Przewodnik prawdziwej pobożności

 

Brunon Vercruysse SI

1886 rok.

 

Zobacz imprimatur

czyli

 

NOWE PRAKTYCZNE ROZMYŚLANIA

na każdy dzień roku

O Życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa ku użytkowi wiernych,

którzy żyjąc wśród świata, dążą do doskonałości.

 

 

TOM I

(od 1 stycznia do 30 czerwca)

 

 

NIHIL OBSTAT.

Gdy książka pod tytułem: ,,Przewodnik prawdzi­wej pobożności czyli Nowe, praktyczne rozmyślania na każdy dzień roku Życia Pana naszego Jezusa Chrystusa zgodną jest we wszystkim z przepisami Wiary Świętej Katolickiej i moralności i bardzo pożyteczną tak dla osób duchownych jako też świeckich, przeto daje jej Ordynariat Metropolitalny najchętniej aprobatę i zaleca ją wiernym do czytania.

 

 

OD OBDYNABTATD METBOPOL. O. Ł.

Lwów, dnia 11 sierpnia 1885.

+ Seweryn

Arcybiskup.

 

 

Modlitwa przed rozmyślaniem.

O Panie mój i Boże! Wierzę mocno, że jesteś tutaj obecny i że Oczy Twoje ku mnie są zwrócone; upadam przed Tobą na kolana, czując się niego­dnym stanąć przed Obliczem Twoim, pełen jednak ufności w Twą nieskończoną Dobroć, błagam Cię pokornie o Łaskę, bym to rozmyślanie odprawił na Twoją większą Chwałę i mój duchowny pożytek. Oświeć mój rozum, wzrusz serce moje, wzmocnij mą wolę, abym Cię lepiej poznał, bardziej ukochał i wierniej Tobie służył.

O tę Łaskę proszę za wstawieniem się Najświętszej Panny Maryi, moich Świętych Patronów i Patronek, i mego Anioła Stróża. Amen.

 

 

Modlitwie tej towarzyszyć musi nasza własna wewnę­trzna praca, — niemniej sumiennie zachować należy pobożne praktyki i przepisy, podane przez mistrzów życia duchownego, od których zachowanie prawie cała wartość rozmyślania zależy.

Przepisy te są:

Pokaż przepisy

1) Wieczorem zastanowić się dobrze nad punktami rozmy­ślania i to tak, jak gdybyśmy je mieli nazajutrz innym powtórzyć — zajmować należy nimi myśli nasze, kładąc się do snu i ze snu się budząc — w modlitwie też porannej prosić o Łaskę dobrego rozmyślania.

2) Przed modlitwą przygotowawczą spytać się samego siebie: W czyjejże obecności mam stanąć za chwilę?…. i dlaczego?…

3) Przy końcu rozmyślania zmówić : „Ojcze nasz” lub „Zdro­waś Marya“ i zrobić krótki jakby egzamin, jak też to roz­myślanie odprawiłem? Jeżeli dobrze, podziękuję Panu Bogu za to, jeżeli źle, zastanowię się, z jakiej to przyczyny, aby je na przyszły raz usunąć.

4) Jeżeli dla wielkiego osłabienia ciała lub znużenia umysłu czujemy się niezdolnymi do odprawienia rozmyślania, to przejdźmy przynajmniej w myśli wszystkie czynności, które w tym dniu nas czekają. Pomyślmy nad tym, jak dobrze je wypełnić — dobrze wobec Pana Boga i wobec ludzi — postanówmy silnie tak je wykonać i prośmy Pana Boga, by raczył każdą czynność nasze pobłogosławić.

5) Możemy także oskarżać się przed Panem Bogiem z dziecięcą prostotą i ufnością, tak jak się oskarżamy przy Świętej Spo­wiedzi…. z naszej nieudolności w rozmyślaniu, z naszej nędzy duchowej, z naszych błędów i braków, wyliczając je szczegółowo.

