VI Dzień w oktawie Objawienia Pańskiego, czyli Trzech Króli. Życie Maryi i Józefa w Egipcie. CHLEB POWSZEDNI.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Wsparcie - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło!

Źródło: O. Jerzy od Św. Józefa, Chleb powszedni. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. Wyd. OO. Karmelitów Bosych Kraków 1959

Rozmyślanie.

Życie Maryi i Józefa w Egipcie

I. było wypełnione trudami,

II. lecz opromienione Obecnością Pana Jezusa.

„I był tam aż do śmierci Heroda” (Mt 2, 15).

I. — Znaleźć się wśród obcych, bez materialnego zaopatrzenia i być zdanym wyłącznie na pracę swoich rąk, jest to dotkliwa próba. Zwłaszcza, że serce ludzkie tęskni zawsze za otoczeniem, w którym by panowała atmosfera zażyłości i miłości. Otóż na taką próbę została wystawiona Święta Rodzina, która znalazła się nagle w ziemi egipskiej. Niemniej i wspomnienia narodowe, jakie łączyły się z tym krajem, były przygnębiające. Egipt był „domem niewoli” praojców Świętej Rodziny. Tutaj to zatrzymali się Święci Uciekinierzy, nie wiedząc na jak długo. Pan Bóg nie podał przez Anioła czasu, jak mają długo przebywać na wygnaniu. Musieli pozostać w niepewności i całkowitej zależności od nieznanej a tajemniczej sobie Woli Bożej. Jak twardym i uciążliwym musiało być tam Ich Życie! Pozostańmy choć chwilę przy Świętej Rodzinie w Egipcie i przypatrzmy się jej życiu wyrobników, ich pracy, ich troskom, ich dojmującym brakom mieszkania, przychylności ludzkiej i miłości krewnych. Zapewne spotykali się tu i ówdzie z pogardą od ludzi obcych narodowościowo. Ale nie to najbardziej smuciło Józefa i Maryę. Z przykrością patrzeli na zaślepienie tego pogańskiego narodu pogrążonego w zabobonach i grzechu. Ale mimo to cierpliwie znosili te wewnętrzne i zewnętrzne cierpienia i wyczekiwali, aż znowu Posłaniec z Nieba odwoła Ich do ojczyzny.

Uczmy się z Ich Przykładu trwać cierpliwie w stanie opuszczenia i wewnętrznych oschłości tak długo, jak się spodoba Boskiej Opatrzności. Rozważanie pobytu Świętej Rodziny w Egipcie niech nas pobudzi do wspaniałomyślności. Mówmy sobie: Boże, nie chcę mieć wygodniejszego życia, pragnę mieć takie życie, jakie Ty wybrałeś.

II. — Rozważmy następnie, iż Marya i Józef mimo tak ciężkich warunków, w jakich się znaleźli w obcym kraju, mieli pociechę z Obecności Pana Jezusa. Oto wyrwali Go z największego niebezpieczeństwa, przez co stał się Im jeszcze bardziej drogi. Na zewnątrz Boskie Dzieciątko zachowywało się tak jak inne dzieci, ale możemy przypuścić na pewno, że w cichości udzielał się Rodzicom tajemniczym sposobem. Święci Rodzice uczyli Pana Jezusa wymawiania najprostszych słów, śpiewania psalmów, odmawiania modlitw, potem i czytania; Pan Jezus natomiast oświecał wewnętrznie umysły Maryi i Józefa tak, iż zdobyli niemałe poznanie spraw swojej Świętej Wiary. O tej wiedzy wiemy ze Słów Pana Jezusa, które wypowiedział do nich w świątyni: „Nie wiedzieliście, że w tych rzeczach, które są Ojca Mego, potrzeba abym był?” (Łk. 2, 49). Jakąż pociechę i jakąż radość sprawiał Im mały Pan Jezus dając przykład rówieśnikom i budząc zachwyt u sąsiadów. Wszyscy patrzeli na Niego z życzliwością i uznaniem. Nade wszystko jednak Marya i Józef radowali się dzięki dowodom szybkiego rozwoju i wzrostu Pana Jezusa. Pomyślmy o pierwszych chwiejnych krokach małego Pana Jezusa, o pierwszym nieporadnie wypowiedzianym słowie. Pomyślmy o tej chwili, w której Pan Jezus po raz pierwszy nazwał Maryę Matką, a Świętego Józefa ojcem. Pomyślmy o tych błogich godzinach, w których Pan Jezus modlił się na głos z Józefem i Maryą, dziękował za pokarm i napój, modlił się i pościł, czuwał i wedle sił dziecięcych pomagał Im w pracy.

Może i ciebie poślą kiedyś przełożeni na trudną placówkę i tam polecą ci ciężko pracować i doznawać we wszystkim braków. Będziesz jednak pogodny, radosny i pracowity jeśli postawisz przed sobą Pana Jezusa i wszystko będziesz czynić jedynie dla Niego.

Modlitwa:

O Święta Rodzino, Jezusie, Maryo, Józefie! Wyproście mi siłę, abym wytrwale stał w obowiązku powierzonym mi przez posłuszeństwo. Wyproście mi poczucie Woli Bożej, abym pełniąc Ją świadomie, mógł z tego zaczerpnąć pokój i radość. Amen.