ROZMYŚLANIA NA PIERWSZE PIĄTKI MIESIĄCA. Pierwszy piątek czerwca. Rozmyślanie. O nabożeństwie do Przenajświętszego Serca Pana Jezusa.

 

 

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

 

 

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

 

 

TOM II.

 

 

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

 

 

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

 

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

 

 

UWAGA!

 

Dziś, tj. w piątek 2 czerwca 2023r. oraz jutro w sobotę 3 czerwca 2023r. przypadają Suche Dni Letnie, zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, w których obowiązuje POST ŚCISŁY.

 

 

 

 

Przyszedłem puścić ogień na ziemię, czegóż chcę, jedno, aby był zapalon? — Łuk, 12, 19.

 

PRZYGOTOWANIE. — Św. Augustyn powiada, iż Pan Bóg, aby pozyskać miłość ludzką, wypuścił różne strzały Miłości. — Co to za strzały? Najpierw są nimi stworzenia, następnie Słowo Wcielone, a wreszcie szczególniejsze nabożeństwo do Serca Jezusowego. Zwróćmy uwagę na to ostatnie, które jest objawem największej Dobroci Bożej i strzałą, którą Pan Bóg w tych ostatnich czasach wypuścił w dusze.

 

I. — Wszystkie stworzenia są strzałami Miłości. Pan Bóg je stworzył dla człowieka, by zyskać jego miłość. Św. Augustyn czuł, jak one go zachęcały do Miłości Bożej. Zdawało mu się, iż słońce, księżyc, gwiazdy, góry, pola, morze, rzeki, kwiaty, owoce, ptaki i ryby wołają do niego nieustannie: Augustynie, kochaj Pana Boga; ponieważ Pan Bóg nas stworzył dla ciebie, by skłonić cię do tego, żebyś Go miłował.

Te wszystkie stworzenia są tyluż strzałami, które by winny zapalić miłością serce człowieka; jakby to jednak jeszcze było nie dosyć, Pan Bóg dał nam Swego Syna. „Tak Bóg umiłował świat, powiedział Pan Jezus do Nikodema, że Syna swego jednorodzonego dał“. — Pan Jezus jest strzałą ognistą, niebiańską. Jego Boskie Przymioty mogą pociągnąć wszystkie serca.

Gdy córki jerozolimskie zapytały Oblubienicę z Pieśni nad pieśniami, kto jest umiłowanym jej duszy: „Jakiż jest miły twój?” — odpowiedziała z gestem pełnym miłości: „Miły mój… jest wybrany z tysięcy. Jego Piękność przewyższa jakąkolwiek inną”. Następnie mistyczna Oblubienica przekonywująco opisała Miłość Pana Jezusa i skończyła mówiąc, iż jej Ukochany zewszechmiar zasługuje na to, aby był upragniony.

I rzeczywiście, jakiemukolwiek okresowi Życia Pana Jezusa się przyjrzymy, zawsze się On okazuje zasługującym na to, byśmy Go pragnęli, godnym miłości; takim jest jako dziecię w stajence betlejemskiej, jako mały uczeń rzemieślniczy w warsztacie nazaretanskim, jako pustelnik na puszczy, jako głosiciel swej Ewangelii… Szczególniej jednak najwyższej godnym miłości okazuje się na krzyżu, na którym Go widzimy z Sercem przebitym i w Przenajświętszej Eucharystii, w której się nam daje jako ofiara, jako towarzysz, jako Pokarm.

Oto punkta świetlane, z których Serce Boże wypuszcza strzały ogniste, przeszywające serca ludzkie.

 

II. — Te strzały ogniste, wypuszczone przez Serce Pana Boga, zraniły wiele dusz, które Mu się oddały, wyniszczyły dla Niego. Lecz ileż serc trwa w swej zatwardziałości!

Pan Jezus wobec tego cóż czyni? Ukazał się Św. Małgorzacie Alacoque i rzekł do niej, wskazując jej na Swe Serce: „Oto Serce, które tak umiłowało ludzi!“…

Jak myśliwy zachowuje najlepszą strzałę, by zadać nią cios śmiertelny zwierzynie, na którą poluje, tak i Pan Jezus, obsypując ludzi tylu Dobrodziejstwami, zachował jednak na nasze czasy strzałę skuteczniejszą nad inne, a jest nią szczególniejsze nabożeństwo do Jego Serca. — Przez rozpowszechnienie wszędzie tego nabożeństwa, Zbawiciel, że tak powiemy, wymierzył nam ostatni cios, aby pobudzić do miłości serca nasze. „Położył mnie jako strzałę wyborną, w sajdaku swym ukrył mnie”.

Dusza, która pojmuje nadzwyczajną piękność tego nabożeństwa, daje się przeszyć jego tajemniczą strzałą i okazuje Panu Bogu, że Go gorąco kocha. Najlepszym dowodem, iż kogoś się miłuje, jest sprawianie przyjemności osobie ukochanej. — Według słów O. Antoniego Torres’a, sprawia się przyjemność Panu Bogu, który zawsze stara się o nasze dobro, przez życie w Jego Obecności i spełnianie Jego Woli. — Podobanie się Panu Bogu jest celem, dla którego jesteśmy stworzeni, do którego winny być skierowane wszystkie nasze pragnienia; ono winno być regułą całego naszego postępowania. — O podobanie się Panu Bogu Święci troszczyli się przede wszystkim i nade wszystko; ono prowadzi tyle dziewic do klasztorów, daje moc do znoszenia oszczerstw i zniewag, a nawet męczeństwa. Dusza, która pragnie podobać się Panu Bogu, winna sobie postanowić:
1) unikać wszelkiego dobrowolnego powszedniego grzechu,
2) wyzbyć się wszelkich przywiązań ziemskich,
3) nie zaniedbywać praktyk pobożności,
4) często rozmyślać o Męce Pana Jezusa,
5) zgadzać się z Wolą Bożą we wszystkich przeciwnościach,
6) zawsze prosić Pana Boga o Dar Jego Świętej Miłości.

 

 

Modlitwa.

O Serce Jezusowe, spraw, aby me serce zranione strzałą najsłodszej, szczególniejszej Twej Miłości, kochało Cię prawdziwie i zawsze starało się podobać Tobie.
Słodkie Serce Jezusa, spraw, abym Cię kochał coraz więcej. Amen.