 

Uniżmy, upokórzmy się w ten sposób przed Panem Bogiem i po tej modlitwie bądźmy cierpliwszymi, zgodniejszymi z Wolą Bożą i gorliwymi w wypełnianiu dobrych uczynków — oto co nazywamy także rozmyślaniem bardzo dobrze odprawionym. „Z owocu drzewo bywa poznane”, powiedział Pan Jezus. “Ex fructu arbor agnoscitur” (Mat. XII, 33).

 

 

I. Uprzytomnij sobie Pana Jezusa mówiącego Aposto­łom: Gdy przyjdzie Pocieszyciel, Którego Ja wam poślę od Ojca, Ducha Prawdy, On o Mnie świadectwo dawać będzie i wy świadectwo dawać będziecie (Jan XV).

II. Proś o nieograniczoną ufność w tajemnicze działanie Ducha Świętego.

 

 

 

I. Punkt.

W jaki sposób Duch Święty dał świadectwo o Panu naszym Jezusie Chrystusie.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE [*].  Duch Święty wydał świetne świadectwo o Chrystusie Panu. Dowiódł światu przez usta Apostołów, że Pan Jezus jest Synem Bożym, Zba­wicielem wszystkich ludzi, Sędzią żyjących i umar­łych. Zawstydził pychę mędrców tego świata; zniewolił ich, aby złożyli hołd Panu Bogu Ukrzyżowa­nemu, a ukrzyżowali siebie samych, swoje ciało z wszystkimi jego pożądliwościami. Dał zwy­cięstwo sprawie Pana Chrystusowej pomimo spisku mo­żnych ziemi, którzy się sprzeciwiali ogłaszaniu Ewangelii: napełnił męstwem niewiasty i dzieci, że wzgardziwszy śmiercią, znosiły z miłości ku Panu Jezusowi najstraszniejsze męczarnie.

ZASTOSOWANIE. Pan nasz Jezus Chrystus przepowiedział wszystkie Cuda tego świadectwa, czyli działania Ducha Świętego, Który po Wniebowstąpieniu Pańskim miał rządzić Kościołem Świętym; uroczyście obiecał Apo­stołom, że Go ześle na ziemię, jednakże chciał, aby o to prosili i ustawiczną, a gorącą modlitwą przygotowali się na Jego przyjęcie. Pod tymi sa­mymi warunkami możemy sobie obiecywać, że Duch Święty zstąpi na nas, że słabość nasza zamieni się w siłę, a nasze pobożne przedsięwzięcia, użyźnione Jego twórczym tchnieniem, odpo­wiedzą naszym pragnieniom. Doświadczenie po­winno cię było nauczyć, że bez pomocy uświęca­jącego Ducha, wysilenia i uczynki naszej gorli­wości są płonne albo wydają pozorne tylko owoce. Stąd pochodzi zaprowadzony od niepamiętnych czasów w Kościele Świętym i powszechnie przyjęty zwy­czaj wzywania Pomocy Ducha Świętego przed wa­żnymi sprawami, a nawet przed główniejszymi czynnościami dnia. Z jakąż pobożnością i prze­konaniem o swej niedołężności odmawiasz to wezwanie?

UCZUCIA [**]. Wzbudź akt wiary w te Prawdy, które dopiero rozważałeś i akt najgłębszej pokory na widok tylu niedoskonałości, które wciskają się w twoje modlitwy i wszystkie czynności.

POSTANOWIENIE [***]. Będę usiłował z większą po­bożnością odmawiać modlitwy, które zwykłem odmawiać przed główniejszymi zajęciami.

