16 Marca
Żywot Św. Ruperta biskupa, apostoła Bawarii.
(żył około r. 713.)
Źródło: Żywoty Świętych Pańskich Starego i Nowego Testamentu z dzieła Ks. Piotra Skargi, T. II, 1880r.
Za panowania we Francji króla Childeberta, Św. Rupert z pokolenia królów francuskich pochodzący, biskupem będąc w ziemi Wangiońskiej, godność rodu swojego mocną wiarą i miłością ku Panu Bogu, a wzgardą samego siebie ozdabiał i podnosił. Pełen cichości i pokory, w prostocie gołębiej miał wężową mądrość. W poradzie ostrożny, w sądzie sprawiedliwy, w modlitwie ustawiczny; na ubogich tak miłosierny, że to tylko swoim nazywał, co dla miłości Pana Boga im oddał; lud swój z prawdziwą czcią Bożą, a zbawieniem bliźnich sprawował. Sławą świątobliwości jego ściągani poganie słuchając nauk, a patrząc na uczynki jego, porzucali swe bałwany, a garnęli się do Chrystusa Pana. Rozjątrzeni tym arianie, których w tej stronie wiele jeszcze było, nie mogąc ścierpieć owych cnót i mocy jaką do jedności Kościoła przywodził ludzi, porwawszy go sromotnie, zelżyli, i ubitego rózgami z diecezji jego wygnali.
Tymczasem, Teodo książę Bawarski tchnięty Duchem Świętym, słysząc o życiu i cudach świętego człowieka, posłał do niego, prosząc, aby do kraju jego przybyć, a Światło Pana Boga prawdziwego przynieść mu raczył. Poznawszy w tym Rupert Wolę Bożą, rychło do Ratyzbony pospieszył, a tam z wielką radością przez księcia, rodzinę i dwór jego przyjęty, gdy ich Wiary Świętej wyuczył, i w obowiązkach chrześcijańskich oświecił i utwierdził, udzieleniem im wszystkim Łaski Chrztu Świętego, dzieła swojego dopełnił. Za tym przykładem panów, mnóstwo prostego ludu cisnęło się do niego, szukając z ust jego słowa zbawienia i Chrzest z rąk jego przyjmując. Nie poprzestał jednak na tym Rupert Święty i otrzymawszy zezwolenie i pomoc księcia, udał się do Nory ku i do niższej Panonii, gdzie jeżdżąc z miasta do miasta opowiadał Ewangelię Świętą, a mocą tego słowa zbawienia, wielką liczbę ludzi Bogu pozyskał. Gdy do Teodona powrócił, prosił go książę, aby sobie obrał miejsce odpowiednie na biskupią stolicę; i na wskazanym przez niego w mieście Juwanium, nad rzeką Iną leżącym, zbudował kościół Św. Piotra, który hojnie opatrzył i nadał. Następnie, Rupert Święty na puszczy Bongonia zwanej, klasztor wystawił, zakonników w nim osadził, a Teobert, syn Teodona, ofiarowawszy temu klasztorowi trzy mile puszczy na utrzymanie zakonników, wiele jeszcze dobrodziejstw temu, i innym klasztorom i kościołom czynił.
Rupert Święty pojechawszy do Francji, wywiózł stamtąd z sobą dwunastu kapłanów ku pomocy w nawracaniu reszty ludu w Bawarii. Między tymi znakomitsi nauką i świętobliwością byli: Kunibaldus i Gizylarius, święci. Przywiózł też Rupert i synowicę swoją Erentrudę, którą uczynił przełożoną pierwszego tamże zbudowanego przez siebie panieńskiego klasztoru, który również król hojnie uposażył. Sam zaś biskup święty chodząc z towarzyszami swymi po wszystkim owym państwie, cały kraj Chrystusowi Panu pozyskał. A zachorowawszy w Post Wielki, i odprawiwszy w dzień Wielkanocny Mszę Świętą, po gorącym, a pełnym miłości upomnieniu ludu, aby mocno w Wierze Świętej trwać nie przestawał, na rękach uczniów swoich szczęśliwie świat ten pożegnał, aby wieczną z Chrystusem Panem zamieszkać Ojczyznę w Chwale Trójcy niewysłowionej, co daj, Panie Boże, nam wszystkim. Amen.
Uwaga.
Prawdziwy i godny następca Apostołów, pięknie zawód swój spełnił. Jakież to błogosławione wpływy biskup na powierzone sobie owieczki wywierać będzie, jeżeli przejęty ważnym, a wysokim powołaniem swoim, zechce mu odpowiedzieć całą mocą wiary, nauki i gorliwości swojej! Takimi pasterzami opatruj trzodę Twoją, o Panie!
© salveregina.pl 2023