Zbawienie wieczne jest dla nas sprawą jedynie konieczną.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Wsparcie - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM II.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci nieskończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kiedy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Ale jednego potrzeba. — Łuk. 10, 42.

PRZYGOTOWANIE. — Jedynym celem, dla którego Pan Bóg nas stworzył, jest zbawienie naszej duszy. Nic nie szkodzi, jeśli będziemy ubodzy, utrapieni, wzgardzeni; o ile się zbawimy, nic zaznamy już niedoli i będziemy szczęśliwi przez całą wieczność. Jeśli jednak tę wielką sprawę zaprzepaścimy i nic osiągniemy zbawienia, na co się nam przydadzą wszelkie uciechy światowe, bogactwa i zaszczyty? Dusza, stracona, wszystko stracone, stracone na zawsze! A ty, jak się dotąd troszczyłeś o tę tak wielką sprawę?… Staraj się przynajmniej na przyszłość poważnie się do niej zabrać.

I. — Św. Bernard z płaczem mówi o szaleństwie tylu Chrześcijan, którzy głupstwem nazywają zabawy dziecięce, ziemskie zaś swoje zabiegi nazywają interesami, choć, mówiąc prawdę, są one większym, niż tamte szaleństwem. „Cóż pomoże człowiekowi, mówi Pan Jezus, choćby cały świat zyskał, a na duszy swej szkodę podjął?” — Jeśli się zbawisz, obojętne, czy na tej ziemi byłeś ubogim, utrapionym, wzgardzonym; jeśli bowiem osiągniesz zbawienie, nigdy nie zaznasz jakiegokolwiek cierpienia i będziesz szczęśliwy przez całą wieczność. Jeżeli jednak zbawienie swe zaprzepaścisz i się potępisz, na co ci się przydadzą wszystkie uciechy światowe, to że byłeś bogaty i szanowany? Przepadła dusza, minęły uciechy, zaszczyty, bogactwa, przepadło wszystko.

Co odpowiesz Panu Jezusowi w Dzień Sądu? Gdyby król wysłał swego przedstawiciela do jakiegoś miasta, aby załatwił tam pewną sprawę wielkiej doniosłości, a ten zamiast spełnić swe zadanie, myślał jedynie o bankietach, teatrach, festynach, i wskutek tego źle załatwił sprawę sobie zwierzoną, jakaż kara czekałaby go po powrocie? Lecz, Boże! cóż dopiero czeka tego na Sądzie, kogo Pan Bóg stworzył nie dla zabaw, nie dla pozyskiwania bogactw i zaszczytów, lecz aby się zbawił, a on tymczasem o wszystkim myślał, tylko nie o duszy? Światowcy myślą tylko o teraźniejszości, przyszłość nic ich nie obchodzi.

Św. Filip Nereusz, rozmawiając pewnego razu w Rzymie z bardzo uzdolnionym młodzieńcem, lecz przywiązanym do świata, Franciszkiem Lazzera, tak rzekł do niego: Mój synu, czeka cię wielka przyszłość, będziesz dobrym prawnikiem, potem prałatem, może kardynałem, a kto wie? może nawet papieżem. A potem?…. potem?…. Idź, rzekł mu w końcu i zastanów się nad tymi dwoma ostatnimi słowami. — Franciszek udał się do domu i zastanawiając się nad tymi słowy: „A potem?… potem?… oderwał serce od ziemskich przywiązań, a nawet opuścił świat i wstąpił do Zgromadzenia, założonego przez tegoż Św. Filipa Nereusza, i zaczął myśleć jedynie o Panu Bogu.

II. — Zbawienie duszy jest sprawą jedynie ważną, gdyż mamy tylko jedną duszę. Pewien książę prosił papieża Benedykta XII. o jakieś pozwolenie, którego ten bez grzechu nie mógł udzielić. — Powiedz swemu księciu, rzekł Papież do posła, że gdybym miał dwie dusze, mógłbym jedną stracić dla niego, drugą zaś zachować dla siebie, ponieważ jednak mam tylko jedną duszę, nic mogę i nie chcę jej stracić.

Zdaniem Św. Franciszka Ksawerego, jest na świecie tylko jedno dobro i zło tylko jedno; jedynym dobrem jest — zbawić się, jedynym złem — stracić swą duszę. Na to Św. Teresa zwracała uwagę swych zakonnic: „Siostry, mawiała do nich, jedna dusza! jedna wieczność!” Chciała przez to powiedzieć: „Jedna dusza!” Jeśli ją stracimy, wszystko stracimy. — „Jedna wieczność”. Raz dusza stracona, na zawsze stracona. Toteż król Dawid powiedział: „O jedno prosiłem Pana, tego szukać będę, bym mieszkał w Domu Pańskim”.

Modlitwa.

Panie, o jedno tylko Cię błagam, zbaw moją duszę. I ja podobnie chcę mówić do Ciebie, Jezu, mój Drogi Odkupicielu: Zbaw mnie, daj, abym kiedyś cieszył się Tobą w Niebie. Lecz niestety! w przeszłości przez swoje grzechy piekło sobie obrałem i już od tylu lat w nim bym pozostawał, gdyby mnie Twe Miłosierdzie nie znosiło. Dziękuję Ci, mój Boże, i żałuję nade wszystko, że Cię obrażałem. Spodziewam się, iż na przyszłość nie będę już szedł drogą, która wiedzie do piekła. Kocham Cię, Dobro Najwyższe i chcę Cię zawsze w niebie miłować. Przez tę Krew, jaką za mnie przelałeś, udziel mi świętej wytrwałości. O tę Łaskę i Ciebie proszę, Matko Boża i Matko moja, Maryo. Amen. (11,55).

Zachęcamy do: