrzebanie w piekle choćby jednej duszy. Nie można kochać Pana Boga nie kochając Jego dzieci. Nie można być przywiązanym do Kościoła nie współpracując z nim nad pozyskaniem dusz dla Wiary i dla Nieba. Żarliwość o zbawienie dusz cechuje każde prawdziwe dziecko Ko­ścioła Świętego; nie szczędzą one modlitw, prac i umartwień, by się przyczynić do nawrócenia pogan i grzeszników.

Starajmy się przejąć do głębi sprawą zbawienia dusz. Słyszymy często o rozmaitych zbrodniach, występkach, o panoszących się grzesznych nałogach, które świadczą o wielkiej liczbie dusz zagrożonych potępieniem, — a czy nas to smuci? Snadź mało w nas miłości Pana Boga i bliźniego, skoro się tym do głębi nie przejmujemy. Ci, którzy okazują obojętność względem dobra dusz, ukrywają czę­sto pod pozorami niby cnotliwej wstrzemięźliwości względem bliźnich szkodliwy wpływ, jaki wywierają na dusze swoją oziębłością i swobodnym życiem. Postępują jak Kain, który po zabiciu Abla śmiał odpowie­dzieć zuchwale Panu Bogu: „Czyż ja jestem stróżem brata mego?” (Ks. Rodz. 4, 9). A jednak właśnie dlatego, że wszyscy ludzie są naszymi braćmi, winniśmy współpracować nad ich zbawieniem i być dla nich czymś więcej niż stróżami.

 

 

Modlitwa.

O Jezu, dusz żarliwości, dziękuję Ci, żeś i mnie pociągnął do tej zaszczytnej pracy zbawiania dusz. Pragnę się przyczy­nić do ratowania dusz swoją modlitwą, umartwieniem oraz dobrym przykładem. Poślij jak najwięcej żniwiarzy, gdyż łany bieleją ku żniwu. Poślij pracowników do Winnicy Swo­jej i wspieraj ich wśród upałów i trudów Swoją Łaską, aby Ci jak najwięcej serc ludzkich pozyskali. Amen.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. poznania Nauki katolickie na święto Najświętszego Imienia Jezus.
  2. uczczenia Najświętszego Dzieciątka Jezus: Nabożeństwo do Najświętszego Dzieciątka Jezus.
  3. MIESIĄC NAJŚWIĘTSZEGO DZIECIĄTKA JEZUS – Dzień 31.
  4. uczczenia Najświętszego Imienia Jezus w nabożeństwie miesiąca Stycznia ku Jego czci poświęconym: Nabożeństwo styczniowe ku czci Najświętszego Imienia Jezus – dzień 24.
  5. uczczenia Najświętszego Imienia Jezus w miesiącu styczniu Jemu poświęconym: Nabożeństwo ku czci Najświętszego Imienia Jezus.
  6. Oktawa modłów o jedność Kościoła – dzień 7

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024

Powiązane: