Miłość i cierpienie.

Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcowe

Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. I., 1965r.

Rozmyślanie.

MIŁOŚĆ I CIERPIENIE.

Hasło Przedpościa, przygotowujące nas na czas odrodzenia i odnowienia, jakim jest Wielki Post, brzmi: Walczyć i pracować. Lekcja niedzieli Pięćdziesiątnicy przypomina jeszcze, że miłość ma ożywiać tę walkę i pracę, a Ewangelia mówi, że ta miłość ma się zahartować w cierpieniu.

1. Miłość wszystko ożywia.

Lekcja dzisiejsza to wyjątek z pierwszego listu do Koryntian (zob. 13, 1-13), w którym Św. Paweł Apostoł omawia różne nadzwyczajne dary, jakich Duch Święty udzielał pierwszym Chrześcijanom, jak dar czynienia cudów, dar języków, dar proroczy i inne. Wyłożywszy sposób korzystania z tych darów, zaczyna Św. Paweł Apostoł znaną pieśń o największym z darów Bożych, o miłości Pana Boga i bliźniego. Są trzy powody, dla których miłości należy się pierwsze miejsce w życiu chrześcijańskim: Bez miłości wszystkie inne dary nie mają wartości w Oczach Bożych:

„Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
byłbym jako miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
I gdybym miał dar proroctwa,
znał wszystkie tajemnice
i posiadał wszelką wiedzę,
a wiarę miałbym taką,
iżbym przenosił góry,
a miłości bym nie miał,
niczym nie jestem.
I gdybym na żywienie ubogich rozdał wszystką majętność swoją
A ciało swoje wydał na spalenie,
a miłości bym nie miał,
nic mi nie pomoże.

Miłość tworzy społeczność chrześcijańską. Apostoł wylicza aż piętnaście cnót społecznych złączonych z miłością:

„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie działa obłudnie, nie nadyma się,
nie łaknie czci, nie szuka swego,
nie wpada w gniew, nie pamięta urazy,
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
ale współweseli się z prawdy.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko wytrzyma”.

Jedna tylko miłość sięga w wieczność. Wszystkie inne dary przeminą i ustąpią w Niebie miejsca doskonalszym darom, jedynie miłość nieustanie:

„Teraz tedy pozostaje wiara, nadzieja i miłość:
te trzy,
a z tych największa jest miłość.
Starajcie się o miłość”! (14, 1).

— Zastosowanie. Czy doceniamy należycie wielką rolę miłości w życiu? Czy miłość Pana Boga i bliźniego ożywia nasze życie i nasze prace? Bez miłości nie ma znaczenia w oczach Bożych całe nasze życie ze wszystkimi swymi trudami i pracami. Znamy powiedzenie Św. Bernarda: „Jesteś taki jak twoja miłość. Jeśli masz dużo miłości, jesteś wielki. Jeśli masz mało miłości, jesteś mały. A jeśli wcale nie masz miłości, jesteś niczym”. A więc starajmy się o miłość!

— Postanowienie. Wszystkie nasze codzienne prace ożywiać miłością.

2. Miłość hartuje się w cierpieniu.

Ratuj dusze konające

Ratuj dusze czyśćcowe

Ewangelia dzisiejsza (zob. Łk 18, 31-43) ukazuje nam Pana Jezusa, jak spieszy do Jerozolimy na święta wielkanocne. Pan Jezus wie, że idzie tam ostatni raz, że idzie na mękę i śmierć: „Oto idziemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co napisane jest przez Proroków o Synu Człowieczym. Będzie bowiem wydany poganom, będzie wyśmiany, ubiczowany i oplwany. A po ubiczowaniu zabiją Go”. A mimo to idzie śmiało na spotkanie męki, uczniowie nie mogą za Nim nadążyć (Mk 10, 32), spieszy się, jakby się nie mógł doczekać tej chwili. Pan Jezus wie, że to będzie dowód największej Miłości Ojca: „Żeby świat poznał, że miłuję Ojca i jak Ojciec mi rozkazał, tak czynię” (Jan 14, 31). Wie również Pan Jezus, że w Jego Śmierci objawi się Jego najwyższa Miłość ku ludziom: „Nikt nie ma większej miłości nad tę, aby kto życie swe oddał za przyjaciół swoich” (Jan 15, 13). Kościół Święty przypomina nam dziś znowu, że jedynie w cierpieniu okazuje się prawdziwa miłość.

— Zastosowanie. Św. Łukasz mówi o Apostołach, że nie zrozumieli wcale słów Pana Jezusa. Św. Marek dodaje, że zdziwieni byli widząc, jak Pan Jezus śmiało kroczy naprzód, i tylko z ciężkim sercem dotrzymywali Mu kroku (Mk 10, 32). Nie mogli pojąć, że to bliskie cierpienie należało do powołania Mesjasza i będzie należeć do ich powołania. I z nami podobnie bywa. Żadnej prawdy nie pojmujemy z takim trudem, jak tej, że krzyż w każdej postaci stanowi składnik życia zakonnego i kapłańskiego, świętą cząstkę w Krzyżu Jezusowym i kamień probierczy naszej miłości ku Niemu.

— Postanowienie. Nie uciekać od cierpienia, ale w nim się hartować.

Modlitwa.

Z niewidomym dzisiejszej Ewangelii módlmy się: Panie, abym przejrzał!” Daj mi pojąć tajemnicę Krzyża! „U Ciebie, Panie, szukam schronienia, niechże nie będę zawstydzon na wieki; w Sprawiedliwości Twojej ratuj mnie!” (Introit). Ratuj mnie nade wszystko od ślepoty duchowej! Amen.

Zachęcamy do: