Żywot Świętego Ewarysta, Papieża.

więty Ewaryst, Papież, był z pochodzenia żydem, a Betlejem było mu rodzinnym miastem. W Grecji, gdzie wtedy nauki kwitły, pobierał wykształcenie, i za Łaską Boga poznał naukę Chrystusa Pana. Stamtąd przeniósł się do Rzymu, gdzie już istniała liczna gmina chrześcijańska, zostająca pod sterem Biskupa i Papieża Anakleta. Chociaż otoczona bałwochwalcami, w prostocie ducha wiernie wyznawała Wiarę Chrystusową. Tutaj dla gruntownych swych wiadomości i rozlicznych cnót przyjęty został Ewaryst do stanu duchownego i wyświęcony na kapłana. Gdy zaś Anaklet skończył śmiercią męczeńską, mianowano Ewarysta jego następcą. Miał stąd wielkie przed sobą zadanie, ciągle bowiem wystawiony był na niebezpieczeństwo życia ze strony pogan, którzy zionęli nienawiścią przeciw Chrześcijanom. Będąc przeznaczonym od Pana Boga do głoszenia bałwochwalcom Nauki Zbawiciela, musiał prócz tego walczyć przeciw kacerzom, z którymi się już Święty Jan Ewangelista ucierał. Ci kacerze zaprzeczali Bóstwa Chrystusowi, a mimo to, że Świętą Jego Naukę sromotnie szpecili, ważyli się nazywać chrześcijanami. Aby się przeto od tych odszczepieńców odróżnić, nazwał Ewaryst siebie i parafian swych Katolikami. Liczba Chrześcijan w Rzymie była w porównaniu z poganami szczupłą, ale mimo to nie było części miasta, w której by sporo ich nie mieszkało. Podzielił przeto miasto na siedem parafialnych okręgów i przeznaczył dla każdego z nich kapłana, zobowiązując go do odbywania nabożeństwa i udzielania Sakramentów Świętych. Każdemu z Biskupów dodał po siedmiu diakonów, którzy mieli im być pomocnymi w prawieniu kazań i w pieczy nad ubogimi. Sam zaś przyświecał dobrym przykładem i dowodził swym życiem, że rzeczywiście zasługiwał na miano Ewarysta, to jest najlepszego z ludzi. Ponieważ mocno tego przestrzegał, żeby Chrześcijanie zachowywali czystość, i nie kazili małżeństwa nieprawymi związkami, zakazał surowo tajnych stosunków z niewiastami i ogłosił, że śluby mają być zawierane w kościele i pobłogosławione przez kapłanów.

Święty Ewaryst.

 Tylko dziewięć lat rządził Święty Ewaryst Kościołem Chrystusowym. Następnie poniósł śmierć męczeńską, tak jak jego poprzednik, w roku 112. Ciało jego złożone jest w Rzymie i spoczywa tuż obok ciała Świętego Piotra, Księcia Apostołów.

 Święty Ewaryst należy do tych następców Piotra, którzy pod względem zarządu i organizacji gminy chrześcijańskiej w Rzymie wielkie i niespożyte położyli zasługi. Trudnym zaiste było jego zadanie ustrzec tę, jak na początek, nieliczną garstkę wyznawców Chrystusowych od zgorszenia, zepsucia i moralnej zarazy, jaką szerzyli podówczas poganie. A jednak spełnił je tak świetnie, że Święty Ignacy musiał mu poświadczyć, iż jest prawdziwym wzorem pasterza, dbającego o dobro swej trzody.

 Racz miłościwie wejrzeć, Wszechmogący Boże, na nędzę naszą, a że nas ciężar własnych grzechów przygniata, niech nas wesprze miłościwe pośrednictwo Świętego Ewarysta, Męczennika Twojego i Papieża. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który króluje w Niebie i na ziemi. Amen.

 Dnia 26-go października w Rzymie męczeństwo Św. Ewarysta, Papieża, co za cesarza Hadriana krwią swoją Kościół Boży przyozdobił. — W Afryce śmierć męczeńska Św. Rogacjana i Św. Felicyssyma, którzy świetne odnieśli tryumfy podczas prześladowania za Waleriana i Galliena; o nich opowiada także Św. Cyprian w piśmie swym: „Do Wyznawców“. — W Nikomedii pamiątka Świętych Łucjana, Florusa i ich towarzyszy, Męczenników. — Tegoż dnia uroczystość Św. Kwodwultdeusza, Biskupa z Kartaginy, który wraz z całym swoim klerem, od ariańskiego króla Genzeryka wsadzony na spróchniałe okręty bez wioseł i żagli, wydany został bałwanom morskim na łaskę, jednakże wręcz przeciw wszelkim nadziejom wylądował szczęśliwie w Neapolu; tamże na wygnaniu i jako wyznawca zakończył swój żywot. — W Narbonnie uroczystość Św. Rustyka, Biskupa i Wyznawcy; jego działalność przypadła za czasów cesarza Walentyniana i Leona. — W Salerno wspomnienie Św. Gaudiozusa, Biskupa. — W Pawii pamiątka Św. Fulkusa, Biskupa. — W Hildesheimie uroczystość Św. Bernwarda, Biskupa i Wyznawcy, zaliczonego w poczet Świętych przez Papieża Celestyna III. — Również uroczystość Św. Kwadragezyma, Subdiakona, co pewnego umarłego do życia przywołał.

© salveregina.pl 2023