 

 

II. Punkt.

W jaki sposób Apostołowie dali świadectwo Chrystusowi Panu.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Gdy Pan Jezus powiedział Aposto­łom: Duch Święty o Mnie świadectwo dawać bę­dzie, dodał natychmiast: i wy świadectwo dawać będziecie, bo ze Mną od początku jesteście (Jan XV). Wiemy, jak Apostołowie wypełnili to szlachetne i wielkie posłannictwo. Opowiedzieli i rozszerzyli Chwałę Boskiego Mistrza na wszyst­kich krańcach ziemi, pomimo oporu ze strony ludzi i szatana. Strącili bożyszcza i obalili świą­tynie fałszywych bogów, nadali światu postać chrześcijańską, wznosząc na gruzach pogaństwa Kościół Pana Chrystusowy, Który od dwudziestu jeden wie­ków stoi niezachwiany.

ZASTOSOWANIE. Rozważ, że te wszystkie cuda zostały zdziałane przez dwunastu biednych rybaków, ludzi słabych i nieumiejętnych. W jakim celu wybrał Syn Boży tak słabe narzędzia do założenia fundamentu Swojego Kościoła? 1) Aby dać widoczny dowód, że Kościół nie jest instytucją ludzką, ale Boską, której wszyscy winni są uległość i posłuszeństwo. 2) Aby widok naszej słabości, naszej nędzy i niegodności nie prze­szkadzał nam do przedsięwzięcia wielu dobrych uczynków, a nawet wielkich rzeczy, ma­jących na celu Chwałę Pana Boga, pożytek i zbawienie bliźnich.

UCZUCIA. Proś Pana Boga, aby raczył wlać w twoje serce odwagę i to przekonanie, że nie powinie­neś wątpić o niczym, skoro jesteś wspierany Jego Wszechmocnością.

POSTANOWIENIE. W chwilach trwogi i obawy dodawaj sobie otuchy słowami Apostoła: Wszystko mogę w Tym, Który mię umacnia (Do Fil. IV).

 

 

III. Punkt.

W jaki sposób my możemy dać świadectwo Chrystusowi Panu.

 

ROZWAŻANIE DUCHOWNE. Dać świadectwo Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, to znaczy pracować dla Chwały Pana naszego Je­zusa Chrystusa; usiłować wszelkimi środkami, aby wszystkich z Nim, z Jego Miłością i Służbą zapoznać. Ktokolwiek tak działa, współdziała wraz z Duchem Świętym i Apostołami w Sprawie Najświętszej, w sprawie najszlachetniejszej, w jakiej kiedykolwiek dane było człowiekowi pra­cować.

ZASTOSOWANIE. Wzbudź w głębi serca najgo­rętsze pragnienie przyczynienia się do tryumfu Pana Chrystusowej Sprawy. A możesz to uczynić z wielkim powodzeniem, nie będąc ani kapłanem ani misjonarzem przez modlitwy, przez dobry przy­kład, przez budujące rozmowy i jeszcze bardziej bezpośrednio, wspierając i utrzymując dzieła chrześcijańskiej gorliwości, tak liczne za dni na­szych, swoją powagą i wpływem, swoim współ­działaniem i hojnymi jałmużnami. Patrz, ile czynią inne osoby twojej płci i twego stanu; zobacz, w czym ich możesz naśladować, w czym przewyższyć; ale niechaj to będzie zawsze wykonywane z zaparciem siebie samego, tylko dla Chwały Pana Boga i dobra bliźnich. Czy twoje postępowanie nic nie pozostawia do życzenia pod tym względem?

ROZMOWA DUSZY [****] z Duchem Świętym.

 

 

 

Zachęcamy do:

  1. uczczenia Najświętszej Maryi Panny w miesiącu maju: Nabożeństwo majowe – dzień 21
  2. uczczenia Wniebowstąpienia Pańskiego: Nabożeństwo na Wniebowstąpienie Pańskie.
  3. Modlitwy na niedzielę po Wniebowstąpieniu Pańskim
  4. pobożnego przygotowania się do Zesłania Ducha Świętego przez nowennę: Nowenna przed Zesłaniem Ducha Świętego – dzień 3

 

 

 

 

