19 marca. Rozmyślanie. Uroczystość Św. Józefa (Św. Alfons Liguori)

 

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM I.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

 

UWAGA!

W wtorki Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 3, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku, obowiązuje POST ILOŚCIOWY. Święta w Wielkim Poście nie znoszą dyscypliny postnej! Szczegóły o obowiązujących postach są opublikowane w wpisie: Nauki katolickie o Wielkim Poście. 

 

 

Uwaga: W Liturgii Roku Kościelnego Niedziele Wielkiego Postu są 1 klasy i mają pierwszeństwo przed przypadającymi na ten dzień święta – w latach, kiedy uroczystość Św. Józefa przypadająca na dzień 19 marca jest dniem niedzielnym, które również jest 1 klasy, z powodu nałożenia na siebie równorzędnych klas, przenosi się na dzień następny, tj. 20 marca.

 

 

„Droga przed Oblicznością Pana jest śmierć Świętych Jego” — (Ps. 116/115/, 15).

 

PRZYGOTOWANIE. — Wyobraźmy sobie, iż jesteśmy w domku Nazaretańskim przy śmierci Św. Patryarchy. Bardzo poważne jest zdanie, iż Św. Józef umarł z czystej miłości; dostąpił tego szczęścia, iż przy jego śmierci byli obecni Pan Jezus i Marya, Którzy słowami o życiu wiecznym, jakie mu na przemian poddawali w ostatnich jego chwilach, rozpłomienili go miłością. Jeśli chcemy, aby i nasza śmierć była spokojna i słodka, bez ucisków i bojaźni, miejmy nabożeństwo do Św. Józefa i naśladujmy jego cnoty, szczególniej miłość Pana Jezusa i Maryi.

 

I. — Rozważ, jak Św. Józef, wiernie służąc Panu Jezusowi i Maryi w domku Nazaretańskim doszedł do kresu dni swoich. Otoczony tam przez Aniołów, mając przy sobie Króla Aniołów, Pana naszego Jezusa Chrystusa, i Maryę, swą Oblubienicę, stojących po obu stronach jego ubogiego łoża, w tym tak słodkim i zaszczytnym Towarzystwie, z pokojem niebiańskim w sercu opuścił to nędzne życie. Obecność Matki Bożej i Pana Jezusa sprawiła, iż śmierć Św. Józefa była słodka, spokojna. — I czyż mogła być gorzką śmierć, umierającego w objęciach Tego, kto Życia udziela? Kto zdoła wypowiedzieć lub zrozumieć, ile słodyczy, pociech, aktów nadziei, poddania się, jakie płomienie miłości musiały wzbudzać w sercu Św. Józefa słowa żywota, jakie Pan Jezus i Marya mu poddawali w ostatnich chwilach jego życia? Bardzo więc słuszne jest zdanie, przytoczone przez Św. Franciszka Salezego, iż Św. Józef umarł z czystej miłości ku Panu Bogu.

 

 

II. — Śmierć Św. Józefa była spokojna i słodka, nie zaznał przy zgonie ucisków i bojaźni, gdyż jego życie zawsze było święte. Nie może jednak taką być śmierć tych, którzy przez pewien czas obrażali Pana Boga i zasłużyli na piekło. Jednakże ci niewątpliwie wielkiej w godzinę zgonu doznają pomocy, którymi Św. Józef wówczas będzie się opiekować; tego, któremu przez pewien czas Sam Pan Bóg był posłuszny, z pewnością szatani będą słuchać, Św. Józef odtrąci ich od swoich czcicieli i w godzinę śmierci kusić ich nie dozwoli.

Szczęśliwy więc, kim w chwili śmierci będzie się opiekować ten wielki Pośrednik, który dzięki temu, iż umarł w Obecności Pana Jezusa i Maryi, a również dlatego, iż Dziecię Jezus ocalił od śmierci, uciekając do Egiptu, został patronem dobrej śmierci i może chronić swych pobożnych czcicieli od niebezpieczeństwa śmierci wiecznej.

 

 

Modlitwa.

Mój Święty Opiekunie, słusznie święta śmierć dostała Ci się w udziale, gdyż Świętym było całe Twe życie. Mnie zaś słusznie należałaby się śmierć nieszczęśliwa, gdyż przez złe życie na nią zasłużyłem. Jeśli jednak Ty mnie będziesz bronić, nie zginę. Ty bowiem nie tylko jesteś wielkim przyjacielem mego Sędziego, lecz byłeś również Jego Opiekunem. Jeżeli polecisz mnie Jezusowi, On nie będzie mógł mnie potępić. Mój Święty Patryarcho, obieram Cię po Maryi za swego głównego Orędownika i Opiekuna. Przyrzekam Ci, iż przez resztę dni swoich codziennie coś ku Twojej czci uczynię i będę się polecać Twej opiece. Nie zasługuję na nią, lecz przez miłość, jaką gorejesz ku Jezusowi i Maryi, przyjmij mnie za swego wiecznego sługę. Przez to pełne słodyczy towarzystwo Jezusa i Maryi, jakim się cieszyłeś na ziemi, opiekuj się mną zawsze póki mego życia, abym się nigdy nie odłączył od Boga przez utratę Jego Łaski. Pomny na Opiekę, jakiej od Jezusa i Maryi doznałeś przy zgonie, opiekuj się mną szczególniej w godzinę mej śmierci; bądź wtedy przy mnie wraz z Jezusem i Maryą, abym kiedyś mógł Ci dziękować w Niebie.

Najświętsza Dziewico, wiesz, iż najpierw w Zasługach Pana Jezusa, a następnie w Twym Orędownictwie pokładam nadzieję, iż szczęśliwie umrę i osiągnę zbawienie. Matko moja, nigdy mnie nie opuszczaj, szczególniej zaś bądź przy mnie w onej wielkiej chwili mej śmierci; uproś mi Łaskę, abym umierając wzywał i kochał Jezusa i Ciebie.

I Ty, mój drogi Odkupicielu, przebacz mi wszystkie zniewagi, jakie Ci wyrządziłem; lecz zaraz mi przebacz, zanim nadejdzie godzina mej śmierci, kiedy mnie sądzić będziesz. „Niechaj zasługi Oblubieńca Przenajświętszej Rodzicielki Twojej wspomogą mnie, Panie, aby to, czego własnymi siłami otrzymać nie mogę, za jego orędownictwem było mi dane“. Spraw to przez Miłość ku Św. Józefowi. Amen. (II, 430)

 

 

Kontynuuj regularny cotygodniowy cykl rozmyślań na dany dzień Wielkiego Postu: Ostatnia Wieczerza Pana Jezusa z Uczniami.

 

 

 

 

 

 

 

 

© salveregina.pl 2024