Zastanowienie się nad sobą wspomniawszy na pamięć cnoty Świętych

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Zastanowienie się nad sobą wspomniawszy na pamięć cnoty Wszystkich Świętych

Źródło: Książka do nabożeństwa dla katolickich chrześcijan ks. J.A. Schneidera, Wrocław 1811

O to tyle Chrześcijan pokonało przykrości cnoty, których się tak często lękałem(am)! Widzę między Nimi: słabych, którym Łaska Boża sił i gotowości dodała; grzeszników, których na dobrą drogę naprowadziła; młodzieńców, którzy mężnie opierali się zachętom złych namiętności, starców, którzy ucisk lat zniedołężniałości statecznie znieśli; takich, których nędza i bieda, nie skłoniła do niesprawiedliwości i niewierności ku swemu sumieniu; takich, których bogactwa nie wiodły do pychy i zapomnienia o Bogu; tylu innych, którzy w najniebezpieczniejszych okolicznościach, nie skażoną niewinność i cnotę zachowali. Ze wszystkich stanów życia spostrzegam Wyznawców Jezusa Chrystusa, którzy z miłości do Religii i cnoty, w zamiarze bezinteresownym, zrzekali się sił duszy i ciała, wygód, majątku, a nawet wspaniale i życie swoje ofiarowali; którzy z nieustającą gorliwością starali się o utrzymanie i rozszerzenie Religii, którzy się w każdym przypadku życia przez największe cnoty wsławili. Bóg dodawał Im pomocy, i z Nim wszystko mogli. Czyliż i ja tejże nie mam pomocy? A przecież, jakże Im nie podobny jestem, mając tyle środków, którymi wykonanie Przykazań Religii i cnoty ułatwiają, a których Oni w czasie największego prześladowania częstokroć nie mieli! Mając przeto tyle wzorów, jak daleko człowiek w cnocie i doskonałości postąpić może, stosując się do Ducha Ewangelii: czyż mógłbym (mogłabym) się ociągać, i nie iść za Ich przykładem: drogą pobożności i świątobliwości? Z Błogosławionego Grona, tych którzy są nad nami, słyszę właśnie głos: Bądźcie wiernymi aż do śmierci, a otrzymacie koronę życia. Idźcie naszym śladem, którzyśmy przez wiarę i cierpliwość stali się dziedzicami wiecznej nagrody! Boże, dotąd mały dopiero początek zrobiłem(am); pożytki życia cnotliwego mało dla mnie miały zachęcenia. Ze wstydem to wyznaję; lecz, o Boże! moim prawdziwym jest postanowieniem, nagrodzić ile możności to com opuścił(a), i tego dopełnić gorliwie, co mi czynić pozostaje. Wesprzyj Swoją Łaską moje postanowienie, abym go bez zwlekania dopełnił(a). Amen.