[*] Ażeby ta książka rozmyślań nie stała się tylko książką czytań duchowych, należy zatrzymać się chwilkę i celem jasnego zrozumienia zastanowić się dobrze nad każdym głównym zdaniem rozważania i zastosowania, tak jak gdyby każde zdanie tworzyło osobny ustęp. Twoje własne myśli i uwagi oświecą cię i wzruszą więcej, niż wszystkie inne, podane przez innych. Bylibyśmy użyli tej formy zdań od­dzielonych ustępami, gdyby nie to, że wtedy objętość książki stałaby się o wiele obszerniejszą, a tym samym i cena wyższą.

[**] Wzbudzaniu uczuć należy poświęcić jak najwięcej czasu, gdyż przez nie tylko rozmyślanie, czyli medytacja staje się modlitwą. One zapalą i rozniecą w nas ogień Mi­łości Bożej. One rozmyślaniu naszemu nadadzą pewnego na­maszczenia i utrzymają nas przez cały dzień w gorącości ducha. Niepodobna też, aby w ciągu rozmyślania nie obu­dziło się w nas wiele innych uczuć, które, jak już wspomnieliśmy, są nierównie skuteczniejsze, bo pochodzą z głębi własnej duszy lub z natchnienia Bożego.

[***] Nie dosyć jest czynić dobre postanowienia, należy przede wszystkim zachęcić się i zmusić moralnie do wyko­nania powziętych postanowień. W tym celu należy uważnie rozbierać motywy czyli pobudki, jakimi są:

1) Wielkie korzyści, wypływające z wiernego wypeł­nienia dobrych postanowień w tym i przyszłym życiu.

2) Słuszność i sprawiedliwość. Czegóż bowiem wyma­gają od nas przyrzeczenia dane na Chrzcie Świętym?… sama na­zwa Chrześcijanina…. ucznia i naśladowcy Jezusa Chrystusa? Jako też krótkość i wartość czasu?

3) Wielka łatwość wykonania… wszystko się ogranicza na kilku niewielkich usiłowaniach, na kilku umartwieniach, które Łaska Boża jeszcze łatwiejszymi czyni.

4) Radość. Jakże gładkim zadowoleniem napełnia nas trud lub ofiara podjęta z miłości ku Panu Bogu. A przede wszystkim jakąż to pociechę będziemy z tego mieli w go­dzinę śmierci.

5) W końcu konieczność dobrych postanowień wykona­nych czynem. Ale jednego potrzeba (Łuk. X. 42), powie­dział Pan Jezus, jednej tylko rzeczy, tj. bym się uświęcił i zbawił, a do tego konieczne mi są dobre, a silne i skute­czne postanowienia.

Często­kroć tracimy cały owoc rozmyślania, jeśli nie czynimy praktycznych postanowień na ten właśnie dzień, w którym rozmyślamy, albo nie prosimy gorąco o pomoc z Nieba, do wykonania dobrych posta­nowień, rachując zbyt wiele na własne siły.

[****] Rozmowa duszy czyli właściwa modlitwa jest bardzo zaleconą przez mistrzów życia duchownego. Uczucia i po­stanowienia, podane w punktach rozmyślania, dostarczą za­wsze obfitego do niej przedmiotu. Można ją częściej powta­rzać prowadząc raz z tą, drugi raz z inną osobą Trójcy Przenajświętszej, albo z Przeczystą Boga Rodzicielką. Albo z którym ze Świętych Patronów swoich, według własnej pobożności i natchnienia. W rozmowie duszy, czyli w modli­twie, zakończającej rozmyślanie, jest rzeczą bardzo poży­teczną ofiarować Panu Bogu praktyczne postanowienia na ten dzień i prosić Go usilnie o Łaskę wytrwania.

Rozważania duchowe należy zakończyć odmówieniem „Ojcze nasz“ lub „Zdrowaś Marya”.

 

 

 

 

© salveregina.pl 2023

Powiązane: