WTOREK III TYGODNIA PO WIELKANOCY. Rozmyślanie. Duch wiary. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie. 

DUCH WIARY.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Udziel mi, Panie, takiego ducha wiary, który by mi pozwolił utrzymać łączność z Tobą wśród różnych zajęć i okoliczności życia.

Rozważanie.

1. Dwie są przeszkody, utrudniające utrzymanie ścisłej łączności z Panem Bogiem wśród zajęć codziennych. Przede wszystkim nasze zbyt ludzkie spojrzenie na osoby i wydarzenia z punktu widzenia prawie wyłącznie ziemskiego, materialnego. Po drugie, nieprzejrzystość stworzeń, ten przykry, wytrącający z równowagi, zły aspekt wielu okoliczności. Póki trwamy w modlitwie u Stóp Pana Boga, łatwo pojąć, że możemy Go znaleźć w każdym stworzeniu i w każdym wydarzeniu, lecz gdy zetkniemy się z pewnymi osobami, czy trudnościami, znika ta Prawda Wiary i gubimy się w rozumowaniach ludzkich, tracąc z Oczu Pana Boga i Jego działalność w świecie. Najlepszym na to lekarstwem jest pielęgnowanie głębokiego ducha wiary.

Wiara nie tylko daje nam poznanie Pana Boga takim, jakim jest Sam w Sobie jako Trójca, lecz pozwala nam widzieć Go we wszystkich stworzeniach, we wszystkich okolicznościach życia, gdyż jest On wszędzie obecny przez działanie Swojej Opatrzności. Jak Pan Bóg poznaje rzeczy stworzone w ich odniesieniu do siebie samego, tak wiara ukazuje nam je jako zależne od Niego, przez co możemy je widzieć i oceniać w sposób podobny do tego, w jaki Pan Bóg Sam je widzi i ocenia. Wiara mówi nam, że w świecie nie dzieje się nic, absolutnie nic, co by nie zależało od Rządów Bożych. Prawda, że Pan Bóg nie może pragnąć zła, a więc nie chce grzechu, ani nawet jego następstw, jak niesprawiedliwości, sporów, wojny itp. On je tylko dopuszcza, aby nie naruszyć woli swych stworzeń. Mimo to, Pan Bóg wkracza w każdą sytuację nawet w te, które są wynikiem grzechu, by wszystko sprowadzić do Swego Boskiego Planu, którego celem jest Jego Chwała oraz zbawienie i uświęcenie dusz. Konkretnym wyrazem ducha wiary powinno być niezłomne przekonanie, że żadne wydarzenie, ani w moim życiu prywatnym, ani w społecznym życiu narodów nie wymyka się spod rządów Bożych, tak mądrych i potężnych, że nawet ze zła potrafi Pan Bóg wydobyć dobro. Niczego więc nie mogę osądzać w oderwaniu od Pana Boga, bo w każdej osobie, w każdej okoliczności mogę Go znaleźć.

2. Dusza żyjąca z wiary spotyka się z Panem Bogiem nie tylko w czasie modlitwy, ale widzi Go we wszystkim, więc i w każdej rzeczy Go spotyka, może więc utrzymać z Nim łączność nawet wśród zajęć. Przez ducha wiary wznosi się ponad trudne do zrozumienia rzeczy stworzone i wydarzenia ludzkie, ponad nimi znajdzie zawsze Pana Boga. Przyczyny wtórne stają się dla niej „przeźroczyste” i pozwalają jej dostrzec natychmiast Przyczynę pierwszą, Pana Boga, wszędzie obecnego i działającego. Umiejętność ujrzenia i poznania Pana Boga w każdym stworzeniu nawet w osobach, które nas obrażają, drażnią i przyprawiają o cierpienia i we wszystkich okolicznościach życia, nawet najbardziej przykrych, ciężkich i wstrząsających – jest tajemnicą życia wewnętrznego. Wówczas świat staje się otwartą księgą, która na każdej stronicy ma wypisane wielkimi literami jedno jedyne słowo: Pan Bóg. W Obliczu Pana Boga, Jego Woli, Jego Dopustu i Zamiarów, wszystko schodzi na drugi plan i dusza rozumie, że nierozwagą jest zatrzymywać wzrok na stworzeniach, skoro one są tylko by się tak wyrazić przeźroczem zasłaniającym Stwórcę. Do tak głębokiego ducha wiary dochodzi się jednak tylko przez usilne ćwiczenie.

