30 Maja.
Św. Ferdynand, król.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Jak można na tronie wśród dostatków i potęgi świątobliwe wieść życie, dał nam przykład Ferdynand III, syn Alfonsa IX., króla Lyonu, i Berengary, córki króla Kastylii w 1199 r. Dzielność rycerska i odwaga, zdolność umysłowa i rozsądek, pobożność i cnota w dziwnej harmonii łączyły się w jego osobie króla. Pilnował spraw państwa, ale też pilnował zbawienia swej duszy; łagodny i dobry dla wszystkich, surowym był dla siebie. Na doradców dobierał sobie ludzi starszych i poważnych; sam jednak jeździł po kraju, aby poznał potrzeby poddanych i wymierzał każdemu sprawiedliwość. — Południową Hiszpanię zajęli przed wiekami Maurowie, wyznawcy religii mahometa. Uciskali lud Chrześcijański i czyhali na zdobycie całego kraju. Ferdynand zrozumiał jakie grozi niebezpieczeństwo jego ojczyźnie, więc przygotowawszy się należycie, rozpoczął walkę z pohańcami w obronie Krzyża Świętego. Przez lat siedem trwały krwawe zapasy, ale Pan Bóg błogosławił orężowi Chrześcijańskiemu. — Św. Ferdynand przyświecał swym, żołnierzom osobistym męstwem, życiem twardym i pobożnością. Prosty żołnierz lepiej jadał w obozie jak sam król, i mniej byt umęczony od króla.. Taki wódz, stwarzał bohaterów; których prowadził od zwycięstwa do zwycięstwa. W pośrodku obozu kazał umieścić polowy Ołtarz Najświętszej Panny Maryi, przed którym codziennie odprawiali wszyscy wspólne nabożeństwo. Przed każdą bitwą długo się modlił, prosząc Pana Boga o pomoc za wstawieniem się Matki Bożej. — Całą Andaluzję zawojował i wydarł z rąk mahometańskich. Pod Xerxes pobił siedem razy liczniejsze zastępy Maurów. — Zdobył ogromną fortecę Sewillę, której broniły podwójne mury o 166 wieżach, i 100 tysięcy żołnierza. W odzyskanych krajach zakładał biskupstwa i parafie, klasztory, szkoły i szpitale. W Toledo postawił wspaniałą katedrę, arcydzieło stylu gotyckiego. — Pragnąc na zawsze uwolnić Hiszpanię od Maurów postanowił ich zdusić w Afryce. Już cała wyprawa była gotowa, gdy nagle król zachorował śmiertelnie. Przyjął ostatnie Sakramenty Święte, pobłogosławił dzieci, i zmarł 30 maja 1282 r. Pochowano go w katedrze Sewilskiej przed Ołtarzem Najświętszej Panny Maryi. Papież Klemens X. zaliczył go r. 1671 w poczet Świętych.
Punkty do rozmyślania.
Ferdynand mawiał, że modlitwa jest jego najpotężniejszym orężem, gdyż wyprasza nią wszystko u Pana Boga. Postępował on w myśl rozkazu Chrystusa Pana: „Czuwajcie, modląc się na każdy czas…” (Łuk. 18.) „Proście, a będzie wam dano…”
Trzeba jednak modły zanosić do Pana Boga przez Chrystusa Pana, i być z Chrystusem Panem w łączności przez Łaskę. „Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a prosić będziecie, czegokolwiek zechcecie, stanie się wam. Zaprawdę powiadam wam, jeżeli o co prosić będziecie Ojca to Imię Moje, da wam. Dotychczas niczegoście nic prosili w Imię Moje. Proście, a weźmiecie, aby radość wasza byle pełną”.
Teraz wiesz, jak się masz modlić…
Modlitwa Św. Ferdynanda.
Boże, Który serca ludzkie przenikasz, Ty wiesz, że w całym życiu swoim szukam Twojej, a nie mojej Chwały. Nie chcę dla siebie zdobywać miast i krajów, lecz pragnę jedynie rozszerzać Panowanie Imienia Twego. Wesprzyj mój miecz, daj mi zwycięstwo nad pohańcami i nad grzechami i niedoskonałościami moimi. Amen.
© salveregina.pl 2023