Stykając się z bliźnimi, – a ileż osób spotykam w ciągu dnia! – mogę przyzwyczaić się do pozdrawiania Pana Boga obecnego w każdym stworzeniu. W obowiązkach stanu, w rozkazach moich przełożonych mogę widzieć wyrazy Woli Bożej. Wszystkie okoliczności wielkie czy małe, a nawet najmniejsze, które mi sprawiają kłopot, niewygodę, cierpienie, nadmiar pracy lub zmianę planów, powinienem nauczyć się oceniać jako środki, danymi przez Pana Boga, abym się ćwiczył w cnotach: cierpliwości, wspaniałomyślności, miłości. Modlitwa ma mi dopomóc, abym w tym świetle nadprzyrodzonym widział szczegóły mego życia, a w nich mógł zawsze znaleźć Pana Boga.

Rozmowa.

„Boże mój, wszędzie jesteś obecny, wszystko obejmujesz, przewyższasz, prowadzisz i przenikasz, wszystkiemu wystarczasz, wszystkim kierujesz, nad wszystkim sprawujesz rządy z Miłością i Wszechmocą Nieskończoną. W porównaniu z Twoją Obecnością wszystko inne jest nicością, a taka jest Wielkość i Moc Twej Obecności, że wchłania i unicestwia każdą inną rzecz i wszystko staje się nicością przed Twoim Obliczem”.

„O Panie, spraw, abym nareszcie zdołała wznieść się do Ciebie poprzez świat stworzony, a nie gubiła się w próżnych rozważaniach i dociekaniach o stworzeniach, lecz dążyła do Ciebie w prostocie serca i ducha wiary, z wiarą żywą i niezachwianą. Dobrocią Swoją, Miłością indywidualną i nieskończoną oraz Wszechmocą wszystko przenikasz. Prawda ta upraszcza wszystko: w niej wszystko staje się prawdziwą i istotną jednością; przewyższa ona, przenika i wchłania wszystko inne, cały wszechświat. Boże mój, we wszystkim jesteś obecny jako skarb! O Panie, spraw, abym w tej prawdzie się poruszała jakby w swoim żywiole i w miejscu odpocznienia, gdzie nie mnie nie może ugodzić ani od Ciebie oderwać” (Bł. M. Teresa de Soubiran).

Daj mi, o Panie, spojrzenie wiary tak jasne i przenikliwe, abym poza rzeczami stworzonymi i okolicznościami życia ludzkiego zawsze widział Rękę Twoją, która wszystko prowadzi, wszystkim kieruje i nieustannie mnie wzywa, bym szedł za Tobą i przylgnął do Ciebie. Spraw, bym lepiej niż stworzenia widział Ciebie, Który jesteś Stwórcą obecnym i działającym w każdej rzeczy. Pozwól, abym umiał Cię rozpoznać w każdym moim bliźnim, i znaleźć Cię we wszystkich zdarzeniach mego życia. Niechaj stworzenia nie zatrzymują mego wzroku i serca, a nawet, gdy z obowiązku muszę się nimi zajmować, niech ku Tobie bardziej się skłaniam, niż ku nim, i więcej z Tobą obcuję, niż z nimi. O Panie, Ty jesteś pierwszą, jedyną i absolutną rzeczywistością, w której wszystko żyje i porusza się. Spraw, by małe rzeczywistości ziemskie, które z Ciebie czerpią swe istnienie, nie stanęły między Tobą, a mną i nie przeszkodziły mi Ciebie widzieć, znaleźć i jednoczyć się z Tobą poprzez wszystkie rzeczy. Amen.